Hedwig Heyl: Różnice pomiędzy wersjami

Hedwig Heyl
Data i miejsce urodzenia	5 sierpnia 1885 ; Brema
Data i miejsce śmierci	23 stycznia 1934 ; Berlin
Zawód, zajęcie	polityczka, działaczka na rzecz praw kobiet, przedsiębiorczyni i założycielka instytucji społecznych
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 15:23, 25 gru 2021

Hedwig Heyl z domu Crüsemann (ur. 5 maja 1850 w Bremie, zm. 23 stycznia 1934 w Berlinie) – niemiecka polityczka, działaczka na rzecz praw kobiet, przedsiębiorczyni i założycielka instytucji społecznych^[1].

Życiorys

Była córką handlarza Eduarda Crüsemanna, współzałożyciela przedsiębiorstwa żeglugowego Norddeutscher Lloyd, i Henriette Böhm. W styczniu 1869 jako osiemnastolatka została żoną producenta farb z Charlottenburga, Georga Heyla (1840–1889). Mieli pięcioro dzieci^[2].

Wraz z Henriette Schrader, której była uczennicą, i przy wsparciu męża założyła przedszkole dla dzieci pracowników rodzinnej fabryki Pestalozzi-Froebel-Haus. Była entuzjastką edukacji w duchu fröblowskim. Stworzyła zaplecze socjalne w fabryce^[2]. Jako pierwsza w Berlinie zainstalowała w fabryce prysznice, osobiście sprawdzała, czy pracownice fabryki dbają o higienę i zauważają symptomy problemów zdrowotnych. Heyl założyła lub współzałożyła Stowarzyszenie Pomocy Domowej^[3]. Stworzyła system systematyczego kształcenia domowego (cotygodniowego i opiekuńczego)^[2].

W 1884 Heyl rozbudowała placówkę o szkołę kucharsko-gospodarczą dla kobiet. Młodzieżowe ośrodki wychowawcze, które pwostały najpierw dla chłopców, potem dla dziewcząt, uczyły podstawowego rzemiosła i sprzątania. Z nich w Charlottenburgu wykształcił się ośrodek młodzieżowy pod kierunkiem dawnej uczennicy Hedwig, Anny von Gierke^[2]. Pracowała tu m.in. Edith Geheeb^[4].

Włączyła się w działalność ruchu kobiecego. Dążyła do profesjonalizacji gospodarstwa domowego. Wierzyła, że edukacja domowa kobiet powinna wykraczać poza przyswajanie tradycji, także kulinarnych, a obejmować też kwestie budżetowe i żywieniowe oraz opiekę i wychowanie dzieci^[5]. Bestsellerem okazała się jej książka z 1885, Das ABC der Küche^[6]. Heyl prawdopodobnie jako pierwsza opierała naukową wiedzę o żywieniu na praktyce codziennego gotowania^[2]. Do 1939 książka była 11 razy wznawiana^[7].

Po śmierci męża w 1889 przejęła kierownictwo fabryki na 7 lat^[2]. W 1890 Heyl otworzyła pierwszą szkołę ogrodniczą dla kobiet w Berlinie-Marienfelde. W 1904 była jedną z współorganizatorek Międzynarodowego Kongresu Kobiet w Berlinie, a w 1908 Międzynarodowej Wystawy Sztuki Ludowej. W 1905 była członkinią założycielką Lyceum Club Berlin, pierwszego międzynarodowego klubu kobiecego w Niemczech z klubem w Londynie. W 1910 na 10 lat została przewodniczącą Stowarzyszenia Kobiet (oddziału Niemieckiego Towarzystwa Kolonialnego)^[3]. Celem stowarzyszenia było uczynienie z Południowej Afryki Zachodniej kolonii niemieckiej^[5]. W 1912 była organizatorką wystawy „Die Frau in Haus und Beruf” („Kobieta w domu i pracy”) na terenach wystawowych Ogrodu Zoologicznego w Berlinie^[5].

Kiedy wybuchła I wojna światowa, Heyl przejęła kierownictwo programu żywnościowego w ramach ruchu kobiecego (Nationaler Frauendienst). W sierpniu 1914 uratowano obfite zbiory owoców z wielu małych prywatnych ogrodach w Berlinie, organizując ich przetwórstwo na dżemy^[5]. W 1915 była jedną z założycielek Związku Gospodyń Domowych Niemieckich^[7]. W 1916 organizowała wyżywienie ludności Berlina w formie jadłodajni^[2]. Była nazywana „Hindenburgiem kuchni”. Jej książka Das ABC der Küche była bezpłatnie rozpowszechniana^[5]. Pisała też teksty uświadamiające potrzeby żywieniowe w okresie wojny^[8].

W 1920 roku została uhonorowana tytułem doktora honoris causa za zasługi dla nauki o żywieniu^[2].

Należała do umiarkowanego burżuazyjnego ruchu kobiecego. Blisko jej było do lewego skrzydła narodowych liberałów. W 1919 została członkinią rady miasta Charlottenburg z ramienia Niemieckiej Partii Ludowej. W latach 1910–1920 Stowarzyszenie Kobiet (oddział Niemieckiego Towarzystwa Kolonialnego), którego była przewodniczącą, zwalczało małżeństwa między Niemcami a ludnością w koloniach. W duchu rasistowskim pisała o wysyłaniu do kolonii odpowiednich dziewcząt. W 1933 była entuzjastycznie nastawiona do Adolfa Hitlera^[5] i nazistowskiej teorii rasowej^[9].

Została pochowana w Luisenfriedhof II.

Prace

Das ABC der Küche, Berlin 1885
Volks-Kochbuch für Schule, Fortbildungsschule und Haus, Neu-Babelsberg, 1905
Diverse Beiträge w Kolonie und Heimat. Vereinsblatt des Frauenbundes der Deutschen Kolonialgesellschaft
Kleines Kriegskochbuch, Berlin 1914
Bratbüchlein für Rost- und Pfannengerichte zum Braten auf der ges. gesch. Rostpfanne »OBU«, Berlin-Steglitz, 1917
Aus meinem Leben, Berlin 1925
Hauswirtschaft – Dünnhaupts Studien- und Berufsführer; Band 18, Dessau 1927
Diätküche, Berlin 1929.

Upamiętnienie

Od 1995 jest upamiętniona tablicą na ścianie budynku stojącego w miejscu jej dawnego domu w berlińskiej dzielnicy Westend. Inna tablica pamiątkowa znajduje się w dzielnicy Schöneberg.

Istnieje kilka ulic jej imienia, np. w Bremen-Schwachhausen^[10].

Do 1999 jej imię nosiły szkoły zawodowe Berty Jourdan we Frankfurcie nad Menem oraz szkoła zawodowa ds. zdrowia i spraw społecznych w Hanowerze.

W 2015 w Oldenburgu zdecydowano o usunięciu jej imienia jako patronki jednej z ulic ze względu na zaangażowanie w narodowy socjalizm^[11].

Przypisy

↑ Frau Hedwig Heyl Dead in Berlin, 83 [online], timesmachine.nytimes.com [dostęp 2021-12-25] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ElisabethE. Heimpel ElisabethE., Heyl, Hedwig - Deutsche Biographie [online], www.deutsche-biographie.de [dostęp 2021-12-25] (niem.).
↑ ^a ^b LoraL. Wildenthal LoraL., German Women for Empire, 1884-1945, Duke University Press, 28 listopada 2001, ISBN 978-0-8223-8095-5 [dostęp 2021-12-25] (ang.).
↑ DennisD. Shirley DennisD., The Politics of Progressive Education: The Odenwaldschule in Nazi Germany, Harvard University Press, 1992, ISBN 978-0-674-68759-2 [dostęp 2021-12-25] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f HiltrudH. Schroeder HiltrudH., Hedwig Heyl [online], www.fembio.org [dostęp 2021-12-25] (ang.).
↑ E.C.E.C. Spary E.C.E.C., AnyaA. Zilberstein AnyaA., Osiris, Volume 35: Food Matters: Critical Histories of Food and the Sciences, University of Chicago Press, 6 października 2020, ISBN 978-0-226-47974-3 [dostęp 2021-12-25] (ang.).
↑ ^a ^b Heather MerleH.M. Benbow Heather MerleH.M., Heather R.H.R. Perry Heather R.H.R., Food, Culture and Identity in Germany's Century of War, Springer Nature, 18 listopada 2019, ISBN 978-3-030-27138-1 [dostęp 2021-12-25] (ang.).
↑ GailG. Braybon GailG., Evidence, History, and the Great War: Historians and the Impact of 1914-18, Berghahn Books, 2003, ISBN 978-1-57181-801-0 [dostęp 2021-12-25] (ang.).
↑ Heyl und Domin [online], www.oldenburg.de [dostęp 2021-12-25] (niem.).
↑ Hedwig-Heyl-Str in Bremen Neu Schwachhausen ⇒ in Das Örtliche [online], www.dasoertliche.de [dostęp 2021-12-25] .
↑ Nordwest-Zeitung, Hedwig-Heyl-Straße Bald Geschichte Oldenburg: Stundenlange Debatte um Oldenburger Straßennamen [online], www.nwzonline.de [dostęp 2021-12-25] (niem.).

[1] Frau Hedwig Heyl Dead in Berlin, 83 [online], timesmachine.nytimes.com [dostęp 2021-12-25] (ang.).

[:0-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ElisabethE. Heimpel ElisabethE., Heyl, Hedwig - Deutsche Biographie [online], www.deutsche-biographie.de [dostęp 2021-12-25] (niem.).

[:1-3] LoraL. Wildenthal LoraL., German Women for Empire, 1884-1945, Duke University Press, 28 listopada 2001, ISBN 978-0-8223-8095-5 [dostęp 2021-12-25] (ang.).

[:2-4] DennisD. Shirley DennisD., The Politics of Progressive Education: The Odenwaldschule in Nazi Germany, Harvard University Press, 1992, ISBN 978-0-674-68759-2 [dostęp 2021-12-25] (ang.).

[:3-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f HiltrudH. Schroeder HiltrudH., Hedwig Heyl [online], www.fembio.org [dostęp 2021-12-25] (ang.).

[6] E.C.E.C. Spary E.C.E.C., AnyaA. Zilberstein AnyaA., Osiris, Volume 35: Food Matters: Critical Histories of Food and the Sciences, University of Chicago Press, 6 października 2020, ISBN 978-0-226-47974-3 [dostęp 2021-12-25] (ang.).

[:4-7] Heather MerleH.M. Benbow Heather MerleH.M., Heather R.H.R. Perry Heather R.H.R., Food, Culture and Identity in Germany's Century of War, Springer Nature, 18 listopada 2019, ISBN 978-3-030-27138-1 [dostęp 2021-12-25] (ang.).

[8] GailG. Braybon GailG., Evidence, History, and the Great War: Historians and the Impact of 1914-18, Berghahn Books, 2003, ISBN 978-1-57181-801-0 [dostęp 2021-12-25] (ang.).

[9] Heyl und Domin [online], www.oldenburg.de [dostęp 2021-12-25] (niem.).

[10] Hedwig-Heyl-Str in Bremen Neu Schwachhausen ⇒ in Das Örtliche [online], www.dasoertliche.de [dostęp 2021-12-25] .

[11] Nordwest-Zeitung, Hedwig-Heyl-Straße Bald Geschichte Oldenburg: Stundenlange Debatte um Oldenburger Straßennamen [online], www.nwzonline.de [dostęp 2021-12-25] (niem.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

@@ Linia 18: / Linia 18: @@
 Była córką handlarza Eduarda Crüsemanna, współzałożyciela przedsiębiorstwa żeglugowego [[Norddeutscher Lloyd]], i Henriette Böhm. W styczniu 1869 jako osiemnastolatka została żoną producenta farb z [[Charlottenburg|Charlottenburga]], Georga Heyla (1840–1889). Mieli pięcioro dzieci<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Elisabeth Heimpel |tytuł = Heyl, Hedwig - Deutsche Biographie |data dostępu = 2021-12-25 |opublikowany = www.deutsche-biographie.de |url = https://www.deutsche-biographie.de/gnd118979965.html#ndbcontent |język = de}}</ref>.
-Przy wsparciu męża założyła przedszkole dla dzieci pracowników w duchu [[Friedrich Fröbel|fröblowskim]]. Stworzyła zaplecze socjalne w fabryce, system pomocy społecznej i systematyczego kształcenia domowe (cotygodniowego i opiekuńczego)<ref name=":0" />. Jako pierwsza w Berlinie zainstalowała w fabryce prysznice<ref name=":1">{{Cytuj |autor = Lora Wildenthal |tytuł = German Women for Empire, 1884-1945 |data = 2001-11-28 |data dostępu = 2021-12-25 |isbn = 978-0-8223-8095-5 |wydawca = Duke University Press |url = https://books.google.pl/books?id=WK7wTLVneYsC&pg=PA270&dq=hedwig+heyl&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiKkIys__70AhXrkYsKHcAgCNUQ6AF6BAgJEAI#v=onepage&q=hedwig%20heyl&f=false |język = en}}</ref>.
+Wraz z Henriette Schrader, której była uczennicą, i przy wsparciu męża założyła przedszkole dla dzieci pracowników rodzinnej fabryki Pestalozzi-Froebel-Haus. Była entuzjastką edukacji w duchu [[Friedrich Fröbel|fröblowskim]]. Stworzyła zaplecze socjalne w fabryce<ref name=":0" />. Jako pierwsza w Berlinie zainstalowała w fabryce prysznice, osobiście sprawdzała, czy pracownice fabryki dbają o higienę i zauważają symptomy problemów zdrowotnych. Heyl założyła lub współzałożyła Stowarzyszenie Pomocy Domowej<ref name=":1">{{Cytuj |autor = Lora Wildenthal |tytuł = German Women for Empire, 1884-1945 |data = 2001-11-28 |data dostępu = 2021-12-25 |isbn = 978-0-8223-8095-5 |wydawca = Duke University Press |url = https://books.google.pl/books?id=WK7wTLVneYsC&pg=PA270&dq=hedwig+heyl&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiKkIys__70AhXrkYsKHcAgCNUQ6AF6BAgJEAI#v=onepage&q=hedwig%20heyl&f=false |język = en}}</ref>. Stworzyła system systematyczego kształcenia domowego (cotygodniowego i opiekuńczego)<ref name=":0" />.
-W 1884 założyła pierwszą szkołę kucharsko-gospodarczą dla kobiet w Niemczech, Pestalozzi-Fröbel-Haus. Te młodzieżowe ośrodki wychowawcze, najpierw dla chłopców, potem dla dziewcząt, uczyły podstawowego rzemiosła i sprzątania. Z nich w Charlottenburgu wykształcił się ośrodek młodzieżowy pod kierunkiem dawnej uczennicy Hedwig, Anny von Gierke<ref name=":0" />. Pracowała tu m.in. [[Edith Geheeb]]<ref name=":2">{{Cytuj |autor = Dennis Shirley |tytuł = The Politics of Progressive Education: The Odenwaldschule in Nazi Germany |data = 1992 |data dostępu = 2021-12-25 |isbn = 978-0-674-68759-2 |wydawca = Harvard University Press |url = https://books.google.pl/books?id=EhboLRXIdDMC&pg=PA263&lpg=PA263&dq=Edith+Geheeb&source=bl&ots=RdvzpoOWnl&sig=ACfU3U1_GEdAVwMTK_8eYEVBAquHtvfPOg&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwi4m63a1P70AhXjtYsKHacjAqQQ6AF6BAg7EAM#v=onepage&q=Edith%20Geheeb&f=false |język = en}}</ref>. Po śmierci męża w 1889 przejęła kierownictwo fabryki na 7 lat<ref name=":0" />. W 1890 Heyl otworzyła pierwszą szkołę ogrodniczą dla kobiet w [[Marienfelde (Berlin)|Berlinie-Marienfelde]]. W 1904 była jedną z współorganizatorek Międzynarodowego Kongresu Kobiet w Berlinie, a w 1908 Międzynarodowej Wystawy Sztuki Ludowej. W 1905 była członkinią założycielką Lyceum Club Berlin, pierwszego międzynarodowego klubu kobiecego w Niemczech z klubem w Londynie. W 1910 została trzecią przewodniczącą Stowarzyszenia Kobiet (oddziału Niemieckiego Towarzystwa Kolonialnego)<ref name=":1" />. W 1912 była organizatorką wystawy ''Kobieta w domu i pracy'' na terenach wystawowych Ogrodu Zoologicznego w Berlinie. W 1915 była jedną z założycielek Związku Gospodyń Domowych Niemieckich. W 1916, w czasie I wojny światowej, organizowała wyżywienie ludności Berlina<ref name=":0" />.
+W 1884 Heyl rozbudowała placówkę o szkołę kucharsko-gospodarczą dla kobiet. Młodzieżowe ośrodki wychowawcze, które pwostały najpierw dla chłopców, potem dla dziewcząt, uczyły podstawowego rzemiosła i sprzątania. Z nich w Charlottenburgu wykształcił się ośrodek młodzieżowy pod kierunkiem dawnej uczennicy Hedwig, Anny von Gierke<ref name=":0" />. Pracowała tu m.in. [[Edith Geheeb]]<ref name=":2">{{Cytuj |autor = Dennis Shirley |tytuł = The Politics of Progressive Education: The Odenwaldschule in Nazi Germany |data = 1992 |data dostępu = 2021-12-25 |isbn = 978-0-674-68759-2 |wydawca = Harvard University Press |url = https://books.google.pl/books?id=EhboLRXIdDMC&pg=PA263&lpg=PA263&dq=Edith+Geheeb&source=bl&ots=RdvzpoOWnl&sig=ACfU3U1_GEdAVwMTK_8eYEVBAquHtvfPOg&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwi4m63a1P70AhXjtYsKHacjAqQQ6AF6BAg7EAM#v=onepage&q=Edith%20Geheeb&f=false |język = en}}</ref>.
+Włączyła się w działalność ruchu kobiecego. Dążyła do profesjonalizacji gospodarstwa domowego. Wierzyła, że edukacja domowa kobiet powinna wykraczać poza przyswajanie tradycji, także kulinarnych, a obejmować też kwestie budżetowe i żywieniowe oraz opiekę i wychowanie dzieci<ref name=":3">{{Cytuj |autor = Hiltrud Schroeder |tytuł = Hedwig Heyl |data dostępu = 2021-12-25 |opublikowany = www.fembio.org |url = https://www.fembio.org/english/biography.php/woman/biography/hedwig-heyl/ |język = en}}</ref>. Bestsellerem okazała się jej książka z 1885, ''Das ABC der Küche''<ref>{{Cytuj |autor = E. C. Spary, Anya Zilberstein |tytuł = Osiris, Volume 35: Food Matters: Critical Histories of Food and the Sciences |data = 2020-10-06 |data dostępu = 2021-12-25 |isbn = 978-0-226-47974-3 |wydawca = University of Chicago Press |url = https://books.google.pl/books?id=6BgtEAAAQBAJ&pg=PT253&dq=hedwig+heyl&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiKkIys__70AhXrkYsKHcAgCNUQ6AF6BAgHEAI#v=onepage&q=hedwig%20heyl&f=false |język = en}}</ref>. Heyl prawdopodobnie jako pierwsza opierała naukową wiedzę o żywieniu na praktyce codziennego gotowania<ref name=":0" />. Do 1939 książka była 11 razy wznawiana<ref name=":4">{{Cytuj |autor = Heather Merle Benbow, Heather R. Perry |tytuł = Food, Culture and Identity in Germany's Century of War |data = 2019-11-18 |data dostępu = 2021-12-25 |isbn = 978-3-030-27138-1 |wydawca = Springer Nature |url = https://books.google.pl/books?id=1vG-DwAAQBAJ&pg=PA24&dq=hedwig+heyl&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiKkIys__70AhXrkYsKHcAgCNUQ6AF6BAgGEAI#v=onepage&q=hedwig%20heyl&f=false |język = en}}</ref>.
+Po śmierci męża w 1889 przejęła kierownictwo fabryki na 7 lat<ref name=":0" />. W 1890 Heyl otworzyła pierwszą szkołę ogrodniczą dla kobiet w [[Marienfelde (Berlin)|Berlinie-Marienfelde]]. W 1904 była jedną z współorganizatorek Międzynarodowego Kongresu Kobiet w Berlinie, a w 1908 Międzynarodowej Wystawy Sztuki Ludowej. W 1905 była członkinią założycielką Lyceum Club Berlin, pierwszego międzynarodowego klubu kobiecego w Niemczech z klubem w Londynie. W 1910 na 10 lat została przewodniczącą Stowarzyszenia Kobiet (oddziału Niemieckiego Towarzystwa Kolonialnego)<ref name=":1" />. Celem stowarzyszenia było uczynienie z Południowej Afryki Zachodniej kolonii niemieckiej<ref name=":3" />. W 1912 była organizatorką wystawy ''„Die Frau in Haus und Beruf” („Kobieta w domu i pracy”)'' na terenach wystawowych Ogrodu Zoologicznego w Berlinie<ref name=":3" />.
+Kiedy wybuchła I wojna światowa, Heyl przejęła kierownictwo programu żywnościowego w ramach ruchu kobiecego (Nationaler Frauendienst). W sierpniu 1914 uratowano obfite zbiory owoców z wielu małych prywatnych ogrodach w Berlinie, organizując ich przetwórstwo na dżemy<ref name=":3" />. W 1915 była jedną z założycielek Związku Gospodyń Domowych Niemieckich<ref name=":4" />. W 1916 organizowała wyżywienie ludności Berlina w formie jadłodajni<ref name=":0" />. Była nazywana „Hindenburgiem kuchni”. Jej książka Das ABC der Küche była bezpłatnie rozpowszechniana<ref name=":3" />. Pisała też teksty uświadamiające potrzeby żywieniowe w okresie wojny<ref>{{Cytuj |autor = Gail Braybon |tytuł = Evidence, History, and the Great War: Historians and the Impact of 1914-18 |data = 2003 |data dostępu = 2021-12-25 |isbn = 978-1-57181-801-0 |wydawca = Berghahn Books |url = https://books.google.pl/books?id=hFqZcQmlOBsC&pg=PA177&dq=hedwig+heyl&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiKkIys__70AhXrkYsKHcAgCNUQ6AF6BAgEEAI#v=onepage&q=hedwig%20heyl&f=false |język = en}}</ref>.
 W 1920 roku została uhonorowana tytułem doktora ''honoris causa'' za zasługi dla nauki o żywieniu<ref name=":0" />.
-Należała do umiarkowanego burżuazyjnego ruchu kobiecego. Blisko jej było do lewego skrzydła narodowych liberałów. W 1919 została członkinią rady miasta Charlottenburg z ramienia Niemieckiej Partii Ludowej. W latach 1910–1920 była przewodniczącą Stowarzyszenia Kobiet (oddział Niemieckiego Towarzystwa Kolonialnego), które m.in. zwalczało tzw. mieszane małżeństwa między Niemcami a ludnością w koloniach. W 1933 była entuzjastycznie nastawiona do Adolfa Hitlera.
+Należała do umiarkowanego burżuazyjnego ruchu kobiecego. Blisko jej było do lewego skrzydła narodowych liberałów. W 1919 została członkinią rady miasta Charlottenburg z ramienia Niemieckiej Partii Ludowej. W latach 1910–1920 Stowarzyszenie Kobiet (oddział Niemieckiego Towarzystwa Kolonialnego), którego była przewodniczącą, zwalczało małżeństwa między Niemcami a ludnością w koloniach. W duchu rasistowskim pisała o wysyłaniu do kolonii ''odpowiednich dziewcząt''. W 1933 była entuzjastycznie nastawiona do Adolfa Hitlera<ref name=":3" /> i nazistowskiej teorii rasowej<ref>{{Cytuj |tytuł = Heyl und Domin |data dostępu = 2021-12-25 |opublikowany = www.oldenburg.de |url = https://www.oldenburg.de/startseite/kultur/kulturbuero/erinnerungs-und-gedenkkultur/strassennamen-debatte/hedwig-heyl-strasse-wird-umbenannt/heyl-und-domin.html |język = de}}</ref>.
 Została pochowana w Luisenfriedhof II.
@@ Linia 30: / Linia 36: @@
 == Prace ==
-* ''Das ABC der Küche'', Berlin 1885 – książka prawdopodobnie jako pierwsza opierała naukową wiedzę o żywieniu na praktyce codziennego gotowania<ref name=":0" />
+* ''Das ABC der Küche'', Berlin 1885
 * ''Volks-Kochbuch für Schule, Fortbildungsschule und Haus'', Neu-Babelsberg, 1905
 * ''Diverse Beiträge'' w ''Kolonie und Heimat. Vereinsblatt des Frauenbundes der Deutschen Kolonialgesellschaft''
@@ Linia 42: / Linia 48: @@
 Od 1995 jest upamiętniona tablicą na ścianie budynku stojącego w miejscu jej dawnego domu w berlińskiej dzielnicy Westend. Inna tablica pamiątkowa znajduje się w dzielnicy Schöneberg.
+Istnieje kilka ulic jej imienia, np. w Bremen-Schwachhausen<ref>{{Cytuj |tytuł = Hedwig-Heyl-Str in Bremen Neu Schwachhausen ⇒ in Das Örtliche |data dostępu = 2021-12-25 |opublikowany = www.dasoertliche.de |url = https://www.dasoertliche.de/Themen/Hedwig--Heyl--Str/Bremen-Neu-Schwachhausen.htm}}</ref>.
-Istnieje kilka ulic jej imienia, np. w Bremen-Schwachhausen.
-Do 1999 jej imię nosiły szkoły zawodowe Berta Jourdan we Frankfurcie nad Menem oraz szkoła zawodowa Alice Salomon, jak również szkoła zawodowa ds. zdrowia i spraw społecznych w Hanowerze.
+Do 1999 jej imię nosiły szkoły zawodowe Berty Jourdan we Frankfurcie nad Menem oraz szkoła zawodowa ds. zdrowia i spraw społecznych w Hanowerze.
 W 2015 w Oldenburgu zdecydowano o usunięciu jej imienia jako patronki jednej z ulic ze względu na zaangażowanie w narodowy socjalizm<ref>{{Cytuj |autor = Nordwest-Zeitung |tytuł = Hedwig-Heyl-Straße Bald Geschichte Oldenburg: Stundenlange Debatte um Oldenburger Straßennamen |data dostępu = 2021-12-25 |opublikowany = www.nwzonline.de |url = https://www.nwzonline.de/oldenburg/politik/hedwig-heyl-strasse-bald-geschichte-stundenlange-debatte-um-oldenburger-strassennamen_a_29,0,3084932745.html |język = de}}</ref>.