Witold Warkałło

Witold Warkałło

Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1909 Ślądkowice
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 1983 Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski
Zawód, zajęcie	prawnik
Odznaczenia

Witold Warkałło (ur. 27 lutego 1909 w Ślądkowicach, zm. 1 sierpnia 1983 w Warszawie) – polski prawnik, specjalista w dziedzinie prawa ubezpieczeniowego.

Życiorys

Nagrobek Witolda Warkałło na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Urodził się w rodzinie Antoniego, nauczyciela szkoły powszechnej, i Agaty z domu Macis. W 1926 ukończył Gimnazjum Państwowe Męskie im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, a następnie rozpoczął studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Po czwartym semestrze przeniósł się na Wydział Prawny, w 1931 uzyskał Certificat d’Assiduité Akademii Prawa Międzynarodowego w Hadze. Rok później otrzymał przyznawany przez Sorbonę Certificat de droit Francis, w tym sam roku obronił pracę magisterską, której promotorem był prof. Ignacy Koschembahr-Łyskowski. W 1937 rozpoczął naukę na dwuletnim studium seminarium doktoranckim, które w Szkole Głównej Handlowej prowadził prof. Jan Łazowski. 20 marca 1939 przedstawił przygotowaną pod kierunkiem prof. Ignacego Koschembahr-Łyskowskiego pracę doktorską pt. Vis maior i casus fortuitus w klasycznym prawie rzymskim prywatnym.

Uczestniczył w kampanii wrześniowej, po 19 września 1939 przebywał na Węgrzech, gdzie dostał się do niewoli. Został uwięziony w obozie internowania oficerów w Jelszawie, w 1941 udało mu się wyjść na wolność i zamieszkał w Budapeszcie.

Do kraju powrócił w maju 1947, ale pracę wykładowcy otrzymał dopiero trzy lata później. Wykładał w Wyższej Szkole Prawniczej im. Teodora Duracza w Warszawie, rok później równolegle rozpoczął trwającą dwa lata pracę w Szkole Planowania i Statystyki. W 1952 rozpoczął pracę na Wydziale Prawa Uniwersytetu, wykładał tam początkowo prawo rzymskie w studium zaocznym, a następnie prawo cywilne i ubezpieczeniowe. W 1954 uzyskał tytuł docenta, a sześć lat później profesora nadzwyczajnego. Należał do grona współorganizatorów powstałej w 1958 Katedry Prawa Rzymskiego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, przez cztery lata kierował tą Katedrą oraz wykładał prawo rzymskie. Pracę tam zmuszony był zakończyć po otrzymaniu z Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego informacji, że koliduje ona z jego zatrudnieniem na Uniwersytecie Warszawskim. Zainicjował powstanie Sekcji Polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Ubezpieczeniowego, które było agendą Polskiej Akademii Nauk, od 1961 był jej przewodniczącym. W latach 1961–1968 pełnił funkcję kierownika Zakładu Prawa Ubezpieczeniowego w Katedrze Prawa Cywilnego, później stanął na czele Zakładu Prawa Cywilnego. W 1976 przeszedł na emeryturę, ale pozostał czynnym pracownikiem naukowym.

Zmarł 1 sierpnia 1983 w Warszawie, spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 176-4-38).

Upamiętnienie

Polskie Stowarzyszenie Prawa Ubezpieczeniowego nosi imię Witolda Warkałły.

Odznaczenia

• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)
• Złota Odznaka UMK w Toruniu (16 grudnia 1970)

Bibliografia

• Adam Brzozowski, Profesor Witold Warkałło [1909–1983] (w dwudziestą rocznicę śmierci), Studia Iuridica Tom 43 (2004), s. 279–282.
• Andrzej Sokala, Toruński romanista – Witold Warkałło, Przyczynek do biografii, Studia Iuridica Toruniensia tom XI, s. 173–184.
• Warkałło Witold, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2015-03-10] .