Pieczarka krwawiąca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Agaricus langei)
Pieczarka krwawiąca
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

pieczarkowate

Rodzaj

pieczarka

Gatunek

pieczarka krwawiąca

Nazwa systematyczna
Agaricus langei (F.H. Møller) F.H. Møller
Friesia 4: 203 (1952)

Pieczarka krwawiąca (Agaricus langei (F.H. Møller) F.H. Møller) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Agaricus, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1950 r. Friedrich Alfred Møller, nadając mu nazwę Psaliota langei. Ten sam autor w 1952 r. przeniósł go do rodzaju Agaricus, nadając mu obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę[1].

Synonimy naukowe[2]:

  • Agaricus langei (F.H. Møller) F.H. Møller var. langei
  • Agaricus langei var. mediofuscus (F.H. Møller) Wasser 1978
  • Agaricus langei var. sylvaticoides Bon 1981
  • Agaricus mediofuscus (F.H. Møller) Pilát 1951
  • Psalliota langei F.H. Møller 1950
  • Psalliota mediofusca F.H. Møller 1950

Łacińska nazwa gatunkowa langei nadana została ku czci duńskiego mikologa Jakoba Emanuela Langego. Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r., wcześniej w polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten miał nazwę pieczarka krwawa[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Może osiągnąć średnicę 15 cm, za młodu półkulisty, o całej powierzchni gęsto pokrytej rdzawobrunatnymi, szeroko włóknistymi łuskami[4].

Blaszki

Początkowo różowe, z czasem barwią się na czekoladowobrązowo lub brązowawoczarno. Wolne, nie przyrastają do trzonu[4].

Trzon

Niekiedy dochodzi do wysokości 12 cm, może być mocny. Dolna strona płatowatego pierścienia otaczającego jego górną połowę jest pokryta drobnymi łuskami[4].

Miąższ

Biały, po nacięciu trzonu barwi się natychmiast na kolor krwistoczerwony. Zapach jak u wszystkich typowych pieczarek, można określić jako przyjemnie kwaskowaty[4].

Wysyp zarodników

Purpurowobrunaty. Zarodniki gładkie, bez pory rostkowej, o wymiarach 6,5–9,5 × 3,5–5 μm[4].

Gatunki podobne

Pieczarkę krwawiącą można pomylić z jadalną pieczarką krótkotrzonową (Agaricus lanipes), która występuje na glebach piaszczystych, lub z pieczarką lśniącą (Agaricus silvaticus)[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

W Polsce rozprzestrzenienie i częstość występowania pieczarki krwawiącej nie są znane. W piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano 10 jej stanowisk[3].

Grzyb naziemny, saprotrof. Rośnie od sierpnia do października, przede wszystkim w lasach iglastych, na glebach wapiennych. W lasach liściastych występuje rzadko[4].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Pieczarka ta należy do dobrych grzybów jadalnych[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-03-05].
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2012-01-02].
  3. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 34, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f g h Helmut Grünert, Grzyby, Warszawa: Świat Książki, 1996, ISBN 83-7129-142-6.