Przejdź do zawartości

Zofia Maria Wierzejska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Zofia Wierzejska)
Zofia Maria Wierzejska
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia lub 8 lutego 1886
Toruń

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 1957
Poznań

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Zygmunt Weyberg
Jerzy Kordowski

Lata aktywności

1906–1957

Zespół artystyczny
krakowski kabaret „Figliki”
Teatr Polski w Poznaniu
Teatr Nowy w Poznaniu
Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach

Zofia Maria Wierzejska (ur. 6 stycznia lub 8 lutego 1886 w Toruniu, zm. 18 czerwca 1957 w Poznaniu) – polska aktorka[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Była córką Antoniego i Pelagii z domu Kiszewskiej. Ukończyła szkołę średnią, a następnie w Dorpacie studiowała medycynę i później przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym uczyła się w Klasie Dramatycznej. W 1906 roku w Kijowie występowała w kabarecie krakowskim „Figliki” w przedstawieniach amatorskich. Występowała w zespołach objazdowych w 1908 roku, a w teatrach Łodzi, Warszawy i Wiednia w latach 1909–1919. Występowała w Poznaniu, a w latach 1919–1931 w Teatrze Polskim, a w Teatrze Nowym występowała w sezonie 1931/32[2]. Przeniosła się do Lwowa w roku 1932, gdzie grała do 1935 roku. Przez rok grała w Katowicach oraz w teatrach warszawskich w latach 1936–1939. We Lwowie, gdzie zastała ją II wojna światowa występowała w Polskim Teatrze Dramatycznym w latach 1939–1941 oraz 1944–1945. Członkinią zespołu Teatru im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach była w sezonie 1945/46, a następnie grała w teatrach łódzkich i bydgoskich. W Poznaniu w Teatrze Polskim grała od 1948 roku do końca życia[2].

Zmarła 18 czerwca 1957 roku w Poznaniu. Jej mężami byli: geolog Zygmunt Weyberg, a następnie aktor Jerzy Kordowski[2].

Zyskała w Poznaniu dużą popularność dzięki najczęściej granym rolami charakterystycznymi. Była silną indywidualnością aktorską, obdarzona dużą pasją sceniczną i pełnym temperamentu komizmem[2].

Do najlepszych jej ról należały m.in.:

oraz liczne role w komediach Adama Grzymały-Siedleckiego (m.in. Mamon do wzięcia, Sublokatorka).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 817-818. ISBN 83-01-02722-3.