Aleksandr Rumiancew (feldmarszałek)
| |
| generał-feldmarszałek | |
| Pełne imię i nazwisko |
Aleksander Iwanowicz Rumiancew |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1704–1749 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Aleksander Iwanowicz Rumiancew (ros. Александр Иванович Румянцев, ur. 1677, zm. 4 marca 1749) – rosyjski feldmarszałek i doradca Piotra I Wielkiego, ojciec feldmarszałka Piotra Aleksandrowicza.
Pochodził z rodziny o słabo udokumentowanym pochodzeniu w okresie przed XVII wiekiem, ale później wywodził je od XIV wieku. W 1704 roku wstąpił do Pułku Preobrażeńskiego. Brał udział w wojnie północnej, m.in. w bitwie pod Połtawą. Jako jeden ze strażników Piotra I, zwrócił jego uwagę ze względu na swoją „inteligentną twarz”. Został wówczas służącym władcy, a następnie polecony Piotrowi Szafirowowi i Piotrowi Tołstojowi. Pod komendą tych dwóch urzędników otrzymał misję schwytania hetmana Pawło Połubotoka oraz liczne misje dyplomatyczne w Stambule i Persji.
W 1720 roku ożenił się z córką księcia Andrieja Matwiejewa, Marią (1699-1789), przyjaciółką cara.
Po objęciu w 1741 roku tronu przez carycę Elżbietę został księciem i gubernatorem Małorusi (Ukrainy). W 1743 roku był głównym negocjatorem pokoju ze Szwecją w Åbo.
Miał syna Piotra Aleksandrowicza i córkę Darię. Zmarł 4 marca 1749 roku.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary