Łzawnik złocistozarodnikowy
.JPG) Łzawnik rozciekliwy na pniu świerka | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
łzawnik złocistozarodnikowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Dacrymyces chrysospermus Berk. & M.A. Curtis Grevillea 2 (14): 20 (1873) | |
.JPG)
Łzawnik złocistozarodnikowy (Dacrymyces chrysospermus Berk. & M.A. Curtis) – gatunek grzybów z rodziny łzawnikowatych (Dacrymycetaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Dacrymyces, Dacrymycetaceae, Dacrymycetales, Incertae sedis, Dacrymycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozowali w 1873 r. M. J. Berkeley i PW. Curtis[1].
- Dacrymyces palmatus (Schwein.) Burt 1921
- Dacryopsis palmata (Schwein.) Lloyd 1920
- Tremella palmata Schwein. 1832
Nazwę polską nadał Władysław Wojewoda w 2003. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako łzawnik złożonozarodnikowy[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Owocniki wytwarzane przez ten gatunek są największe spośród wszystkich z tego rodzaju[4]. Mają szerokość do 5 cm i wysokość do 2 cm. Początkowo są kuliste, później w miarę wzrostu i rozwoju stają się pofałdowane, głęboko pomarszczone, czasami podobne do małżowiny ucha lub klapowane. Powierzchnia jest lśniąca, lepka i gładka, przy dużym powiększeniu jednak chropowata. Ma barwę pomarańczowo-żółtą, podczas wysychania staje się pomarańczowo-czerwona, lub czerwono-brązowa. Konsystencja galaretowata, brak wyraźnego smaku i zapachu[5].
- Cechy mikroskopowe
Podstawki dwuzarodnikowe, rozwidlone. Zarodniki elipsoidalne, lekko wygięte, o gładkiej powierzchni i wymiarach 13–23 × 6–8 μm, pozbawione pory rostkowej. Po dojrzeniu składające się z 4–8 komórek ułożonych w szereg. Wysyp zarodników barwy złocisto-żółtej, nieamyloidalny[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Ameryce Północnej i w Europie[6]. Saprotrof rozwijający się w drewnie i owocnikujący na jego powierzchni. Rośnie na obumarłych pniach świerków i jodeł, w górach i na wyżynach (na nizinach nienotowany). Wytwarza owocniki od lipca do listopada[4], ale czasami także w czasie bezśnieżnej zimy, w okresie ciepłej, deszczowej pogody. Rozwija się na najczęściej na drewnie bez kory, lub w szczelinach kory[5].
W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunek narażony na wymarcie[7].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
- trzęsak pomarańczowożółty (Tremelluus mesentericum. Morfologicznie jest bardzo podobny, ale jest większy i występuje na drewnie liściastym, zwłaszcza na drewnie z nienaruszoną korą. Gatunki te mimo zewnętrznego podobieństwa nie są z sobą blisko spokrewnione i istnieją duże różnice w ich budowie mikroskopowej[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).
- ↑ Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c Ewald Gerhardt: Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik. Warszawa: 2006, s. 678. ISBN 83-7404-513-2.
- ↑ a b c Californian Fungi. [dostęp 2014-05-11].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2014-04-18].
- ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.