Adam Raciborski
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: psychiatria | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Adam Raciborski (ur. 24 grudnia 1809 w Radomiu, zm. 14 lutego 1871 w Paryżu) – polski lekarz, autor podręczników medycznych, powstaniec listopadowy[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował medycynę w Warszawie. W 1831 roku uczestniczył w powstaniu listopadowym pełniąc obowiązki lekarza w 4. pułku Wojska Polskiego. Odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Po jego upadku w 1832 roku udał się na przymusową emigrację do Francji, do Besançon, gdzie zjednał sobie wielką sławę leczeniem grasującej tam wówczas w tym kraju cholery. W 1834 otrzymał w Paryżu stopień doktora, w 1838 otrzymał posadę przełożonego kliniki w szpitalu Charité, a następnie profesora w akademii medycznej; między lekarzami paryskimi używał wysokiej powagi i uznania, był współzałożycielem Towarzystwa Lekarzy Polskich w Paryżu.
W latach 1860-1871 był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk[2][3]. Współzałożyciel i pierwszy sekretarz Towarzystwa Paryskiego Lekarzy Polskich. Odznaczony Legią Honorową. Zmarł w Paryżu wycieńczony głodem w czasie oblężenia przez wojska pruskie, pochowany na cmentarzu Montparnasse.
Dzieła[edytuj | edytuj kod]
W języku polskim wydał "O styczności medycyny z innemi naukami, sztukami pięknemi i literaturą" (Paryż, 1858)[3]. Wiele jego rozpraw i dzieł uwieńczonych było nagrodami. Z tych prac jego ważniejsze są:
- "Essai sur le danger de la constipation et les tumeurs storcorales" (1834),
- "Nouveau manuel compiet d'auscultation et de percussion" (pol. "Nowy podręcznik osłuchiwania i opukiwania")[4] (1835)[1];
- "Du la puberte et de l'âge critique chez les femmes" (1844).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Iłowiecki 1981 ↓, s. 196.
- ↑ Erzepki 1896 ↓, s. 4.
- ↑ a b Orgelbrand i XIX w ↓.
- ↑ Jeden z pierwszych podręczników auskultacji (osłuchiwania) i perkusji (opukiwania), oparty na własnych badaniach Raciborskiego
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Bielecki "Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego" Tom III wyd. 1998 ISBN 83-900576-4-6
- S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, XIX i pocz. XX wieku (może wymagać uaktualnienia).
- Bolesław Erzepki: Spis członków Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu. Poznań: 1896, s. 4.
- Maciej Iłowiecki: Dzieje nauki polskiej. Warszawa: Interpress, 1981. ISBN 83-223-1876-6.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Publikacje Adama Raciborskiego w bibliotece Polona