Przejdź do zawartości

Josef Koncz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
drobne techniczne
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Boty
1 385 317 edycji
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
Linia 4: Linia 4:
Był czwartym dzieckiem urzędnika kolejowego. Wykształcenie podstawowe zdobył w niemieckiej szkole w Vel’ká, a do [[Liceum ewangelickie w Kieżmarku|niemieckiego gimnazjum]] uczęszczał w [[Kieżmark]]u. Po [[Matura|maturze]] w 1934 studiował [[Medycyna|medycynę]] na [[Uniwersytet Karola|Uniwersytecie Karola]] w [[Praga|Pradze]], którą ukończył w zdając [[Lekarski Egzamin Końcowy|egzamin państwowy]] w 1941. W tym samym roku uzyskał tytuł [[Doktor (stopień naukowy)|doktora medycyny]] i do końca września pracował jako [[lekarz]] w Georgenbergu. Następnie został powołany do [[Armia słowacka w czasie II wojny światowej|armii słowackiej]] jako oficer sanitarny i brał udział w walkach na wschodzie z [[Armia Czerwona|Armią Czerwoną]] i dotarł aż do bagien [[Prypeć|Prypeci]]. Następnie po przeniesieniu z frontu pracował w [[Rosenberg (powiat Ostalb)|Rosenbergu]], [[Budapeszt|Budapeszcie]], [[Baden (Austria)|Baden]] jako [[Asystent (stanowisko na uczelni)|lekarz asystent]] i po uzyskaniu [[Specjalizacja lekarska|specjalizacji]] jako [[Chirurgia|chirurg]]. Od 8 maja 1945 do 12 października 1945 był pierwotnie w niewoli amerykańskiej, a następnie francuskiej. W tym czasie pracował jako lekarz w [[Lazaret|lazarecie]] w '[[Andernach]]<ref>{{Cytuj |url=https://kulturportal-west-ost.eu/biographien/koncz-josef |tytuł=Kulturportal West Ost {{!}} Koncz, Josef, dostęp=2020-05-25}}</ref>.
Był czwartym dzieckiem urzędnika kolejowego. Wykształcenie podstawowe zdobył w niemieckiej szkole w Vel’ká, a do [[Liceum ewangelickie w Kieżmarku|niemieckiego gimnazjum]] uczęszczał w [[Kieżmark]]u. Po [[Matura|maturze]] w 1934 studiował [[Medycyna|medycynę]] na [[Uniwersytet Karola|Uniwersytecie Karola]] w [[Praga|Pradze]], którą ukończył w zdając [[Lekarski Egzamin Końcowy|egzamin państwowy]] w 1941. W tym samym roku uzyskał tytuł [[Doktor (stopień naukowy)|doktora medycyny]] i do końca września pracował jako [[lekarz]] w Georgenbergu. Następnie został powołany do [[Armia słowacka w czasie II wojny światowej|armii słowackiej]] jako oficer sanitarny i brał udział w walkach na wschodzie z [[Armia Czerwona|Armią Czerwoną]] i dotarł aż do bagien [[Prypeć|Prypeci]]. Następnie po przeniesieniu z frontu pracował w [[Rosenberg (powiat Ostalb)|Rosenbergu]], [[Budapeszt|Budapeszcie]], [[Baden (Austria)|Baden]] jako [[Asystent (stanowisko na uczelni)|lekarz asystent]] i po uzyskaniu [[Specjalizacja lekarska|specjalizacji]] jako [[Chirurgia|chirurg]]. Od 8 maja 1945 do 12 października 1945 był pierwotnie w niewoli amerykańskiej, a następnie francuskiej. W tym czasie pracował jako lekarz w [[Lazaret|lazarecie]] w '[[Andernach]]<ref>{{Cytuj |url=https://kulturportal-west-ost.eu/biographien/koncz-josef |tytuł=Kulturportal West Ost {{!}} Koncz, Josef, dostęp=2020-05-25}}</ref>.


Po zwolnieniu z niewoli początkowo pracował w szpitalu w [[Wuppertal]]u, a od połowy listopada 1946 w klinice chirurgii [[Uniwersytet w Getyndze|Uniwersytetu w Getyndze]], w której w styczniu 1953 obronił pracę [[Habilitacja|habilitacyjną]] i objął stanowisko [[adiunkt]]a (Oberarzt). W sierpniu 1959 został [[Profesor uczelniany|profesorem uczelnianym]] i od tego czasu prowadził nowoutworzony ''Oddział Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń'' uniwersytetu w Getyndze. W 1967 został [[Tytuł profesora|profesorem tytularnym]]. w 1971 jest jednym z założycieli ''Niemieckiego Towarzystwa Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń'', którego w latach późniejszych zostanie członkiem honorowym. Koncz należał do pionierów niemieckiej kardiochirurgii, włożył znaczący wkład w jej rozwój, jak i w stworzenie Centrum Kardiochirurgi w Getyndze z wykonywaniem operacji z użyciem [[Krążenie pozaustrojowe|krążenia pozaustrojowego]]<ref>{{Cytuj |autor=Claudia Tjindra |url=https://d-nb.info/975774360/34 |tytuł=Josef Koncz (1916–1988): Sein Leben und sein Werk – Jego życie i dokonania |data=2004 |data dostępu=2020-05-25 |język=de}}</ref>. Już na początku lat 60. XX w. wykonywał z dobrym wynikiem korekcje całkowite [[Tetralogia Fallota|tetralogii Fallota]] z użyciem [[Płucoserce|sztucznego płucoserca]]<ref>L. Heilmeyer, R. Schoen, A. Prader:Ergebnisse der Inneren Medizin und Kinderheilkunde. Springer Verlag, Berlin-GÖttingen-Heidelberg 1964, ISBN 978-3-642-94887-9, s: 34.</ref>.
Po zwolnieniu z niewoli początkowo pracował w szpitalu w [[Wuppertal]]u, a od połowy listopada 1946 w klinice chirurgii [[Uniwersytet w Getyndze|Uniwersytetu w Getyndze]], w której w styczniu 1953 obronił pracę [[Habilitacja|habilitacyjną]] i objął stanowisko [[adiunkt]]a (Oberarzt). W sierpniu 1959 został [[Profesor uczelniany|profesorem uczelnianym]] i od tego czasu prowadził nowoutworzony ''Oddział Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń'' uniwersytetu w Getyndze. W 1967 został [[Tytuł profesora|profesorem tytularnym]]. w 1971 jest jednym z założycieli ''Niemieckiego Towarzystwa Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń'', którego w latach późniejszych zostanie członkiem honorowym. Koncz należał do pionierów niemieckiej kardiochirurgii, włożył znaczący wkład w jej rozwój, jak i w stworzenie Centrum Kardiochirurgi w Getyndze z wykonywaniem operacji z użyciem [[Krążenie pozaustrojowe|krążenia pozaustrojowego]]<ref>{{Cytuj |autor=Claudia Tjindra |url=https://d-nb.info/975774360/34 |tytuł=Josef Koncz (1916–1988): Sein Leben und sein Werk – Jego życie i dokonania |data=2004 |data dostępu=2020-05-25 |język=de}}</ref>. Już na początku lat 60. XX w. wykonywał z dobrym wynikiem korekcje całkowite [[Tetralogia Fallota|tetralogii Fallota]] z użyciem [[Płucoserce|sztucznego płucoserca]]<ref>L. Heilmeyer, R. Schoen, A. Prader:Ergebnisse der Inneren Medizin und Kinderheilkunde. Springer Verlag, Berlin-GÖttingen-Heidelberg 1964, {{ISBN|978-3-642-94887-9}}, s: 34.</ref>.


W 1982 przeszedł na emeryturę<ref>{{Cytuj |autor=J. D. Schmitto, C. Tjindra, P. Kolat, E. Hintze, O. J. Liakopoulos |tytuł=Josef Koncz (1916–1988)--pioneer of cardiac surgery |czasopismo=The Thoracic and Cardiovascular Surgeon |wolumin=55 |numer=2 |data=2007 |issn=0171-6425 |pmid=17458023 |s=13–15 |data dostępu=2020-05-25}}</ref>. Za zasługi dla medycyny w 1988 został wyróżniony Medalem Albrechta von Hallera, który jest najwyższym odznaczeniem wydziału lekarskiego Uniwersytetu w Getyndze<ref>{{cytuj|url=https://www.umg.eu/fileadmin/Redaktion/Dachportal/006_Ueber_uns/id136_Medizinische_Fakultaet/id137_Infos/Preistraeger_der_Albrecht_von_Haller_Medaille.pdf |tytuł= Preisträger der Albrecht-von Haller-Medaille ab 1959 |praca=Universitätsmedizin Göttingen der Georg-August-Universität |data dostępu=2020-05-25}}</ref>. W latach 1958–1981 był opiekunem 130 doktoratów i umożliwił przeprowadzenie 10 habilitacji. Jednym z jego uczniów był profesor [[Rainer de Vivie]], wieloletni dyrektor Kliniki Chirurgii Serca i Naczyń [[Uniwersytet Koloński|uniwersytetu w Kolonii]].
W 1982 przeszedł na emeryturę<ref>{{Cytuj |autor=J. D. Schmitto, C. Tjindra, P. Kolat, E. Hintze, O. J. Liakopoulos |tytuł=Josef Koncz (1916–1988)--pioneer of cardiac surgery |czasopismo=The Thoracic and Cardiovascular Surgeon |wolumin=55 |numer=2 |data=2007 |issn=0171-6425 |pmid=17458023 |s=13–15 |data dostępu=2020-05-25}}</ref>. Za zasługi dla medycyny w 1988 został wyróżniony Medalem Albrechta von Hallera, który jest najwyższym odznaczeniem wydziału lekarskiego Uniwersytetu w Getyndze<ref>{{cytuj|url=https://www.umg.eu/fileadmin/Redaktion/Dachportal/006_Ueber_uns/id136_Medizinische_Fakultaet/id137_Infos/Preistraeger_der_Albrecht_von_Haller_Medaille.pdf |tytuł= Preisträger der Albrecht-von Haller-Medaille ab 1959 |praca=Universitätsmedizin Göttingen der Georg-August-Universität |data dostępu=2020-05-25}}</ref>. W latach 1958–1981 był opiekunem 130 doktoratów i umożliwił przeprowadzenie 10 habilitacji. Jednym z jego uczniów był profesor [[Rainer de Vivie]], wieloletni dyrektor Kliniki Chirurgii Serca i Naczyń [[Uniwersytet Koloński|uniwersytetu w Kolonii]].

Wersja z 22:22, 10 cze 2020

Josef Koncz (ur. 30 października 1916 w Vel’ká (późniejsza dzielnica Popradu) na Słowacji, zm. 7 września 1988 w Getyndze) – niemiecki kardiochirurg.

Życiorys

Był czwartym dzieckiem urzędnika kolejowego. Wykształcenie podstawowe zdobył w niemieckiej szkole w Vel’ká, a do niemieckiego gimnazjum uczęszczał w Kieżmarku. Po maturze w 1934 studiował medycynę na Uniwersytecie Karola w Pradze, którą ukończył w zdając egzamin państwowy w 1941. W tym samym roku uzyskał tytuł doktora medycyny i do końca września pracował jako lekarz w Georgenbergu. Następnie został powołany do armii słowackiej jako oficer sanitarny i brał udział w walkach na wschodzie z Armią Czerwoną i dotarł aż do bagien Prypeci. Następnie po przeniesieniu z frontu pracował w Rosenbergu, Budapeszcie, Baden jako lekarz asystent i po uzyskaniu specjalizacji jako chirurg. Od 8 maja 1945 do 12 października 1945 był pierwotnie w niewoli amerykańskiej, a następnie francuskiej. W tym czasie pracował jako lekarz w lazarecie w 'Andernach[1].

Po zwolnieniu z niewoli początkowo pracował w szpitalu w Wuppertalu, a od połowy listopada 1946 w klinice chirurgii Uniwersytetu w Getyndze, w której w styczniu 1953 obronił pracę habilitacyjną i objął stanowisko adiunkta (Oberarzt). W sierpniu 1959 został profesorem uczelnianym i od tego czasu prowadził nowoutworzony Oddział Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń uniwersytetu w Getyndze. W 1967 został profesorem tytularnym. w 1971 jest jednym z założycieli Niemieckiego Towarzystwa Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń, którego w latach późniejszych zostanie członkiem honorowym. Koncz należał do pionierów niemieckiej kardiochirurgii, włożył znaczący wkład w jej rozwój, jak i w stworzenie Centrum Kardiochirurgi w Getyndze z wykonywaniem operacji z użyciem krążenia pozaustrojowego[2]. Już na początku lat 60. XX w. wykonywał z dobrym wynikiem korekcje całkowite tetralogii Fallota z użyciem sztucznego płucoserca[3].

W 1982 przeszedł na emeryturę[4]. Za zasługi dla medycyny w 1988 został wyróżniony Medalem Albrechta von Hallera, który jest najwyższym odznaczeniem wydziału lekarskiego Uniwersytetu w Getyndze[5]. W latach 1958–1981 był opiekunem 130 doktoratów i umożliwił przeprowadzenie 10 habilitacji. Jednym z jego uczniów był profesor Rainer de Vivie, wieloletni dyrektor Kliniki Chirurgii Serca i Naczyń uniwersytetu w Kolonii.

Zmarł 7 września 1988 na zawał serca.

Przypisy

  1. ↑ Kulturportal West Ost | Koncz, Josef, dostęp=2020-05-25 [online].
  2. ↑ Claudia Tjindra, Josef Koncz (1916–1988): Sein Leben und sein Werk – Jego życie i dokonania [online], 2004 [dostęp 2020-05-25] (niem.).
  3. ↑ L. Heilmeyer, R. Schoen, A. Prader:Ergebnisse der Inneren Medizin und Kinderheilkunde. Springer Verlag, Berlin-GÖttingen-Heidelberg 1964, ISBN 978-3-642-94887-9, s: 34.
  4. ↑ J.D. Schmitto i inni, Josef Koncz (1916–1988)--pioneer of cardiac surgery, „The Thoracic and Cardiovascular Surgeon”, 55 (2), 2007, s. 13–15, ISSN 0171-6425, PMID: 17458023 [dostęp 2020-05-25].
  5. ↑ Preisträger der Albrecht-von Haller-Medaille ab 1959, [w:] Universitätsmedizin Göttingen der Georg-August-Universität [online] [dostęp 2020-05-25].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Josef_Koncz&oldid=60050888”