Agrilus athos
Agrilus athos | |
Jendek et Grebennikov, 2018 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Agrilus athos |
Agrilus athos – gatunek chrząszcza z rodziny bogatkowatych i podrodziny Agrilinae.
Gatunek ten opisany został w 2018 roku przez Eduarda Jendeka i Wasilija Griebiennikowa na łamach Zootaxa. Jako miejsce typowe wskazano Ban Saleuy w okolicy Sam Neua w Laosie. Epitet gatunkowy nadano na cześć Atosa z powieści Alexandre’a Dumasa[1].
Chrząszcz o wrzecionowatym w zarysie, przysadzistym ciele długości 4,1–5,7 mm. Wierzch ciała jest jednolicie ubarwiony, wypukły. Głowa wyposażona jest w oczy złożone o średnicy większej niż połowa szerokości ciemienia. Ciemię jest pomarszczone i zaopatrzone w pośrodkowy wcisk. Czułki mają piłkowanie zaczynające się od czwartego członu, a człony od siódmego do dziesiątego zaopatrzone w szypułki. Przedplecze jest poprzeczne, najszersze pośrodku; ma łukowaty i szeroki płat przedni na wysokości przednich kątów, lekko łukowate brzegi boczne i proste kąty tylne. Na powierzchni przedplecza występują wciski przednio-środkowy, tylno-środkowy i para wcisków bocznych. Prehumerus ma formę żeberkowatą. Boczne żeberka przedplecza są silnie zbieżne. Pokrywy mają owłosienie ułożone w dwie poprzeczne przepaski i mają osobno wyokrąglone wierzchołki. Przedpiersie ma płytko, szeroko i łukowato wykrojoną odsiebną krawędź płata oraz wgnieciony i szeroki wyrostek międzybiodrowy. Zapiersie odznacza się wciśniętym wyrostkiem międzybiodrowym. Odwłok ma niezmodyfikowany pierwszy z widocznych sternitów (wentryt) oraz łukowatą wierzchołkową krawędź pygidium. Genitalia samca cechują się symetrycznym edeagusem[1].
Owad orientalny, endemiczny dla Półwyspu Indochińskiego, znany z prowincji Houaphan w Laosie oraz prowincji Chiang Mai w Tajlandii[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Eduard Jendek, Vasily V. Grebennikov. Twenty new species of Agrilus (Coleoptera: Buprestidae: Agrilinae) from the Oriental Region. „Zootaxa”. 4429 (1), s. 107-131, 2018. DOI: 10.11646/zootaxa.4429.1.4.