Wiktor Coj
| ||
 Wiktor Coj (1986) | ||
| Imię i nazwisko | Wiktor Robiertowicz Coj | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 czerwca 1962 Leningrad, ZSRR | |
| Data i miejsce śmierci | 15 sierpnia 1990 (28 lat) 35 km autostrady Sloka-Talsi, okolice Tukums, ZSRR (obecnie Łotwa) | |
| Przyczyna śmierci | Wypadek samochodowy | |
| Instrumenty | gitara | |
| Typ głosu | baryton | |
| Gatunki | rock, nowa fala, post punk, punk rock | |
| Zawód | śpiewak, kompozytor, poeta, autor tekstów, piosenkarz, gitarzysta, aktor, strażak, artysta, muzyk rockowy | |
| Aktywność | 1978–1990 | |
| Wydawnictwo | AnTrop, Melodiya | |
| Zespoły | ||
| Komora №6, | ||
Wiktor Robiertowicz Coj (ros. Виктор Робертович Цой , kor. 빅토르 초이; ur. 21 czerwca 1962 w Leningradzie, zm. 15 sierpnia 1990 pod Tukums) – rockman pochodzenia koreańsko-rosyjskiego, żyjący w ZSRR, założyciel i lider grupy Kino.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wiktor Coj był jedynym synem koreańskiego inżyniera, Robierta Maksimowicza, i Walentiny Wasiljewnej z domu Gusiewej, nauczycielki. W roku 1985 poślubił Mariannę Coj z domu Rodowanską, z którą miał syna Aleksandra "Saszę".
W 1982 roku wydał pierwszy album 45, który został nagrany z pomocą Borisa Griebienszczikowa, założyciela grupy Akwarium i jednego z pionierów rosyjskiego rocka[1][martwy link]. Po ukazaniu się tego i następnego albumu, zatytułowanego 46, Coj zyskał ogólnokrajową sławę. W roku 1983 uniknął służby w wojsku dzięki symulacji zaburzeń umysłowych, spędził półtora mięsiąca w szpitalu psychiatrycznym i otrzymał tzw. „biały bilet”[2][3]. Do śmierci Coja w 1990 roku jego grupa Kino wydała w sumie 7 albumów studyjnych[4].
Coj wystąpił w kilku filmach, z których najsłynniejsze to Assa oraz Igła. Jego muzykę macierzystej grupy Kino (Кино) wykorzystano w filmie Córki mafii[5].
Śmierć i następstwa[edytuj | edytuj kod]
Wiktor Coj przebywał na terenie Łotewskiej SRR, gdzie nagrywał materiały na swoją nową płytę. Wracając 15 sierpnia 1990 roku z połowów trasą Sloka — Talsi, w pobliżu miejscowości Tukums, Coj poniósł śmierć w wypadku samochodowym. Przyczyną kolizji było prawdopodobnie zmęczenie rosyjskiego muzyka i zaśnięcie za kierownicą, po czym jego Moskvich-2141 (państwowa tablica rejestracyjna I MM 68 32) o ciemnoniebieskim kolorze poleciał na najbliższą linię i zderzył się z autobusem Ikarusa modelu 250. Stwierdzono, że w ciągu 48 godzin przed wypadkiem nie spożywał alkoholu. Materiały, które nagrywał na terenach dzisiejszej Łotwy, zostały umieszczone na ostatniej, żałobnej płycie zespołu. Album ten odniósł wielki sukces w ZSRR, a Wiktor Coj został okrzyknięty legendą i najważniejszym symbolem radzieckiego undergroundu[6].
Spoczywa pochowany na Cmentarzu Bogosłowskim w Petersburgu[7][8].
O jego twórczości (w czasach późnego Breżniewa) opowiada nakręcony w 2018 roku film Lato w reżyserii Kiriłła Sieriebriennikowa.
Twórczość Coja i polityka[edytuj | edytuj kod]
Coj starał się trzymać z dala od polityki[6], ale był członkiem Leningradzkiego Rock Klubu. Po Pieriestrojce rozeszło się powiedzonko: „Leningradzki Rock Klub rozwalił Związek Radziecki”[9]. We współczesnej Rosji Coj został oskarżony o szpiegostwo na rzecz USA. W kwietniu 2014 roku jeden z czołowych rosyjskich polityków Jewgienij Fiodorow opublikował nagranie wideo[10], w którym twierdzi, że piosenki zwerbowanego przez CIA agenta Wiktora Coja i zespołu Kino były pisane w Hollywood, a ich celem było „zlikwidowanie ZSRR”[11].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Informacje na temat Wiktora Coja na stronie Личность
- ↑ Тимур Нусимбеков: Виктор Цой. Легенда о последнем герое (ros.). arba.ru (wersja internetowa republikańskiego czasopisma społecznego Randewu, Алма-Ата), 6 март, 2003 (6 marca 2003 roku), Авторский проект Аэлиты Жумаевой и Дмитрия Пак при поддержке Марата Гельмана [dostęp 2014-09-04].
- ↑ В.Цой и группа Кино - "Транквилизатор" (ros.). Время Z. (Akredytowane w Radzie Najwyższej Ukrainy czasopismo dla elity intelektualnej społeczeństwa) [dostęp 2014-09-04].
- ↑ Официальная Oficjalna dyskografia (ros.)
- ↑ Various – Сестры (Музыка К Фильму) (ang.). [dostęp 2016-02-21].
- ↑ a b Beata Zieniewicz: AU, Zwuki Mu, Kino, Noize MC, Barto – wyższy stopień wtajemniczenia. Głos Rosji, 4 czerwca 2013, 14:48.
- ↑ Цой Виктор Робертович. Некрополь. Богословское кладбище
- ↑ Могилы знаменитостей. Цой Виктор Робертович (1962-1990)
- ↑ Юлия Идлис, Евгений Коган, Катя Щербакова. Рок в лицах. Члены Ленинградского рок-клуба — о том, как наступала эпоха перемен. „Russkij rieportior”. 18 (196), s. 47, 12-19 мая 2011. Moskwa: ЗАО «Группа Эксперт» (ros.). [dostęp 2014-09-06].
- ↑ Евгения Скибина: Единоросс назвал Цоя агентом ЦРУ, которому песни писали в Голливуде (ros.). Moskowskij Komsomolec, 16 апреля 2014 в 08:41. [dostęp 2014-09-12].
- ↑ Przyjaciele, zdrajcy i "sekta z Majdanu" - rosyjskie media pilnie śledzą, kto ma "krew na rękach". TVN24, 18 sierpnia 2014, 18:28. [dostęp 2014-09-06].
