Wilhelm Zagórski
 podpułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 stycznia 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1919–1925 |
| Siły zbrojne |
|
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef sztabu oddziału |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
   
| |
Wilhelm Zagórski (ur. 3 stycznia?/15 stycznia 1892 w Krawczynie, zm. 3 grudnia 1925 w Rajczy) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wilhelm Zagórski urodził się 15 stycznia 1892 roku w majątku Krawczyno, w ówczesnej guberni witebskiej. W 1911 roku, po ukończeniu szkoły oficerskiej w Odessie, rozpoczął zawodową służbę w Armii Imperium Rosyjskiego. W 1917 roku wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji[1].
Od stycznia 1919 roku był szefem sztabu Oddziału Samoobrony rotmistrza, a później majora Władysława Dąbrowskiego, który 6 czerwca 1919 roku przekształcił się w Lidzki Pułk Strzelców[2]. 23 lipca 1919 roku, po śmierci kapitana Piotra Mienickiego, objął dowództwo I batalionu[3]. Trzykrotnie pełnił obowiązki dowódcy tego pułku, a mianowicie od 6 do 21 czerwca i od 5 września do 11 listopada 1919 roku oraz od 18 października 1920 roku do 12 stycznia 1922 roku[4] 21 października 1920 roku dowodzony przez niego „pułk” przybył z Modlina do Wilna, gdzie wszedł w skład Wojska Litwy Środkowej[5]. Do 21 listopada tego roku walczył z Litwinami.
10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki zastępcy dowódcy pułku, który w październiku tego roku został przemianowany na 76 Lidzki pułk piechoty i przeniesiony do Grodna[6]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 164. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7][8]. 31 marca 1924 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 22. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 76 Lidzkiego pułku piechoty[10][11].
Zmarł 3 grudnia 1925 roku, po długiej i ciężkiej chorobie, w sanatorium Rajczy[12]. Jego grób znajduje się na cmentarzu wojskowym w Grodnie[13].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1922)[14]
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej[15]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wspomnienie o ś.p. ppłk. Zagórskim, „Polska Zbrojna” Nr 341 z 12 grudnia 1925 r. s. 4, tu jako datę urodzenia podano 25 stycznia 1892 roku.
- ↑ Zarys historii wojennej 76-go Lidzkiego Pułku Piechoty, oprac. zb. oficerów pułku, Warszawa 1930, s. 8, 19.
- ↑ Zarys ..., s. 20, 24, 29.
- ↑ Księga chwały piechoty, oprac. zbiorowe pod przewodnictwem Bronisława Prugar-Ketlinga, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939 roku.
- ↑ Zarys ..., s. 38.
- ↑ Zarys ..., s. 43, 46.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 29.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 343, 400.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1923 roku, s. 167.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 301, 343.
- ↑ Obsada pułków piechoty w: Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 274.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 20 stycznia 1926 roku, s. 35.
- ↑ K. Shastouski, Grodno | Cmentarz Wojskowy - zdjęcia [online], www.radzima.org [dostęp 2020-11-21].
- ↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 110
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych G.M.I.L. 1254 z 1926 r. (Dziennik Personalny z 1926 r. Nr 12, s. 70)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Roczniki Oficerskie 1923 i 1924.
- Pochowani w Grodnie
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Oficerowie I Korpusu Polskiego w Rosji
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej
- Dowódcy 76 Lidzkiego Pułku Piechoty
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1892
- Wojskowi Litwy Środkowej
- Zmarli w 1925
- Zastępcy dowódcy 76 Lidzkiego Pułku Piechoty