Przejdź do zawartości

Ściernisko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ściernisko po zebraniu zboża i sprasowaniu słomy

Ścierniskopole (rolnictwo) po skoszeniu rosnących na nim roślin, głównie zbóż, z pozostawionymi dolnymi częściami roślin (ścierni). Ścierń stanowi nadziemną część resztek pożniwnych, które pozostawione w polu są źródłem substancji organicznej w glebie. Zaleca się pozostawianie niskiej ścierni, nawet gdy słoma nie jest wykorzystywana i zostaje rozdrobniona przez kombajn. W przypadku pozostawienia wysokiej ścierni, szczególnie po rzepaku i kukurydzy, zaleca się niszczenie ścierni przez mulczowanie lub wałowanie wałem nożowym[1].

W tradycyjnym rolnictwie ścierń niszczono przez wykonanie podorywki pługiem podorywkowym, obecnie stosuje się brony talerzowe, ciężkie kultywatory lub agregaty tych narzędzi. Na glebach zagrożonych erozją stosowana bywa uprawa pasowa, w której ściernisko wraz resztkami pożniwnymi pozostawia się a uprawia się jedynie wąskie paski pola w których dokonuje się siewu kolejnej uprawy[1].

W uprawie ekstensywnej, w Polsce szczególnie w przeszłości, na zachwaszczonym głównie perzem ściernisku prowadzono wypas[2][3].

Nazwy pól po zbiorze, w zależności od zebranej rośliny[4]:


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Zagospodarowanie ścierniska – o czym warto pamiętać? - Giełda Rolna [online], www.gieldarolna.pl [dostęp 2022-11-30] (pol.).
  2. HORB [online].
  3. Projekt PaleoAffad – Affad – Polacy nad Nilem [online] [dostęp 2022-11-30] (pol.).
  4. Zimny L.2014. Leksykon przyrodniczy polsko-angielski - Polish-English dictionary of environmental science. Uniwersytet Przyrodniczy Wrocław. ISBN: 978-83-7717-170-7