Alaksandr Smolik
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 października 1944 |
| profesor, doktor nauk kulturologicznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1973 |
| Habilitacja |
2000 |
| Profesura |
1999 |
| prorektor | |
| Uniwersytet | |
Alaksandr Iwanawicz Smolik (biał. Аляксандр Іванавіч Смолік[a]; ur. 24 października 1944 w Kołowiczach) – białoruski historyk i kulturolog; od 1992 roku prorektor Białoruskiego Uniwersytetu Kultury; doktor i profesor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 24 października 1944 roku we wsi Kołowicze, w rejonie kuranieckim obwodu mołodeczańskiego Białoruskiej SRR, ZSRR[b]. W 1968 roku ukończył Miński Państwowy Instytut Pedagogiczny im. Maksima Gorkiego, po czym podjął w nim pracę. W 1973 roku uzyskał stopień kandydata nauk historycznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora). W latach 1979–1992 był dziekanem jednego z wydziałów Instytutu. Od 1992 roku pełnił funkcję prorektora Białoruskiego Uniwersytetu Kultury. W 1999 roku uzyskał tytuł naukowy profesora, a w 2000 roku – stopień doktora kulturologii[1].
W swoim dorobku ma prace naukowe na temat Białorusi, teorii kultury, problemów rozwoju kultury ojczystej i światowej oraz ich wzajemnych oddziaływań z socjalno-politycznymi instytucjami społeczeństwa. Określił istotę, zawartość i działalność instytucji socjalno-politycznych w społeczeństwie post-katastroficznym, w tym koncepcję rehabilitacyjno-oczyszczającego (katharsis) oddziaływania sztuki na osobę post-katastroficzną, podejścia metodologiczne w badaniach socjodynamiki kultury[1].
Prace[edytuj | edytuj kod]
- Historyja Biełarusi XVI–XIX stst. Mińsk: 1997. (biał.).;
- Kultura Biełarusi XI–XIX stst. Mińsk: 1998. (biał.).;
- (we współautorstwie): Dziejnasć ustanou kultury pa minimizacyi nastupstwau czarnobylskaj trahiedyi. Mińsk: 1999. (biał.).;
- Sacyjadynamika kultury u postkatastrofnym socyumie. Mińsk: 1999. (biał.).;
- Sacyjalna-kulturnaja dziejnasć u postczarnobylskim socyumie. Mińsk: 1999. (biał.).;
- (z Ibrahimem Kanapackim): Historyja i kultura biełaruskich tatar. Mińsk: 2000. (biał.).;
- (z Ja. D. Hryharowicz i Ł. M. Rahaczową): Padrychtouka kadrau kultury u Respublicy Biełaruś: suczasny stan i pierspiektywy. Mińsk: 2001. (biał.)..
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Аляксандар Іванавіч Смолік (czyt. Alaksandar Iwanawicz Smolik).
- ↑ Jednostka administracyjna istniejąca de facto, legalna z punktu widzenia władz ZSRR. Z punktu widzenia prawa międzynarodowego – w gminie Kołowicze powiatu wilejskiego województwa wileńskiego II Rzeczypospolitej. Formalnie miejscowość weszła w skład ZSRR 16 sierpnia 1945 roku na mocy umowy granicznej pomiędzy Polską a ZSRR.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach. T. 6 Księga 2. Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 2003, s. 616. ISBN 985-11-0276-8. (biał.).