Przejdź do zawartości

Ślipcze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ślipcze
wieś
Ilustracja
Budynek Ochotniczej Straży Pożarnej (OSP)
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

hrubieszowski

Gmina

Hrubieszów

Liczba ludności (2021)

309[2][3]

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

22-500[4]

Tablice rejestracyjne

LHR

SIMC

0889580[5]

Położenie na mapie gminy wiejskiej Hrubieszów
Mapa konturowa gminy wiejskiej Hrubieszów, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Ślipcze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Ślipcze”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Ślipcze”
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego
Mapa konturowa powiatu hrubieszowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ślipcze”
Ziemia50°45′24″N 24°00′39″E/50,756667 24,010833[1]

Ślipczewieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Hrubieszów[5][6].

Wieś starostwa hrubieszowskiego położona była w XVIII wieku w województwie bełskim[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Hrubieszów[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 375 mieszkańców i była jedenastą co do wielkości miejscowością gminy[9].

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Ducha Świętego w Hrubieszowie[10].

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Ślipcze[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0889597 Wołynka część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1376 ze staroruskich hramot opisana jako Sliepcze. Przed 1465 r. wieś należała do niegrodowego starostwa hrubieszowskiego w powiecie horodelskim województwa bełskiego. Około 1497 król Jan Olbracht nadał ją Jakubowi Sarnickiemu w nagrodę za jego zasługi[11]. W 1507 biskup chełmski Mikołaj Kościelecki otrzymał królewską zgodę na wykup wsi z rąk prawosławnego władyki chełmskiego Iwaśki Sosnowskiego, który musiał wieś tę posiąść wkrótce po 1497 r. Rejestr poborowy z 1578 r., wykazuje tu istnienie cerkwi prawosławnej oraz karczmy. Wieś była już wówczas królewszczyzną. Dochody z wsi wynosiły wówczas 58 zł 12 groszy, zaś tutejsi kmiecie i zagrodnicy posiadali 5,75 łana (96, 6 ha) ziemi uprawnej[11]. Na przełomie XVIII i XIX wieku wieś przeszła w ręce prywatne jak większość dawnych królewszczyzn staropolskich (w 1846 roku należała do Ciemniewskich). Podług spisu z 1827 roku wieś liczyła 65 domów i 423 mieszkańców. Jak informuje krótka dziewiętnastowieczna notka, „...ludność trudni się wyrobem płótna grubego”[12].

Spis ludności z roku 1921 (wówczas w gm. Mieniany) wykazywał 42 domy oraz 351 mieszkańców, w tym 31 Żydów i 310 Ukraińców[13]. W początkach XX w. znajdowała się tu drewniana cerkiew prawosławna, pierwotnie unicka z około 1760 roku[12]. W 1938 roku władze sanacyjne zniszczyły miejscową cerkiew prawosławną w ramach akcji rewindykacyjno – polonizacyjnej cerkiew prawosławną[14][15]. We wsi przetrwał cmentarz prawosławny, zdewastowany po II wojnie światowej i wysiedleniu prawosławnych Ukraińców[16].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 137013
  2. Wieś Ślipcze w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-03], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-02-03].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1263 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-11-18]. 
  7. Wiesław Bondyra, Własność ziemska w województwie bełskim w czasach saskich, Lublin 2015, s. 36.
  8. Jednostki pomocnicze gminy Hrubieszów. Urząd Gminy Hrubieszów. [dostęp 2016-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)].
  9. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  10. Opis parafii na stronie diecezji
  11. a b Bondyra 1993 ↓, s. wg indeksu miejscowości.
  12. a b Ślipcze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 765.
  13. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. IV, Województwo lubelskie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2016-01-05].
  14. Grzegorz Rąkowski „Polska egzotyczna. Przewodnik – część druga”, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, ISBN 83-85557-29-6, s. 191.
  15. Fotografia archiwalne cerkwi
  16. D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994, s. 79–80.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]