Wiesław Gliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Gliński
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1947
Wrocław

Data śmierci

5 lipca 2013

profesor nauk medycznych
Specjalność: dermatologia
Alma Mater

Akademia Medyczna w Warszawie

Profesura

14 stycznia 1992[1]

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Medyczna w Warszawie
Warszawski Uniwersytet Medyczny

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Złoty za Długoletnią Służbę Odznaka honorowa „Za zasługi dla ochrony zdrowia” Medal Komisji Edukacji Narodowej
Grób Wiesława Glińskiego na cmentarzu Powązkowskim

Wiesław Antoni Gliński (ur. 18 lutego 1947 we Wrocławiu, zm. 5 lipca 2013) – polski lekarz, profesor doktor habilitowany nauk medycznych, specjalista w zakresie dermatologii, wenerologii i immunologii, pionier w zakresie badań autoimmunologicznych chorób skóry, w tym głównie łuszczycy[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był uczniem prof. Stefanii Jabłońskiej[2]. Od 1971 pracownik, a od 2007 także kierownik Katedry i Kliniki Dermatologicznej Akademii Medycznej w Warszawie, a także w latach 1990-1993 i 1993-1996 prodziekan, a w latach 1996-1999 i 1999-2002 dziekan I Wydziału Lekarskiego na tejże uczelni, a w latach 2002-2005 prorektor do spraw nauki i współpracy z zagranicą oraz w latach 2005-2008 prorektor do spraw klinicznych, inwestycji i współpracy z regionem. Piastował stanowisko prezesa Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego oraz Konsultanta Krajowego do spraw Dermatologii.

10 lipca 2013 został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 176-4-12/13)[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]