Przejdź do zawartości

Witold Jan Orłowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Jan Orłowski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1918
Warszawa

Data i miejsce śmierci

8 października 1988
Poznań

Profesor nauk medycznych
Specjalność: okulistyka
Alma Mater

Akademia Medyczna w Warszawie

Doktorat

1952 – medycyna
Akademia Medyczna w Warszawie

Habilitacja

1961 – medycyna
Akademia Medyczna w Warszawie

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Medyczna w Poznaniu

Okres zatrudn.

1965-1988

Odznaczenia
Krzyż Partyzancki Medal za Warszawę 1939–1945 Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Medal Komisji Edukacji Narodowej

Witold Jan Orłowski (ur. 30 kwietnia 1918 w Warszawie[1], zm. 8 października 1988 w Poznaniu) – polski okulista, profesor medycyny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W czasie wojny był żołnierzem Armii Krajowej, brał udział w powstaniu warszawskim. Uzyskał stopień podpułkownika Wojska Polskiego.

Studia lekarskie odbywał w latach 1936–1939 na Akademii Medycznej w Warszawie, a dokończył w 1950 na Uniwersytecie Łódzkim[1]. W latach 1947–1950 pracował jako asystent w łódzkiej Klinice Okulistycznej. Następnie (1951–1964) pracował na oddziale okulistycznym Wojskowego Szpitala Okręgowego w Warszawie, gdzie w 1955 został ordynatorem. W tym samym roku wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Stopień doktorski uzyskał w 1952 roku na podstawie pracy "Zespół arachnoiditis optico-chiasmatica". Habilitował się w 1961 na podstawie oceny dorobku naukowego i rozprawy "Z nowszych zagadnień anestezji w chirurgii oka"[2]. W 1965 przeniósł się do Poznania, gdzie do 1988 był kierownikiem Katedry i Kliniki Okulistycznej Akademii Medycznej (funkcję kierownika poznańskiej katedry przejęła po nim Krystyna Pecold). W 1982 został członkiem szwajcarskiego Klubu Julesa Gonina w Lozannie skupiającego specjalistów zajmujących się badaniami siatkówki[1]. Od 1984 zasiadał w Komitecie Patofizjologii Klinicznej PAN oraz w Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej ds. Kadr Naukowych przy Prezydium Rady Ministrów[1].

Od 1947 należał do Polskiego Towarzystwa Okulistycznego (w latach 1983–1986 był przewodniczącym zarządu głównego)[3]. W latach 1956–1981 był redaktorem naczelnym czasopisma naukowego Klinika Oczna (oficjalne pismo PTO). W 1985 - jako pierwszy w historii polski okulista - otrzymał honorowe członkostwo Deutsche Ophthalmologische Gesellschaft (Niemieckiego Towarzystwa Okulistycznego)[4].

Autor opracowania "Objawy oczne w eponimach pediatrycznych" (1968), redaktor 3-tomowego podręcznika "Okulistyka współczesna" oraz autor "Encyklopedii objawów okulistycznych w zespołach układowych" (wyd. PZWL, 1973). Zainteresowania badawcze i kliniczne W. Orłowskiego dotyczyły m.in. schorzeń siatkówki.

Interesował się filatelistyką. Odznaczony m.in. Krzyżem Partyzanckim, Medalem za Warszawę 1939-1945, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, brązowym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Kto jest kim w polskiej medycynie. Informator biograficzny. Warszawa: Interpress, 1987, s. 490. ISBN 83-223-2339-5.
  2. Wydana w formie monografii przez PZWL w 1959 roku.
  3. Polskie Towarzystwo Okulistyczne. Polskie Towarzystwo Okulistyczne. [dostęp 2017-01-14]. (pol.).
  4. Ehrenmitglieder. Deutsche Ophthalmologische Gesellschaft. [dostęp 2015-03-19]. (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]