Łuskwiak słomkowy
.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
łuskwiak słomkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Pholiota gummosa (Lasch) Singer m Lilloa 22: 517 (1951) | |
.jpg)
_Singer_118899.jpg)
Łuskwiak słomkowy (Pholiota gummosa (Lasch) Singer) – gatunek grzybów należący do rodziny pierścieniakowatych[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji: Pholiota, Strophariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1828 W.G. Lasch nadając mu nazwę Agaricus gummosus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1951 Rolf Singer, przenosząc go do rodzaju Pholiota[1].
- Agaricus cookei Fr. 1876
- Agaricus gummosus Lasch 1828
- Dryophila gummosa (Lasch) Quél. 1886
- Flammula gummosa (Lasch) P. Kumm. 1871
- Flammula gummosa (Lasch) P. Kumm. 1871 var. gummosa
- Flammula gummosa var. rufobrunnea P. Karst. 1879
- Gymnopilus gummosus (Lasch) Maire 1933
- Pholiota cookei (Fr.) Sacc. 1887
- Pholiota gummosa (Lasch) Singer 1951 f. gummosa
- Pholiota gummosa (Lasch) Singer 1951 var. gummosa
- Pholiota gummosa var. obscurofusca Bon 1987
- Pholiota gummosa var. rufobrunnea (P. Karst.) Holec 2001
- Pholiotina gummosa (Lasch) Singer 1951
- Visculus gummosus (Lasch) Earle 1909
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 2–5 cm, kształt początkowo wypukły, potem płaski, czasami z garbem. Barwa kremowa lub beżowa z żółtawym, słomkowym lub nieco zielonkawym odcieniem. Powierzchnia pokryta ciemnoochrowymi, włóknistymi łuskami, które jednak podczas deszczu często zostają zmyte i na starszych owocnikach często ich brak. Podczas deszczowej pogody powierzchnia jest lepka[4][5].
Przyrośnięte, w młodości kremowe, potem ochrowe[4].
Wysokość 3–8 cm, grubość 0,5–1 cm, kształt walcowaty, u podstawy nieco cieńszy. Początkowo pełny, potem pusty w środku. Powierzchnia o barwie śmietanowej lub bladobeżowej, z czerwonawym odcieniem u podstawy. Poniżej strefy pierścieniowej pokryta jest włóknistymi łuskami[4][5].
Cienki, elastyczny o barwie żółtawej lub kremowej. Smak łagodny, zapach niewyraźny[5].
Rdzawobrunatny. Zarodniki elipsoidalne, gładkie, o rozmiarach 5,5–8 × 3,5–4,5 μm z porami rostkowymi[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Najliczniejsze stanowiska podano w Europie. Jest tutaj szeroko rozprzestrzeniony, występuje od Hiszpanii po Islandię i Półwysep Skandynawski, gdzie dochodzi po 63,8 stopień szerokości geograficznej. Występuje także w środkowej części Ameryki Północnej, na jednym stanowisku w Australii[6] oraz w Azji[4]. W Polsce nie jest rzadki[3].
Rośnie w lasach na martwym drewnie[3] pod różnymi gatunkami drzew. Często wyrasta na próchniejącym, zagrzebanym w ziemi drewnie, co sprawia wrażenie, że rośnie na ziemi. Owocniki wytwarza od lata do jesieni[5].
Saprotrof[3], grzyb niejadalny[4].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
- łuskwiak nastroszony (Pholiota squarrosa) ma dużo większe łuski i najczęściej rośnie u podstawy jeszcze żywych pni drzew[4].
- łuskwiak śluzowaty (Pholiota lenta) jest znacznie bardziej śliski i śluzowaty[7].
- łuskwiak śliski (Pholiota lubrica). Przeważają u niego rdzawobrązowe odcienie[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2016-12-07]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2016-12-07]. (ang.).
- ↑ a b c d Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Pholiota gummosa (Lasch) Singer – Sticky Scalycap. [dostęp 2016-12-07].
- ↑ a b c d Fungipedia. Pholiota gummosa. [dostęp 2016-12-07].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2016-12-07].
- ↑ a b Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.