Przejdź do zawartości

Wybory w Stanach Zjednoczonych w 2018 roku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wybory w Stanach Zjednoczonych w 2018 roku – wybory do Kongresu USA, części władz stanowych i samorządowych, oraz liczne lokalne głosowania, które miały miejsce we wtorek 6 listopada 2018. Były to wybory przypadające w połowie kadencji prezydenckiej Donalda Trumpa. Rozstrzygały o przyznaniu 35 ze 100 miejsc w Senacie USA (ustawowej 1/3, oraz dwóch przedterminowo zwolnionych foteli), wszystkich 435 miejsc w Izbie Reprezentantów, 39 gubernatorstw stanowych i terytorialnych, oraz decydowały o różnorodnych stanowiskach samorządowych i referendach lokalnych[1].

Wybory charakteryzowano jako „niebieską falę” (od zwyczajowego koloru Demokratów), i referendum poparcia dla urzędującego prezydenta[2]. W ocenie FiveThirtyEight mapa wyborów wyjątkowo sprzyjała jednak Partii Republikańskiej, m.in. ponieważ głosowane w tym roku miejsca tzw. klasy I w Senacie reprezentowały szczególnie wiele spośród stanów, w których Partia Demokratyczna wygrała w 2012, ale przegrała w 2016[3][4]. W poprzedzającej wybory kampanii Partia Demokratyczna koncentrowała się na problemach służby zdrowia, natomiast Partia Republikańska na polityce podatkowej i imigracyjnej[5].

W wyniku wyborów Partia Demokratyczna zdobyła co najmniej 40 nowych miejsc i większość w Izbie Kongresu, kończąc okres samodzielnej kontroli Partii Republikańskiej we władzach federalnych. Partia Republikańska utrzymała większość w Senacie, zdobywając 2 nowe miejsca. W wyborach stanowych Partia Demokratyczna zyskała 7 nowych stanowisk gubernatorskich, co najmniej 350 nowych miejsc we władzach samorządowych, i nowe większości we władzach siedmiu stanów[1]. Wybory odnotowały najwyższą frekwencję spośród głosowań w połowie kadencji prezydenckiej od 1914[6]. Los jednego miejsca w Izbie pozostaje nierozstrzygnięty, ponieważ ze względu na dowody na oszustwa wyborcze dokonane przez sztab republikańskiego kandydata, Marka Harrisa, ostateczne wyniki głosowania w 9 okręgu Karoliny Północnej nie zostały zatwierdzone i ogłoszono tam powtórzone wybory[7].

Wyniki wyborów przyniosły szereg precedensowych zwycięstw – liczne stanowiska wygrały po raz pierwszy kobiety oraz kandydaci mniejszości etnicznych, religijnych i seksualnych. Zwycięstwo odniósł pierwszy jawnie homoseksualny gubernator i pierwsza jawnie biseksualna federalna senatorka[8]. Sukces odniosło wielu kandydatów, których Nature scharakteryzowało jako przedstawicieli i orędowników nauki[9]. W ramach lokalnych referendów poparcie uzyskały m.in. inicjatywy rozszerzenia programu Medicaid, ochrony praw wyborczych i legalizacji marihuany[10]. Według części analiz i tekstów opinii, m.in. Brookings, The Washington Post, Vox czy The Guardian, pomimo przykuwających uwagę pojedynczych zwycięstw tzw. progresywnych Demokratów, takich jak Alexandria Ocasio-Cortez, największymi zwycięzcami wyborów byli umiarkowani kandydaci demokratyczni, którzy w największym stopniu zyskali poparcie wyborców – na niekorzyść umiarkowanych Republikanów[11][12][13][14][15].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Midterm Election Results Leave a Divided Congress, „The New York Times”, 6 listopada 2018, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-03-09] (ang.).
  2. Derek Watkins i inni, Sizing Up the 2018 Blue Wave, „The New York Times”, 7 listopada 2018, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-03-09] (ang.).
  3. David Wasserman, The Congressional Map Has A Record-Setting Bias Against Democrats [online], FiveThirtyEight, 7 sierpnia 2017 [dostęp 2019-03-09] (ang.).
  4. Geoffrey Skelley, Why Did The House Get Bluer And The Senate Get Redder? [online], FiveThirtyEight, 16 listopada 2018 [dostęp 2019-03-09] (ang.).
  5. Demetrios Pogkas, David Ingold, What the 2018 Campaign Looks Like in Your Hometown, „Bloomberg”, 2 listopada 2018 [dostęp 2019-03-09] (ang.).
  6. S. Erdem Aytaç, Susan Stokes, Americans just set a turnout record for the midterms, voting at the highest rate since 1914. This explains why., „The Washington Post”, 20 listopada 2018.
  7. Leigh Ann Caldwell, Dartunorro Clark, New election ordered in North Carolina House district after possible illegal activities [online], NBC News, 21 lutego 2019 [dostęp 2019-03-09] (ang.).
  8. Eli Watkins, Women and LGBT candidates make history in 2018 midterms [online], CNN, 7 listopada 2018 [dostęp 2019-03-09].
  9. Jane J. Lee i inni, Science candidates prevail in US midterm elections, „Nature”, 563, 2018, s. 302, DOI10.1038/d41586-018-07322-z [dostęp 2019-03-09] (ang.).
  10. Brady Dennis, David Weigel, From Medicaid to minimum wage, even red state voters backed progressive measures, „The Washington Post”, 7 listopada 2018.
  11. Elaine Kamarck, Alexander R. Podkul, Nicholas W. Zeppos, Progressives versus the establishment: What’s the score, and does it matter? [online], Brookings, 12 lipca 2018 [dostęp 2019-03-09] (ang.).
  12. Ryan Williamson, Jamie Carson, The story of the midterms is the triumph of the moderates – on both sides [online], London School of Economics United States Centre, 9 listopada 2018 [dostęp 2019-03-09] (ang.).
  13. Ella Nilsen, Progressive Democrats running in competitive House districts had a bad night on Tuesday [online], Vox, 7 listopada 2018 [dostęp 2019-03-09].
  14. Geoffrey Kabaservice, Moderation still won in the midterms – even if moderate Republicans didn’t, „The Guardian”, 20 listopada 2018, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-03-09] (ang.).
  15. Jim Kessler, Lanae Erickson, Don’t let progressives fool you. Moderate Democrats can win., „The Washington Post”, 7 listopada 2018.