Przejdź do zawartości

Yossi & Jagger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yossi i Jagger
יוסי וג'אגר (Josi ve Jager)
Gatunek

melodramat wojenny

Data premiery

1 sierpnia 2002

Kraj produkcji

Izrael

Język

hebrajski

Czas trwania

65 minut

Reżyseria

Etan Fox

Scenariusz

Avner Bernheimer

Główne role

Ohad Knoller
Jehuda Lewi
Asi Kohen

Muzyka

Iwri Lider

Zdjęcia

Yaron Scharf

Scenografia

Amir Pick

Kostiumy

Natan Elkanovich

Montaż

Josef Grunfeld

Produkcja

Gal Uchowski
Amir Harel

Dystrybucja

Strand Relealsing

Nagrody
2 nagrody Izraelskiej Akademii Telewizyjnej, GLAAD Media Awards

Yossi i Jagger (hebr. יוסי וג'אגר) – izraelski melodramat wojenny w reżyserii Etana Foksa z 2002 roku opowiadający o gejowskiej miłości w armii izraelskiej.

Fabuła i wymowa filmu

[edytuj | edytuj kod]

Film jest opartą na faktach historią miłości pomiędzy dwoma izraelskimi żołnierzami. W pobliżu granicy stacjonuje niewielki oddział patrolujący rejony w pobliżu Libanu. Trwa militarne napięcie po wojnie między Izraelem a Libanem. Josi jest dowódcą samodzielnego plutonu, młodym człowiekiem skrytym i zamkniętym w sobie, szorstkim w obyciu, który swoją przyszłość chce związać z wojskiem. Lior, jego podwładny (nazywany przez całą kompanię Jaggerem) to otwarty, wesoły człowiek i dość wyluzowany jak na warunki wojskowe, który niedługo kończy obowiązkową służbę w armii i w którym podkochuje się dziewczyna z oddziału. Obaj odkrywają siebie niespodziewanie podczas zimowego, samotnego patrolu.

Jagger jest w stanie zaryzykować i „jak w amerykańskim filmie” spróbować wspólnego życia i szczęścia bez względu na wszystko. Dla Josiego ta miłość może trwać tylko w ich prywatnym świecie, a jej odkrycie oznaczałoby całkowitą kompromitację. Paraliżuje go strach i agresywnie reaguje na propozycje wspólnego życia w cywilu. Splot wydarzeń sprawi, że odważy się wykrzyczeć „kocham cię” dopiero w dramatycznych okolicznościach.

Film pokazuje życie młodych Izraelczyków, którzy poświęcają młodość armii i ojczyźnie próbując przy tym zachować odrobinę spontaniczności, własnej indywidualności i uczuć. Portretuje też społeczeństwo Izraelskie skazane na życie w tych trudnych czasach. Film ma przy tym wyraźną wymowę antywojenną.

Realizacja i przyjęcie filmu

[edytuj | edytuj kod]

Film powstał na fali powszechnej liberalizacji postaw społecznych wobec homoseksualizmu oraz tolerancji w dziedzinie prawa i praktyki politycznej wobec LGBT, które nastąpiły w Izraelu po 1998 r.[1] Zrealizowany został przez reżysera Etana Foksa i producenta Gala Uchovsky'ego, otwarcie deklarujących swój związek. Przewodnią piosenkę do ścieżki dźwiękowej nagrał bardzo popularny w Izraelu piosenkarz Iwri Lider, który również jest gejem[2].

Pierwotnie powstał dla izraelskiej telewizji, jednak po dobrym przyjęciu podczas emisji kinowych w Izraelu, twórcy zdecydowali się na rozpowszechnianie go w tej wersji również za granicą. Film odniósł niespodziewany przez twórców sukces – uzyskał szereg nagród, a kupiony przez Strand Relealsing podczas Berlinale 2003, został pokazany szerszej, międzynarodowej publiczności[3] i już przez pierwsze cztery tygodnie wyświetlania zarobił ponad 100 tysięcy dolarów[4]. Odtwórcom tyłowych ról, Ohadowi Knollerowi i Yehudzie Leviemu, obraz przyniósł dużą popularność.

Wersja na DVD wydana przez Strand Releasing ukazała się 30 marca 2004 r.

Soundtrack

[edytuj | edytuj kod]

Przewodnim utworem filmu jest piosenka pt. Bo (wymieniana również jako Let's, Come lub Your Soul), do której słowa napisał Miri Feigenboim, a muzykę skomponował Rami Kleinstein. Utwór ten przewija się przez fabułę filmu w wykonaniu izralskiej piosenkarki Rity Kleinstein. W ostatnich ujęciach filmu brzmi cover piosenki w wykonaniu Iwri Lidera. W tej interpretacji piosenka ukazała się również na wideoklipie (w wersji hebrajskiej i angielskiej) emitowanym w muzycznych kanałach telewizyjnych. Otrzymała też wiele pozytywnych opinii i w 2003 r. stała się jednym z najpopularniejszych utworów radiowych[potrzebny przypis]. W wideoklipe w dużej części wykorzystano ujęcia filmu.

Chodź, usuńmy tą mglistą zasłonę.
Wyjdźmy na światło i nie bądźmy więcej w cieniu.
Jak długo jeszcze można grać w tę wojnę?
Czasami masz prawo zapłakać, kiedy coś boli cię wewnątrz.
Opowiedz mi w chwilach strachu, albo coś o twojej rodzinie.
Przecież o wiele łatwiej jest odczuwać strach wspólnie.
Kiedy zimny wiatr zawieje na zewnątrz, prześlę ci ciepłe wspomnienie.
Być może któregoś dnia przestaniesz ukrywać w cieniu swoją duszę.[5]

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Donna Rosenthal The Israelis. Ordinary People in an Extraordinary Land, wyd. Free Press, Nowy Jork 2003, ISBN 0-7432-7035-5, fragmenty w serwisie Forum Żydów Polskich w tłumaczeniu Mike'a Urbaniaka, dostęp 2008-10-03
  2. Mike Urbaniak Bańki mydlane Eytana Foxa, serwis Homiki.pl, dostęp 2008-10-03
  3. Hollywoodzkie gwiazdy świecą najjaśniej, serwis Stopklatka.pl 10 lutego 2003 r.. stopklatka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-05-20)]., dostęp 2008-10-03
  4. Strand Releasing świętuje dobry rok, serwis Stopklatka.pl 4 listopada 2003 r., dostęp 2008-10-03
  5. Fragment tekstu z przewodniej piosenki filmu