Wilhelm Sokol
 major piechoty
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Wilhelm Wacław Sokol |
|---|---|
| Data urodzenia |
27 lutego 1892 |
| Data śmierci |
po 1933 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Wilhelm Wacław Sokol[1] (ur. 27 lutego 1892, zm. po 1933) – major piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 27 lutego 1892[2][3][4]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Batalion Strzelców Polnych Nr 13. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1914, a na stopień nadporucznika ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[5][6].
7 lipca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916, zaliczony do I Rezerwy armii z jednoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny i przydzielony do Batalionu Zapasowego 18 Pułku Piechoty[7].
W 1921 pełnił służbę w 20 Pułku Piechoty[1]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 455. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W lipcu tego roku został przeniesiony do 6 Pułku Piechoty Legionów na stanowisko dowódcy batalionu sztabowego[9][10]. W kwietniu 1924 został zatwierdzony na stanowisku komendanta kadry baonu zapasowego w Warszawie[11]. W tym samym roku został komendantem składnicy wojennej[12][13]. W październiku 1926 został przeniesiony do 11 Pułku Piechoty w Tarnowskich Górach na stanowisko dowódcy III batalionu[14]. W listopadzie 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnowskie Góry na okres sześciu miesięcy, w celu odbycia praktyki poborowej[15]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 37 Pułku Piechoty w Kutnie na stanowisko dowódcy III batalionu, detaszowanego w Łęczycy[16][17]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV[18], a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[19].
W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Starogard. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[2].
17 listopada 1943 na cmentarzu Bródnowskim został pochowany Wilhelm Wacław Sokol (data urodzenia nieznana)[20].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- austriackie
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami[23]
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[23]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[23]
- Krzyż Wojskowy Karola[23]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Spis oficerów 1921 ↓, s. 79, 880.
- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 1011.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 170.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-25].
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 179, 499.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 213, 848.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 77 z 16 lipca 1919 roku, poz. 2488, 2532.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 35.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 545.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 140, 403.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 29 kwietnia 1924 roku, s. 241.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 136, 347.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 267.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 335.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 302.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 137.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 53, 170.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 86.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 216.
- ↑ Wilhelm Wacław Sokol. Grobonet.com. [dostęp 2023-11-25].
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 53.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-25].
- ↑ a b c d Ranglisten 1918 ↓, s. 848.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 20 Pułku Piechoty Ziemi Krakowskiej
- Oficerowie 37 Łęczyckiego Pułku Piechoty
- Polacy odznaczeni Krzyżem Zasługi Wojskowej
- Polacy odznaczeni Medalem Zasługi Wojskowej Signum Laudis
- Polacy odznaczeni Krzyżem Wojskowym Karola
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1892
- Zmarli w XX wieku
- Dowódcy batalionów 11 Pułku Piechoty (II RP)
- Kwatermistrzowie 6 Pułku Piechoty Legionów
- Dowódcy batalionów 37 Łęczyckiego Pułku Piechoty