Zalutycze
52°24′21″N 27°32′13″E/52,405833 27,536944| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
247977 |
Położenie na mapie obwodu homelskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 52°24′21″N 27°32′13″E/52,405833 27,536944
| |
Zalutycze (biał. Залюцічы, Zaluciczy; ros. Залютичи, Zaluticzi) – wieś na Białorusi, w obwodzie homelskim, w rejonie żytkowickim, w sielsowiecie Milewicze, nad Słuczą.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dawniej własność Radziwiłłów. W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie mozyrskim.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie łuninieckim[a], w gminie Lenin (Sosnkowicze)[1]. Wieś położona była przy granicy ze Związkiem Sowieckim, którą wyznaczała tu Słucz. W latach 1921 - 1922 stacjonowała tu 4. kompania 40 Batalionu Celnego, w latach 1922 - 1923 4. kompania 40 Batalionu Straży Granicznej, a następnie znajdowała się tu strażnica KOP „Zalutycze”.
W 1921 miejscowość liczyła 515 mieszkańców, zamieszkałych w 90 budynkach, w tym 491 Białorusinów i 24 Żydów. 491 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 24 mojżeszowego[2].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ do 1921 w powiecie mozyrskim
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Baza Miejscowości Kresowych. [dostęp 2021-12-18]. (pol.).
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zalutycze, pow. mozyrski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 350.
- Zalutycze na mapie WIG
- Дзяржаўнага цэнтра картографа-геадэзічных матэрыялаў і даных Рэспублікі Беларусь. [dostęp 2021-12-18]. (ros.).
