Wilhelm Habicht

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilhelm Habicht
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1833
Bernburg

Data i miejsce śmierci

5 listopada 1898
Kraków

Rodzice

August

Małżeństwo

Wanda z d. Fihauser

Dzieci

Władysława, Kazimierz, Ernest

Wilhelm Habicht de Eberhard (ur. 6 stycznia 1833 w Bernburg, zm. 5 listopada 1898 w Krakowie) – powstaniec styczniowy, zarządca dóbr w Galicji pochodzenia niemieckiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Augusta Habichta (minister prezydenta w Księstwie Anhalt) i Matyldy hr. Framkenstein[1]. Otrzymał wykształcenie[1]. Przyłączył się do polskiego powstania styczniowego 1863 i służył w tym czasie w dyplomacji[1]. Był agentem dyplomowanym Komitetu Centralnego, a później Rządu Narodowego[2]. Pełnił funkcję komisarza wojennego gen. Ludwika Mierosławskiego, członka organizacji na ziemi sądeckiej[2]. Brał udział w bitwie pod Igołomią (21 marca 1863)[2]. Pod koniec insurekcji był sekretarzem agendy Rządu Narodowego w Zurychu[2]. Był więziony w więzieniach rosyjskich i austriackich[1].

Po upadku powstania nie wrócił już do Niemiec, mimo wezwań ze strony ojca[1]. Pozostał na ziemiach polskich i pracował jako agronom[1]. Był dzierżawcą dóbr we wsi Brzana[2]. Finalnie pełnił stanowisko dyrektora (zarządcy) dóbr księcia Pawła Romana Sanguszki w Gumniskach (hrabstwa Tarnowskiego)[2][3][4][1]. Był prezesem zarządu powiatowych kółek rolniczych, prezesem Towarzystwa Uczestników Powstania roku 1863[1]. 30 kwietnia 1889 został wybrany dyrektorem referentem Towarzystwa Ochrony Tatr Polskich[5].

Był żonaty z Wandą z domu Fihauser, z którą miał córkę Władysławę (1867-1963, emancypantka i działaczka społeczna) i synów: Kazimierza (1868-1943, generał Wojska Polskiego) oraz Ernesta (1874-195, prawnik, dyplomata)[1]. Zmarł 5 listopada 1898 w Krakowie[6][7]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie 7 listopada 1898 (kwatera N)[1][8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j Wspomnienie pośmiertne. „Głos Narodu”. Nr 267, s. 4, 22 listopada 1898. 
  2. ↑ a b c d e f Nieco szczegółów biograficznych dotyczących uczestników organizacyi i partyzantki r. 1863/64. W: Józef Białynia Chołodecki: Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864. Lwów: 1904, s. 228-229.
  3. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 253, s. 3, 8 listopada 1898. 
  4. ↑ Zmarli. „Gazeta Narodowa”. Nr 312, s. 3, 10 listopada 1898. 
  5. ↑ Listy z kraju. „Kurjer Lwowski”. Nr 124, s. 1, 5 maja 1889. 
  6. ↑ Wilhelm Habicht. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-04-15].
  7. ↑ Nekrolog. jbc.bj.uj.edu.pl. [dostęp 2021-04-15].
  8. ↑ Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987. ISBN 83-08-01428-3.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wilhelm_Habicht&oldid=71798193”