Zofia Buckiewiczowa

Zofia Buckiewiczowa, z d. Ciborowska^[1]^[2] (ur. 18 maja 1884 w Roszkowej Woli, zm. 21 listopada 1944 w Pruszkowie^[1]^[2]) – polska pianistka i pedagożka muzyczna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1899–1906 kształciła się w Warszawskim Instytucie Muzycznym u Ludwika Golmera, Aleksandra Różyckiego i Aleksandra Michałowskiego^[1]. Studia ukończyła z wyróżnieniem, w nagrodę otrzymując fortepian^[2]. Działalność pedagogiczną podjęła już w czasie studiów, do 1917 roku uczyła w szkole muzycznej Zofii Iwanowskiej-Płoszko^[1]. Od 1916 roku wykładała w Konserwatorium Warszawskim grę na fortepianie, początkowo na poziomie kursu niższego i średniego, a od 1929 roku wyższego^[1]^[2]. Występowała na wieczorach muzycznych organizowanych przez Warszawskie Towarzystwo Muzyczne^[1]. Była jurorką III Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1937)^[1]^[2]. W latach 1941–1944 wykładała w konspiracyjnym Konserwatorium Warszawskim^[1]. We wrześniu 1944 roku została wypędzona przez Niemców ze swojego mieszkania w Warszawie i skierowana do obozu przejściowego z Pruszkowie, zmarła z wycieńczenia podczas wędrówki^[2]. Została pochowana na cmentarzu w Żbikowie^[2].

Jej mężem był lotnik A. Buckiewicz, pułkownik Wojska Polskiego^[2]. Została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1936)^[1]. Do grona jej uczniów należeli m.in. Hanna Lachertowa, Berta Malwe i Lech Miklaszewski^[1]^[2].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 453. ISBN 83-224-0113-2.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Stanisław Dybowski: Słownik pianistów polskich. Warszawa: Selene, 2003, s. 91–93. ISBN 83-910515-5-2.