Mick Jagger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sir Mick Jagger
Ilustracja
Mick Jagger (2022)
Imię i nazwisko

Michael Philip Jagger[1]

Pseudonim

„Mick”

Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1943[2]
Dartford, Anglia[3]

Instrumenty

harmonijka ustna, fortepian, gitara

Typ głosu

baryton

Gatunki

dance rock, pop-rock, rock and roll

Zawód

wokalista, kompozytor, producent muzyczny, aktor

Aktywność

od 1962

Wydawnictwo

CBS Records, Atlantic Records, Virgin Records, Rhino Records

Powiązania

Little Boy Blue, Blue Boys, David A. Stewart

Zespoły
The Rolling Stones (od 1962)
SuperHeavy (2011)
Odznaczenia
Odznaka Rycerza Kawalera (Wielka Brytania)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Sir Michael Philip ‘Mick’ Jagger[4][5] (ur. 26 lipca 1943 w Dartford[6]) – brytyjski wokalista, kompozytor i autor tekstów, który wykonuje piosenki oparte na bluesie i soulu.

Współzałożyciel i lider rockowego zespołu The Rolling Stones, którego płyty rozeszły się w ponad 200 milionach egzemplarzy w ciągu pięciu dekad kariery[7]. Wraz z grupą odniósł jeden z największych sukcesów komercyjnych w historii muzyki spośród wszystkich zespołów rockowych świata[8][9]. Jest współtwórcą większości repertuaru grupy (wraz z gitarzystą Keithem Richardsem)[10]. Jako solista wydał pięć albumów, które cieszyły się umiarkowanym powodzeniem, a także próbował kariery aktorskiej, ale bez większego powodzenia.

12 grudnia 2003 królowa brytyjska Elżbieta II uhonorowała go brytyjskim tytułem szlacheckim i Orderem Imperium Brytyjskiego[11].

W 2006 został sklasyfikowany na 15. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader[12]. Wartość jego majątku pod koniec XX wieku oszacowano na ponad 230 mln dolarów.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Dartford[13] w Anglii, w hrabstwie Kent, w dystrykcie Dartford, w przeciętnej rodzinie klasy średniej jako syn nauczyciela wychowania fizycznego[14] Basila Fanshawe „Joego” Jaggera i fryzjerki Evy Ensley Mary (z domu Scutts) urodzonej w Nowej Południowej Walii[15]. Od dzieciństwa kochał śpiewać w chórze kościelnym, a później zafascynował się głównie czarnoskórymi artystami, takimi jak Chuck Berry czy Muddy Waters[16].

Choć jego stopnie pogorszyły się w Dartford Maypole County Primary School[17], gdy poświęcał więcej czasu muzyce, to jednak w 1960, po otrzymaniu stypendium socjalnego, wybrał kierunek rachunkowość i finanse na London School of Economics.

W październiku 1961 jadąc pociągiem, przypadkowo odnowił znajomość z Keithem Richardsem, którego poznał w wieku sześciu lat na przedszkolnym boisku, po czym stracili kontakt, gdy poszli do innych szkół[18]. Ich przyjaźń scementowało zamiłowanie do amerykańskiej muzyki i elektronicznego bluesa[19]. Jagger wówczas śpiewał w bluesowym zespole Little Boy Blue And The Blue Boys, który założył z Dickiem Taylorem[20]. W tym czasie wskutek wypadku podczas gry w koszykówkę mocno ugryzł się w język, co sprowokowało u niego zmianę sposobu śpiewania, z czego później uczynił swój atut i cechę charakterystyczną[21].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Jagger (1965)

Na przełomie 1961 i 1962 regularnie występował w klubie „G Club”, w którym śpiewał utwory bluesowe[22]. W czerwcu 1962 wybrał się z Richardsem na jedną z prób zespołu Briana Jonesa, wkrótce potem przyłączyli się do jego zespołu[23]. 12 lipca 1962 zagrali pierwszy wspólny koncert w Marquee Club, wystąpili pod nazwą The Rollin’ Stones[24][25]. Po występie w Marquee Club zaczęlo grywać w Ealing Jazz Club. Nadal poszukiwali perkusisty, gdyż Jones uważał, że tylko z bardzo dobrym perkusistą będą dobrze brzmieć, tymczasowo wykorzystywali do tego celu Tony’ego Chapmana, z którego jednak nie byli zadowoleni. W sierpniu 1962 Jagger (a później i Richards) wprowadził się do Jonesa, który samotnie wynajmował mieszkanie w londyńskiej Chelsea przy Edith Grove 102[26]. Wynajmowali mieszkanie bez ogrzewania i z jednym łóżkiem, za 17 funtów tygodniowo (w większości opłacane przez Jaggera ze stypendium naukowego)[26]. W wolnych chwilach słuchali płyt (najczęściej Muddy’go Watersa) oraz grali i śpiewali bluesa[25][27][28][29][30][31]. Jagger jesienią 1963 przerwał studia w londyńskim LSE, by kontynuować karierę muzyczną[32].

 Osobny artykuł: The Rolling Stones.
Mick Jagger (1982)

W połowie lat 80. pokłócił się z Keithem Richardsem o treści zawarte w jego autobiografii Życie oraz o dominację w The Rolling Stones[33]. Po zawieszeniu działalności zespołu zaczął wydawać solowe albumy, nagrał płyty: She’s the Boss (wyd. Columbia, 1985), Primitive Cool (1987), Wandering Spirit (wyd. Atlantic, 1993) i Goddess in the Doorway (wyd. Virgin, 2001), a także wydał single: „Just Another Night of You” (1985), „Dancin’ in the Streets” (1985) w duecie z Davidem Bowie[34][35], za który odebrał MTV Video Music Award – występ ogólny w teledysku czy „Let’s Work” (1987).

Ze względu na nikłą sprzedaż solowych albumôw, w 1988 pogodził się z Richardsem i wznowił działalność The Rolling Stones[36]. W 1994 jako zespół otrzymali nagrodę Grammy za najlepszy album rockowy – Voodoo Lounge.

W 1970 zadebiutował na kinowym ekranie w roli australijskiego przestępcy Neda Kelly’ego w filmie biograficznym Tony’ego Richardsona Ned Kelly [37] oraz Turnera w filmie Donalda Cammella i Nicolasa Roega Przedstawienie[38]. Wystąpił też w thrillerze Freejack (1992), inspirowanym powieścią Korporacja „Nieśmiertelność” (Immortality Inc.) autorstwa Roberta Sheckleya i nominowanym do Nagrody Saturna w kategorii najlepszy film science fiction. Wspólnie z Lorne Michaelsem zajął się również produkcją dramatu sensacyjno-wojennego wg powieści Roberta Harrisa Enigma (2001), w którym pojawił się cameo jako oficer RAF. W 2016 na antenie HBO premierę miał serial Winyl, który współtworzył Jagger[39].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego pierwszą dziewczyną była Chrissie Shrimpton[40], którą poznał, będąc studentem. Planował ją poślubić, ale jego rosnąca sława stawała się powodem wielu kłótni pary. Od 1964 miał kochankę, piosenkarkę pop Marianne Faithfull[41][42]. Shrimpton, załamana rozstaniem z Jaggerem, przedawkowała tabletki nasenne, jednak artysta w porę ją znalazł i zabrał do szpitala[42]. Z kolei związek z Faithfull zakończył się w 1970 z uwagi na uzależnienie piosenkarki od leków i alkoholu[43]. Jeszcze przed rozstaniem z Faithfull nawiązał przelotny romans z Marshą Hunt, z którą ma córkę Karis (ur. 1970)[44].

Mick Jagger (2014)

12 maja 1971 w Kaplicy św. Anny w Saint-Tropez we Francji ożenił się z nikaraguańską modelką Biancą Pérez-Morą Macías[45][46]. Pięć miesięcy później w Paryżu urodziła się ich córka Jade Sheena Jezebel (ur. 21 października 1971)[45][47]. Bianca odmówiła podpisania intercyzy, a ich małżeństwo oficjalnie trwało zaledwie rok, jednak para została razem dla dobra córki. Rozwiedli się w 1979[48]. Jeszcze w 1977 muzyk związał się z teksańską modelką Jerry Hall[49][39], którą poślubił 21 listopada 1990 na Bali. Mają czwórkę dzieci: dwie córki – Elizabeth Scarlett (ur. 2 marca 1984) i Georgię May Ayeeshę (ur. 1992) oraz dwóch synów – Jamesa Leroya Augustina (ur. 1986) i Gabriela Luke’a Beauregarda (ur. 1997)[39][50]. Rozstali się w 1999[39]. Jeszcze w trakcie związku z Hall romansował z włoską modelką Carlą Bruni (1992)[51] w Tajlandii i czeską modelką Janą Rajlich (1996)[40]. W latach 1998–1999 był związany z modelką Lucianą Morad, z którą ma syna Lucasa Maurice’a (ur. w maju 1999)[39][52]. W 2001 związał się z amerykańską stylistką i projektantką mody, L’Wren Scott, a po jej samobójstwie w 2014[53] (spowodowanym depresją) ustanowił na lata 2015–2017 stypendium jej imienia, pokrywające roczne koszty studiów dla jednej osoby na kierunku projektowanie mody w szkole Central Saint Martins w Londynie[54][55]. Od 2014 związany jest z młodszą o 44 lata tancerką baletową Melanie Hamrick, z którą ma syna Deverauxa Octaviana Basila (ur. 8 grudnia 2016)[56][57][58].

W 1967 Jagger i Richards zostali aresztowani za posiadanie nielegalnej amfetaminy[59]. Jagger otrzymał karę trzech miesięcy pozbawienia wolności i został osadzony w więzieniu Lewes, z którego jednak wyszedł po zawieszeniu wyroku już następnego dnia[60].

W kwietniu 2019 przeszedł operację wymiany zastawki aortalnej serca[61].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy
Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat
USA
[62] 		GBR
[63] 		DEU
[64] 		AUT
[65] 		CHE
[66] 		FRA
[67] 		NLD
[68] 		NOR
[69]
1985 She’s the Boss
  • Data: 21 lutego 1985
  • Wydawca: CBS Records
 13 6 – 7 3 – 2 4
1987 Primitive Cool
  • Data: 14 września 1987
  • Wydawca: CBS Records
 41 26 – 15 14 – 5 13
1993 Wandering Spirit
  • Data: 9 lutego 1993
  • Wydawca: Atlantic Records
 11 12 3 2 2 – 3 4
2001 Goddess in the Doorway
  • Data: 19 listopada 2001
  • Wydawca: Virgin Records
 39 44 2 3 8 12 11 8
„–” pozycja nie była notowana.
Kompilacje
Rok Tytuł Pozycja na liście
USA
[62] 		GBR
[63] 		DEU
[64] 		AUT
[65] 		CHE
[66] 		NLD
[68] 		NOR
[69]
2008 The Very Best of Mick Jagger
  • Data: 1 października 2007
  • Wydawca: Atlantic/Rhino Records
 77 57 8 25 44 27 25
Ścieżki dźwiękowe
Rok Tytuł
2004 Alfie (oraz David A. Stewart)
  • Data: 19 października 2004
  • Wydawca: Virgin Records

Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Rola Reżyser
1970 Kreacja (Performance) Turner Donald Cammell, Nicolas Roeg
Ned Kelly Ned Kelly Tony Richardson
1977 The War Between the Tates (TV) Joe Freedom Lee Philips
1992 Freejack Vacendak Geoff Murphy
1997 Piętno (Bent) Greta/George Sean Mathias
2001 Gra w słowa (The Man from Elysian Fields) Luther Fox George Hickenlooper
Enigma żołnierz w barze Michael Apted
2007 Jak obrabować Micka Jaggera (The Knights of Prosperity) w roli samego siebie Rob Burnett, Jon Beckerman
2008 Angielska robota (The Bank Job) pracownik banku – przy sejfie Roger Donaldson
2019 Obraz pożądania (The Burnt Orange Heresy) Joseph Cassidy Giuseppe Capotondi

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Mick Jagger w bazie Discogs.com (ang.)
  2. ↑ Mick Jagger w bazie Filmweb
  3. ↑ Mick Jagger w bazie IMDb (ang.)
  4. ↑ Mick Jagger – Sztárlexikon. Starity.hu. [dostęp 2017-08-04]. (węg.).
  5. ↑ Mick Jagger. Listal. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
  6. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Mick Jagger Biography. AllMusic. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
  7. ↑ Artista Mick Jagger (26 de Julho de 1943). Filmow. [dostęp 2009-05-09]. (port.).
  8. ↑ The Rolling Stones w bazie IMDb (ang.)
  9. ↑ Rolling Stone’s 100 Immortals of Rock & Roll. Future Rock Legends. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
  10. ↑ Mick Jagger. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
  11. ↑ Stones frontman becomes Sir Mick. BBC. [dostęp 2009-05-09]. (ang.).
  12. ↑ Hit Parader’s Top 100 Metal Vocalists of All Time. Hearya.com. [dostęp 2010-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-29)]. (ang.).
  13. ↑ Personalidade: Mick Jagger (Reino Unido). InterFilmes.com. [dostęp 2017-08-04]. (port.).
  14. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 34.
  15. ↑ Mick Jagger – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
  16. ↑ Mick Jagger. ČSFD.cz. [dostęp 2017-08-04]. (cz.).
  17. ↑ Mick Jagger – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2017-08-04]. (rum.).
  18. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 27, 39.
  19. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 27.
  20. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 34, 37–38.
  21. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 35.
  22. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 50–51.
  23. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 56–57.
  24. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 61–62.
  25. ↑ a b Bill Wyman: The Rolling Stones. Wiedza i Życie. ISBN 83-7184-272-4.
  26. ↑ a b Cohen 2022 ↓, s. 74.
  27. ↑ Anna Wohlin: The Murder of Brian Jones. Blake Publishing, Ltd, 2001. ISBN 978-1857823165.
  28. ↑ James Hector, The Complete Guide to the Music of the Rolling Stones, Omnibus Pr, 1995, ISBN 978-0711943032 (ang.)..
  29. ↑ David Hinckley, Debra Rodman, The Rolling Stones: Black and White Blues, 1963, Turner Pub, 1995, ISBN 978-1570361500 (ang.).
  30. ↑ Sean Egan, The Rough Guide to The Rolling Stones, Rough Guides, 2006, ISBN 978-1843537199 (ang.).
  31. ↑ Daniel Wyszogrocki: Satysfakcja. 30 lat the Rolling Stones. Polska Oficyna Wydawnicza BGW, Warszawa 1993. ISBN 83-86365-63-3.
  32. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 75.
  33. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 346–347.
  34. ↑ Christopher Andersen (2012-07-09): Mick Jagger’s affair with David Bowie revealed. Daily News (Nowy Jork). [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
  35. ↑ Mick Jagger’s affair with David Bowie claimed in new controversial. Daily Mail. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
  36. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 349.
  37. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 256.
  38. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 268.
  39. ↑ a b c d e Cohen 2022 ↓, s. 354.
  40. ↑ a b Mick Jagger Dating History. FamousFix. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
  41. ↑ Marianne Faithfull w bazie Notable Names Database (ang.)
  42. ↑ a b Cohen 2022 ↓, s. 187.
  43. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 258.
  44. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 259, 319.
  45. ↑ a b Cohen 2022 ↓, s. 319.
  46. ↑ Bianca Jagger w bazie IMDb (ang.)
  47. ↑ Jade Jagger w bazie IMDb (ang.)
  48. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 320.
  49. ↑ Jerry Hall w bazie Notable Names Database (ang.)
  50. ↑ Mick Jagger Biography (1943-). Film Reference. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
  51. ↑ Carla Bruni w bazie Notable Names Database (ang.)
  52. ↑ Jagger Mick Jagger w bazie Notable Names Database (ang.)
  53. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 354–355.
  54. ↑ Elizabeth Day: L’Wren Scott: the mysterious suicide of Mick Jagger’s girlfriend. The Guardian. [dostęp 2016-10-29]. (ang.).
  55. ↑ Emma Akbareian: Mick Jagger donates fund to Central Saint Martins in memory of L’Wren Scott. The Independent. [dostęp 2016-10-29]. (ang.).
  56. ↑ Kate Thomas (2017-05-03): Mick Jagger’s partner Melanie Hamrick coos over Devereaux. Daily Mail. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
  57. ↑ Helena Horton (2016-12-16): Sir Mick Jagger 'names baby son Deveraux Octavian Basil’. The Daily Telegraph. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
  58. ↑ Mick Jagger names his eighth child Deveraux Octavian Basil. The Guardian. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
  59. ↑ Mick Jagger. Decadent Lifestyle. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
  60. ↑ Cohen 2022 ↓, s. 204–207.
  61. ↑ USA: Wokalista The Rolling Stones Mick Jagger już po operacji serca – tvp.info, www.tvp.info [dostęp 2019-04-25] (pol.).
  62. ↑ a b Mick Jagger Billboard Albums Chart. www.allmusic.com. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
  63. ↑ a b Mick Jagger UK Charts. www.chartstats.com. [dostęp 2011-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-19)]. (ang.).
  64. ↑ a b Chartverfolgung / Mick Jagger / Longplay. www.musicline.de. [dostęp 2011-09-28]. (niem.).
  65. ↑ a b Mick Jagger Austrian Albums Chart. austriancharts.at. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
  66. ↑ a b Mick Jagger Swiss Albums Chart. hitparade.ch. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
  67. ↑ Mick Jagger French Albums Chart. lescharts.com. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
  68. ↑ a b Mick Jagger Dutch Albums Chart. dutchcharts.nl. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
  69. ↑ a b Mick Jagger Norwegian Albums Chart. norwegiancharts.com. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
  70. ↑ a b RIAA: Mick Jagger. www.riaa.com. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rich Cohen, To tylko rock’n’roll. Zawsze The Rolling Stones, Adrian Stachowski (tłum.), Wydawnictwo Poznańskie, 2022, ISBN 978-83-67324-66-3.
The Rolling Stones
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Kompilacje
Trasy koncertowe
Powiązane
Złoty Glob za najlepszą piosenkę

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mick_Jagger&oldid=71678652”