(2060) Chiron
 Chiron w programie Celestia (wizja artstyczna) | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
18 października 1977 |
| Numer kolejny |
2060 |
| Oznaczenie tymczasowe |
1977 UB |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Przynależność obiektu |
|
| Półoś wielka |
13,6395 au |
| Mimośród |
0,3827 |
| Peryhelium |
8,4193 au |
| Aphelium |
18,8597 au |
| Okres obiegu wokół Słońca |
50,37 lat |
| Średnia prędkość |
ok. 7,8[potrzebny przypis] km/s |
| Inklinacja |
6,95° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica |
ok. 166 km |
| Masa |
2,4-3,0 × 1018 kg |
| Średnia gęstość |
2,0? g/cm3 |
| Okres obrotu |
(5 h 55 min) h |
| Albedo |
0,15 ± 0,03 |
| Jasność absolutna |
6,0m |
| Typ spektralny | |
| Średnia temperatura powierzchni |
~75[potrzebny przypis] K |
(2060) Chiron, inaczej 95P/Chiron – małe ciało Układu Słonecznego zaliczane do planetoid z grupy centaurów (w tym kontekście używane jest pierwsze oznaczenie) oraz do komet okresowych (drugie oznaczenie). Krąży pomiędzy orbitami Saturna i Urana. Chiron ma średnicę pomiędzy 148 a 208 km, krąży w średniej odległości 13,6 j.a. od Słońca. Został odkryty 18 października 1977 przez Charlesa Kowala w obserwatorium astronomicznym na Mount Palomar. Nazwa planetoidy pochodzi od Chirona, jednego z najbardziej znanych centaurów w mitologii greckiej.
W otoczeniu Chirona zaobserwowano słabą komę, będącą cechą charakterystyczną komet, która powstała w wyniku wybuchów gazu na jego powierzchni (zjawisko to związane jest z okresowym podnoszeniem się temperatury wskutek działania promieni słonecznych).
Zobacz też
Bibliografia
- (2060) Chiron w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (2060) Chiron w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity (2060) Chiron w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)