Wyspa Giżycka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wyspa Giżycka – potoczna nazwa przesmyku między jeziorami Niegocin, Kisajno i Tajty, a także kanałami: Łuczańskim, Niegocińskim i Piękna Góra. Leży w całości w granicach administracyjnych Giżycka. W latach 1854-1857 podczas budowy sieci kanałów mazurskich, teren ten został ograniczony z każdej strony wodą, odcinając go ostatecznie od reszty stałego lądu. Tym sposobem, ów przesmyk stał się wyspą, na którą można się dostać jedynie mostami lub drogą wodną.

Znaczenie religijne[edytuj | edytuj kod]

Od najdawniejszych czasów wzgórze przy brzegu Niegocina, było prawdopodobnym miejscem kultu plemion pogańskich zamieszkujących te tereny przed pojawieniem się Krzyżaków. Około roku 1000, na terenach Prus pojawił się z misją chrystianizacyjną św. Brunon z Kwerfurtu. Wspomniane wzgórze (współ. Wzgórze św. Brunona), uważane jest za domniemane miejsce męczeńskiej śmierci misjonarza i 18 współmisjonarzy, którą ponieśli 14 lutego lub 9 marca 1009 roku. W 1910 roku na pamiątkę tego wydarzenia, miejscowa społeczność ewangelicka postawiła żeliwny krzyż, nazywany dzisiaj „krzyżem św. Brunona”[1]. Dziś św. Bruno z Kwerfurtu jest patronem Giżycka, a także jednej z giżyckich parafii. Od 2009 roku jest również patronem Warmii. W tym samym roku w Giżycku odbyły się zakrojone na szeroką skalę uroczystości związane z millenium śmierci świętego Brunona[2]. Jedyną świątynią położoną na „Wyspie Giżyckiej” jest obecnie kościół parafialny pw. Ducha Świętego Pocieszyciela. Tradycją miejscowej parafii są drogi krzyżowe do krzyża św. Brunona, które odbywają się 2 razy do roku: w Wielki Piątek i 14 września (Święto Podwyższenia Krzyża Świętego). W 2007 roku na trasie drogi krzyżowej od kościoła na wzgórze św. Brunona, z głazów polodowcowych zostało wykonanych 14 stacji męki pańskiej.

Znaczenie strategiczne[edytuj | edytuj kod]

Teren „Wyspy Giżyckiej” od wieków był strategiczny militarnie, co docenili już Krzyżacy, wznosząc tutaj około 1340 roku gród obronny i zamek Lötzen, który częściowo zachował się do dziś. W latach 1843–1851 na „wyspie” wzniesiono potężną twierdzę im. Hermanna von Boyen, która później, będąc bezskutecznie oblegana przez wojska rosyjskie, odegrała dużą rolę podczas I wojny światowej. „Wyspa” jest miejscem strategicznym do dziś, o czym świadczą dwie jednostki wojskowe rozlokowane na jej terenie (w pozostałej części miasta znajdują się jeszcze dwie).

Znaczenie turystyczne[edytuj | edytuj kod]

W dzisiejszych czasach na „Wyspie”, tak jak i w całym Giżycku, największą rolę spełnia turystyka i rekreacja. Znajdują się tutaj takie obiekty jak: Ośrodek Przygotowań Olimpijskich COS[3], ośrodek żeglarski Almatur[4], stadion miejski oraz siedziba MOSiR Giżycko[5], korty tenisowe, boisko, ośrodek wczasowy ARM, siedziba Giżyckiego Stowarzyszenia Wędkarskiego, oraz ośrodek LOK[6]. Turystów przyciągają też takie atrakcje jak wspomniany już Krzyż św. Brunona, Twierdza Boyen, most obrotowy, czy zamek krzyżacki, odrestaurowany w 2011 roku , a w którym mieści się hotel o wysokim standardzie, wraz z zapleczem rekreacyjnym pod nazwą St.Bruno.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury. Przewodnik, Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7, s. 132
  2. Milenium Świętego Brunona
  3. Ośrodek Przygotowań Olimpijskich w Giżycku
  4. Almatur Giżycko
  5. MOSiR Giżycko
  6. LOK Giżycko