Wincenty Świątkiewicz
podporucznik czasu wojny | |
Data i miejsce urodzenia |
19 lipca 1903 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
20 czerwca 1957 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1920, |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
Szefostwo Służby Uzbrojenia KG AK „Leśnictwo” |
Stanowiska |
adiutant dowódcy Zgrupowania AK „Leśnik” |
Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
Późniejsza praca | |
Odznaczenia | |
Wincenty Świątkiewicz (ur. 19 lipca 1903 w Warszawie, zm. 20 czerwca 1957 tamże) – podporucznik czasu wojny Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Jana i Julianny z domu Kobyleckiej. Absolwent warszawskiej Szkoły Nauk Politycznych i ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej. Pracował jako handlowiec i przedsiębiorca. Od 1940 w strukturach Związku Walki Zbrojnej, a następnie Armii Krajowej. W swoim zakładzie produkował materiały wybuchowe na potrzeby konspiracji. W 1943 objął stanowisko kierownika transportu broni i amunicji w Szefostwie Służby Uzbrojenia Oddziału IV Kwatermistrzowskiego Komendy Głównej AK „Leśnictwo”. Współorganizował Zgrupowanie AK „Leśnik”, a podczas powstania warszawskiego zajmował stanowisko adiutanta dowódcy tegoż Zgrupowania - ppłk. Jana Szypowskiego „Leśnika”[1].
Uczestnik walk na Woli, Muranowie i Starym Mieście. 26 sierpnia 1944 rozkazem dowódcy Grupy „Północ” awansowany do stopnia podporucznika czasu wojny, a dzień później rozkazem Dowódcy Armii Krajowej odznaczony Orderem Virtuti Militari 5 klasy - za wyjątkową odwagę osobistą wykazaną w walce. 1 września 1944 został ranny w nogę na ulicy Pańskiej. Przeszedł kanałami do Śródmieścia, przebywał w powstańczym szpitalu na ulicy Koszykowej 45. Następnie ewakuowany na Górny Czerniaków. Po upadku powstania w niemieckiej niewoli, w stalagach XI A Altengrabow i X B Sandbostel. Po wyzwoleniu służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie[a][1][2] .
Po powrocie do Polski pracował jako księgowy w Polskim Związku Motorowym oraz działał w Polskim Związku Łowieckim. Zmarł w Warszawie i spoczął na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera: A20, rząd: 8, miejsce: 25)[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari Nr 13920
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[2]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Polak (red.) 1999 ↓, s. 100.
- ↑ a b Wincenty Świątkiewicz ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939-1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.
- Muzeum Powstania Warszawskiego - Powstańcze biogramy. [dostęp 2020-07-07].
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Członkowie Związku Walki Zbrojnej
- Żołnierze Armii Krajowej
- Jeńcy polscy w niewoli niemieckiej (powstanie warszawskie)
- Polscy jeńcy niemieckich obozów jenieckich
- Urodzeni w 1903
- Zmarli w 1957
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie