Przejdź do zawartości

Zbigniew Pawłowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Pawłowicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 września 1943
Kamień Koszyrski

Data i miejsce śmierci

26 sierpnia 2023
Niemcz

Zawód, zajęcie

lekarz, polityk

Alma Mater

Wojskowa Akademia Medyczna

Stanowisko

senator VII kadencji (2007–2011), poseł na Sejm VIII kadencji (2015–2019)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Zbigniew Michał Pawłowicz (ur. 22 września 1943 w Kamieniu Koszyrskim, zm. 26 sierpnia 2023[1] w Niemczu[2]) – polski lekarz i polityk, senator VII kadencji, poseł na Sejm VIII kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Jerzego i Janiny[2]. Ukończył studia w Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, po których pracował na WAM jako asystent. Posiadał specjalizację drugiego stopnia z zakresu chirurgii ogólnej, w 1973 uzyskał stopień doktora nauk medycznych.

W 1984 rozpoczął pracę w Wojskowym Szpitalu Klinicznym w Bydgoszczy na stanowisku ordynatora, następnie zastępcy komendanta i komendanta Szpitala. W 1996 objął funkcję dyrektora Regionalnego Centrum Onkologii im. prof. Franciszka Łukaszczyka w Bydgoszczy. Był pomysłodawcą i inicjatorem powstania w Bydgoszczy Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu PARIS.

W wyborach parlamentarnych w 2007 z ramienia Platformy Obywatelskiej został wybrany na senatora VII kadencji w okręgu bydgoskim, otrzymując 140 606 głosów.

Według katalogów opublikowanych przez Instytut Pamięci Narodowej w kwietniu 1977 miał zostać zarejestrowany przez Wojskową Służbę Wewnętrzną jako tajny współpracownik „Pawlik” i następnie już w grudniu tego samego roku wyrejestrowany z powodu „braku możliwości”. Zbigniew Pawłowicz potwierdził parafowanie dokumentu w trakcie swojego pobytu w Egipcie (gdzie pracował w Polskim Szpitalu Polowym w ramach misji pokojowej ONZ UNEF II), wskazując, iż w rzeczywistości nie podjął współpracy. W 2009 Sąd Okręgowy w Bydgoszczy orzekł, że jego oświadczenie lustracyjne, w którym zaprzeczył współpracy ze służbami specjalnymi PRL jest zgodne z prawdą, oddalając wniosek IPN[3].

W wyborach parlamentarnych w 2011 Zbigniew Pawłowicz nie ubiegał się o reelekcję. Bez powodzenia kandydował z listy PO w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014. W tym samym roku z ramienia tej partii uzyskał mandat radnego Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego[4].

W wyborach parlamentarnych w 2015 wystartował do Sejmu z pierwszego miejsca listy PO w okręgu bydgoskim. Został wybrany na posła VIII kadencji, otrzymując 32 552 głosy[5]. W Sejmie VIII kadencji został członkiem Komisji Zdrowia[5]. W 2019 nie ubiegał się o reelekcję.

Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Osielsku[6].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2014 otrzymał tytuł „Bydgoszczanina Roku 2013” w plebiscycie „Expressu Bydgoskiego[7]. W 2005 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jakub Kisiel: Nie żyje Zbigniew Pawłowicz, były senator i dyrektor Centrum Onkologii w Bydgoszczy. expressbydgoski.pl, 26 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-27].
  2. a b Zbigniew Pawłowicz. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2023-11-01].
  3. Senator Zbigniew Pawłowicz nie jest „kłamcą lustracyjnym”. money.pl, 16 grudnia 2009. [dostęp 2020-05-17].
  4. Wybory Samorządowe – sejmik województwa kujawsko-pomorskiego. To oni będą reprezentować nas w sejmiku województwa. pomorska.pl, 20 listopada 2014. [dostęp 2014-12-01].
  5. a b Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-07-31].
  6. Krystyna Rymaszewska: „Zjednywał sobie ludzi…”. Ostatnie pożegnanie dr. Zbigniewa Pawłowicza. tvp.pl, 1 września 2023. [dostęp 2023-11-01].
  7. Zbigniew Pawłowicz Bydgoszczaninem Roku 2013. Centrum Onkologii w Bydgoszczy, 21 marca 2014. [dostęp 2014-12-01].
  8. M.P. z 2005 r. nr 46, poz. 629.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]