Przejdź do zawartości

Władysław Ozga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Ozga
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1906
Brzóza

Data i miejsce śmierci

18 kwietnia 1973
Warszawa

Poseł na Sejm PRL III i IV kadencji
Okres

od 1961
do 1969

Przynależność polityczna

Zjednoczone Stronnictwo Ludowe

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) Krzyż Walecznych (1943–1989) Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Władysław Ozga (ur. 22 marca 1906 w Brzózie, zm. 18 kwietnia 1973 w Warszawie) – polski nauczyciel i polityk ludowy, poseł na Sejm PRL III i IV kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Piotra. W 1925 wstąpił do Centralnego Związku Młodzieży Wiejskiej, był działaczem Stowarzyszenia Akademickiej Niezależnej Młodzieży Ludowej „Orka” oraz Towarzystwa Oświaty Demokratycznej „Nowe Tory”. W 1930 przystąpił do Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”. W okresie 1928–1933 pracował w szkołach podstawowych powiatu puławskiego do czasu uzyskania wykształcenia wyższego w Wyższym Kursie Nauczycielskim w Poznaniu. W czasie okupacji niemieckiej członek komendy Batalionów Chłopskich obwodu puławskiego. Organizował tajne nauczanie, sprawował funkcję delegata Rządu, współpracował z konspiracyjnym pismem „Orle Ciosy”. Sprawował funkcję wiceprzewodniczącego zarządu głównego Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz dyrektora Departamentu Planowania w Ministerstwie Oświaty, w 1968 został radcą ministra oświaty.

W 1944 wstąpił do Stronnictwa Ludowego, w którym był członkiem Rady Naczelnej, a następnie do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W ZSL był członkiem Naczelnego Komitetu (1964–1969) i Głównej Komisji Rewizyjnej (1969). Wszedł w skład prezydium Komisji Oświaty NK ZSL. W 1961 i 1965 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL z okręgów kolejno Radom i Końskie. Przez dwie kadencje zasiadał w Komisji Oświaty i Nauki.

Publikował prace z zakresu polityki oświatowej i organizacji szkolnictwa, pisywał do „Zielonego Sztandaru”.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 143 rząd 2 grób 7)[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cmentarz Stare Powązki: BARBARA OZGA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-09-11].
  2. M.P. z 1948 r. nr 67, poz. 491.
  3. M.P. z 1955 r. nr 89, poz. 1089.
  4. M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410.
  5. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]