Zabłocie (hromada Zabłocie)
51°37′36″N 24°14′43″E/51,626667 24,245278 Stacja kolejowa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Hromada | |
| Powierzchnia |
3,43 km² |
| Populacja (2018) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
44142 |
Położenie na mapie hromady Zabłocie  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu wołyńskiego  | |
Położenie na mapie rejonu kowelskiego  | |
| 51°37′36″N 24°14′43″E/51,626667 24,245278
| |
Zabłocie (ukr. Заболоття, Zabołottia) – osiedle na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, w rejonie kowelskim, siedziba hromady.
Do 2020 w rejonie ratnieńskim[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miejscowość wzmiankowana po raz pierwszy w 1501 r.
W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Zabłocie w powiecie kowelskim województwa wołyńskiego.
Przed II wojną światową w pobliżu Zabłocia leżało wiele niewielkich przysiółków i chutorów, tj. Bystradź, Dubriwka, Hać, Hołubie, Hora, Horbacha, Jaźwiny, Kińskie, Kornyk (Kurnik), Podłysok, Prochid, Prożyłka, Skołohy, Świżarnie, Trawycia, Wałok i Wost, które obecnie albo już nie istnieją albo zostały przyłączone do miejscowości.
Podczas II wojny światowej Niemcy założyli tu obóz pracy dla żydowskich rzemieślników z Wyżwy Nowej. Obóz zlikwidowano 9 stycznia 1943 roku rozstrzeliwując 101 więźniów[3].
W 1989 liczyło 4476 mieszkańców[4].
W pobliżu miejscowości znajduje się stacja kolejowa i białorusko-ukraińskie przejście graniczne Chocisław-Zabłocie[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.16
- ↑ Постанова Верховної Ради України від 17 липня 2020 року № 807-IX "Про утворення та ліквідацію районів" [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-12] (ukr.).
- ↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s. 319.
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Перечень пунктов пропуска через Государственную границу Республики Беларусь. Gpk.gov.by. [dostęp 2014-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-07)]. (ros.).
