Wiesław Gabzdyl

Wiesław Gabzdyl
Państwo działania	Polska
Data urodzenia	4 września 1936
Data i miejsce śmierci	25 maja 2010 ; Gliwice
	profesor doktor habilitowany inżynier nauk technicznych
	Specjalność: geologia, petrologia
Alma Mater	Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Doktorat	1966 – geologia ; Politechnika Śląska
Habilitacja	1970 – geologia ; Politechnika Śląska
	Odznaczenia
	;

Wiesław Franciszek Gabzdyl (ur. 4 września 1936, zm. 25 maja 2010 w Gliwicach) – polski mineralog i petrograf, profesor doktor habilitowany inżynier Politechniki Śląskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1958 ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczego Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, od 1961 był związany zawodowo z Politechniką Śląską. Wiesław Gabzdyl jest uważany za twórcę śląskiej szkoły geologii i petrologii węgla. W 1995 obronił przygotowaną pod kierunkiem prof. dr. hab. Jana Kuhla pracę doktorską pt. Charakter facjalny i budowa petrograficzna pokładów węglowych i skał towarzyszących w kopalni „Jastrzębie”^[1]. W 1970 na podstawie rozprawy Pokład 510 w obszarze górniczym kopalni Kazimierz-Juliusz na tle rozwoju sedymentacji i litologii warstw siodłowych; jego budowa litologiczna i petrograficzna oraz niektóre własności fizykochemiczne habilitował się^[2]. Prowadził działalność naukowo-badawczą w zakresie geologii i petrologii złóż węgla oraz gospodarki surowcami mineralnymi, w latach 1972-1977 pełnił funkcję prorektora Politechniki Śląskiej ds. Nauczania i Wychowania. W 1980 założył, a następnie kierował Instytutem Geologii Stosowanej na Wydziale Górnictwa i Geologii. Piastował funkcję Redaktora Naczelnego Wydawnictw Naukowych Politechniki Śląskiej, był również prezesem Klubu AZS. W roku akademickim 1987/1988 został uhonorowany wyróżnieniem „Złota Kreda” dla najlepszego wykładowcy Wydziału Górniczego, od 1988 zasiadał w Komisji ds. reformy prawa górniczego i geologicznego. Uczestniczył w pracach wielu organizacji i stowarzyszeń naukowych m.in. ICCP – Międzynarodowego Komitetu Petrologii Węgla. W 2006 przeszedł na emeryturę. Dorobek naukowy prof. Wiesława Gabzdyla obejmuje ok. 200 publikacji, w tym 7 książek i monografii, a także 11 skryptów i podręczników. Otrzymał Nagrodę Ministra Środowiska.

Zmarł w 2010, pochowany na Centralnym Cmentarzu Komunalnym w Gliwicach^[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (13 grudnia 2000)^[4]
Złoty Krzyż Zasługi (1975)^[5]
Medal Komisji Edukacji Narodowej
Odznaka honorowa „Zasłużony dla Górnictwa RP”
Odznaka honorowa „Zasłużony dla polskiej geologii”

Stopień górniczy[edytuj | edytuj kod]

Generalny Dyrektor Górniczy I stopnia

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Stopnie naukowe doktora nauk technicznych nadane pracownikom Katedry Geologii Stosowanej przez Radę Wydziału Górnictwa i Geologii do czerwca 2017, Wydział Górnictwa, Inżynierii Bezpieczeństwa i Automatyki Przemysłowej Politechniki Śląskiej
↑ Stopnie naukowe doktora habilitowanego nauk technicznych nadane pracownikom Katedry Geologii Stosowanej, Wydział Górnictwa, Inżynierii Bezpieczeństwa i Automatyki Przemysłowej Politechniki Śląskiej
↑ Wiesław Gabzdyl, Grobonet
↑ M.P. z 2001 r. nr 5, poz. 91 „za wybitne osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej oraz w działalności organizacyjnej”.
↑ Barbara Kasprzycka, Bożena Styrylska (oprac. red.): Politechnika Śląska im. Wincentego Pstrowskiego w Gliwicach 1975−1976. Gliwice: Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, 1976, s. 325.

[1] Stopnie naukowe doktora nauk technicznych nadane pracownikom Katedry Geologii Stosowanej przez Radę Wydziału Górnictwa i Geologii do czerwca 2017, Wydział Górnictwa, Inżynierii Bezpieczeństwa i Automatyki Przemysłowej Politechniki Śląskiej

[2] Stopnie naukowe doktora habilitowanego nauk technicznych nadane pracownikom Katedry Geologii Stosowanej, Wydział Górnictwa, Inżynierii Bezpieczeństwa i Automatyki Przemysłowej Politechniki Śląskiej

[3] Wiesław Gabzdyl, Grobonet

[4] M.P. z 2001 r. nr 5, poz. 91 „za wybitne osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej oraz w działalności organizacyjnej”.

[5] Barbara Kasprzycka, Bożena Styrylska (oprac. red.): Politechnika Śląska im. Wincentego Pstrowskiego w Gliwicach 1975−1976. Gliwice: Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, 1976, s. 325.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]