Wodorotlenek ołowiu(II)

Wodorotlenek ołowiu(II)
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	wodorotlenek ołowiu(II), wodorotlenek ołowiu(2+)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Pb(OH); 2
Masa molowa	241,21 g/mol
Wygląd	biały proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	19783-14-3
PubChem	9859601
SMILES
	[OH-].[OH-].[Pb+2]
InChI
	InChI=1S/2H2O.Pb/h2*1H2;/q;;+2/p-2
	InChIKey
	VNZYIVBHUDKWEO-UHFFFAOYSA-L
Właściwości
	Gęstość
	5,69 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	1,2 mg/dm³ (20 °C)
	w innych rozpuszczalnikach
	rozpuszczalny w rozcieńczonych kwasach i alkaliach, nierozpuszczalny w wodzie amoniakalnej, kwasie octowym i acetonie
Temperatura rozkładu	145 °C (przed osiągnięciem temperatury topnienia)
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H302, H332, H373, H410, H360Df
Zwroty P	brak wiarygodnych danych
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Wodorotlenek ołowiu(II), Pb(OH)
2 – nieorganiczny związek chemiczny, wodorotlenek ołowiu na II stopniu utlenienia. Powstaje jako biały osad w wyniku dodania alkaliów do roztworów soli ołowiu(II). Ogrzewany powyżej 145 °C rozkłada się do PbO i wody. W wodzie rozpuszcza się słabo, tworząc roztwór o odczynie słabo zasadowym^[5]. Ma charakter amfoteryczny, z kwasami daje sole ołowiu(II), a z alkaliami tworzy ołowiany(II) (ołowiny), np. ^[2]:

Pb(OH)
2 + 2KOH → K
2PbO
2 + 2H
2O

Istnienie prostego związku Pb(OH)
2 w stanie stałym jest podawane w wątpliwość. Z badań analitycznych i krystalograficznych wynika, że osady opisywane wzorem Pb(OH)
2 mają w rzeczywistości bardziej złożony skład, np. 5PbO·2H
2O lub 2PbCO
3·Pb(OH)
2 (w przypadku prowadzenia reakcji w obecności CO
2)^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-70, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
↑ ^a ^b Philip JohnP.J. Durrant Philip JohnP.J., BrylB. Durrant BrylB., Zarys współczesnej chemii nieorganicznej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 724 .
↑ Związki ołowiu, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2018-08-10] (ang.).
↑ Lead compounds, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 082810 [dostęp 2018-08-10] (niem. • ang.).
↑ AdamA. Bielański AdamA., Podstawy Chemii Nieorganicznej, 2018, s. 782, ISBN 978-83-01-16280-1 .
↑ G.G. Todd G.G., E.E. Parry E.E., Character of Lead Hydroxide and Basic Lead Carbonate, „Nature”, 202 (4930), 1964, s. 386–387, DOI: 10.1038/202386a0 .

[CRC88-1] CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-70, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).

[Durrant-2] Philip JohnP.J. Durrant Philip JohnP.J., BrylB. Durrant BrylB., Zarys współczesnej chemii nieorganicznej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 724 .

[CLI-3] Związki ołowiu, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2018-08-10] (ang.).

[GESTIS-4] Lead compounds, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 082810 [dostęp 2018-08-10] (niem. • ang.).

[5] AdamA. Bielański AdamA., Podstawy Chemii Nieorganicznej, 2018, s. 782, ISBN 978-83-01-16280-1 .

[Todd1964-6] G.G. Todd G.G., E.E. Parry E.E., Character of Lead Hydroxide and Basic Lead Carbonate, „Nature”, 202 (4930), 1964, s. 386–387, DOI: 10.1038/202386a0 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]