Bezlist: Różnice pomiędzy wersjami
Nowe na DNA |
(Brak różnic)
|
Wersja z 01:13, 2 lut 2021
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Klasa | |
| Rząd |
bezlistowce |
| Nazwa systematyczna | |
| {{{nazwa łacińska}}} M. Fleisch. {{{cytat}}} | |
_4279.JPG)
Bezlistowce (Buxbaumiales) – rząd mchów należący do klasy prątników (Bryopsida Rothm.). Obejmuje jedną rodzinę – bezlistowate Buxbaumiaceace Schimp. i jeden rodzaj bezlist Buxbaumia Hedw.[2] z 12 gatunkami[3]. Rośliny te występują w Eurazji i Ameryce Północnej, w rozproszeniu w strefie tropikalnej oraz w Australii i na wyspach Pacyfiku, w tym Nowej Zelandii[4]. W Polsce rosną dwa gatunki z tego rodzaju – dość częsty, naziemny bezlist zwyczajny B. aphylla i bardzo rzadki, rosnący na starych pniach drzew bezlist okrywowy B. viridis[5][6]. Ze względu na bardzo silną redukcję gametofitu, rośliny te stają się widoczne po wytworzeniu sporofitu. W tej postaci wyróżniają się charakterystycznymi, skośnymi puszkami zarodni[4].
Nazwa naukowa tego taksonu upamiętnia niemieckiego botanika Johanna Buxbauma (1693–1730)[7].
Morfologia
- Splątek
- Podziemny jest przejrzysty, błoniasty, a nadziemny zielony[8][6].
- Gametofit
- Dwupienny i jednoroczny[8][6], bardzo silnie zredukowany[9]. Rośliny męskie rozwijają się wprost na splątku, na jego krótkim odgałęzieniu[4] i są bardzo drobne – widoczne tylko pod mikroskopem[6]. Składają się z muszlowatego, bezzieleniowego listka otulającego kulistą plemnię rozwijającą się na zgiętym trzonku. Rośliny żeńskie mają nierozgałęzioną łodyżkę długości do 1 mm zwieńczoną rodnią. Na łodyżce rozwija się kilka jajowatych listków pozbawionych żebra, w dolnej części łodyżki zielonych, w górze bezbarwnych[8]. W miarę dojrzewania sporofitu listki stają się bezbarwne, brunatnieją i zmieniają się w kłębki nitek[6].
- Sporofit
- Stosunkowo duży, w porównaniu zwłaszcza do gametofitów – osiąga do 2 cm wysokości[9]. Seta gruba[9], prosto wzniesiona, szorstka i zwykle czerwonobrązowa[4]. Puszka zarodni jajowata, z górną częścią płaską lub słabo wypukłą i często skośną. Dolna część silnie wypukła. Dodatkowo obie części puszki często zróżnicowane barwnie. Wieczko puszki stożkowate lub naparstkowate[6]. Czepek drobny – okrywa tylko wieczko[6], gładki i stożkowaty, szybko odpadający[4]. Wewnątrz puszki woreczek zarodnikowy z szeroką kolumienką i dużym przestworem powietrznym oddzielającym go od ściany zarodni. Perystom jest podwójny Wewnętrzny ma postać silnie sfałdowanej i zwężającej się ku górze błony, a zewnętrzny składa się z pojedynczej lub kilku (do 4) koncentrycznych szeregów ząbków[6].
Systematyka
Monotypowy rząd bezlistowce Buxbaumiales M. Fleisch. należy do podklasy Buxbaumiidae Doweld, klasy prątniki Bryopsida Rothm., podgromady Bryophytina Engler, gromady mchy Bryophyta Schimp.[2] Do rzędu należy jedna rodzina – bezlistowate Buxbaumiaceae Schimp. i jeden rodzaj bezlist Buxbaumia Hedw.[2][5]. Dawniej bezlistowce włączano do klasy płonników Polytrichopsida[5][9].
- Buxbaumia aphylla Hedw. – bezlist zwyczajny
- Buxbaumia colyerae Burges
- Buxbaumia himalayensis Udar, S.C. Srivast. & D. Kumar
- Buxbaumia javanica Müll. Hal.
- Buxbaumia minakatae S. Okamura
- Buxbaumia novae-zelandiae Dixon
- Buxbaumia piperi Best
- Buxbaumia punctata P.C. Chen & X.J. Li
- Buxbaumia symmetrica P.C. Chen & X.J. Li
- Buxbaumia tasmanica Mitt.
- Buxbaumia thorsborneae I.G. Stone
- Buxbaumia viridis (DC.) Moug. & Nestl. – bezlist okrywowy
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero, Dennis P. Gordon, Thomas M. Orrell, Nicolas Bailly, Thierry Bourgoin, Richard C. Brusca, Thomas Cavalier-Smith, Michael D. Guiry, Paul M. Kirk. A Higher Level Classification of All Living Organisms. „PLOS ONE”. 10(6): e0130114, 2015. DOI: 10.1371/journal.pone.0119248.
- ↑ a b c d B. Goffinet, W.R. Buck, A.J. Shaw: Classification: mosses. University of Connecticut, 2008–. [dostęp 2021-02-02]. (ang.).
- ↑ a b Buxbaumia. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2021-02-01].
- ↑ a b c d e Wilfred B. Schofield: Buxbaumiaceae. [w:] Flora of North America. Vol. 27 [on-line]. 2007. [dostęp 2021-02-01].
- ↑ a b c d Ryszard Ochyra, Jan Żarnowiec, Halina Bednarek-Ochyra: Census Catalogue of Polish Mosses. Kraków: Polish Academy of Sciences, Institute of Botany, 2003, s. 16-17. ISBN 83-85444-84-X.
- ↑ a b c d e f g h Z. Czubiński i in.: Mchy (Musci). T. I. Warszawa: PAN, PWN, 1957, s. 79-81.
- ↑ A.J.E. Smith: The Moss Flora of Britain and Ireland. Cambridge i in.: Cambridge University Press, 2004, s. 140-141. ISBN 978-0-521-54672-0.
- ↑ a b c J. Mickiewicz, D. Sobotka: Zarys briologii. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 102.
- ↑ a b c d Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 70. ISBN 83-214-1305-6.