Aleksandra Rutkowska-Szwed

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandra Rutkowska-Szwed
Ilustracja
Aleksandra Rutkowska-Szwed w 2014
Data i miejsce urodzenia

11 luty 1940
Warszawa

Data i miejsce śmierci

czerwiec 2020
Marki

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

dyrektor szkoły

Partia

PZPR[a]

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka Honorowa PCK I stopnia Złota Odznaka ZNP Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Złota Honorowa Odznaka PTTK

Aleksandra Maria Rutkowska-Szwed[2] (ur. 11 lutego 1940 w Warszawie[1], zm. w czerwcu 2020 w Markach) – polski nauczyciel dyplomowany, dyrektor szkoły, działacz partyjny i społeczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Aleksandra Rutkowska-Szwed to córka Władysława i Marii Rutkowskich[1], urodziła się 11 lutego 1940 w Warszawie. Absolwentka Wydziału Filologii Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończyła także studia podyplomowe z wychowania przez sztukę oraz organizacji i zarządzania. W czasie studiów pracowała w Młodzieżowym Domu Kultury w Warszawie. W roku 1963 podjęła pracę jako nauczyciel polonista w Zespole Szkół Zawodowych w Przasnyszu, w Technikum Mechanicznym w specjalnościach: budowa i naprawa maszyn rolniczych, urządzeń mechanizacji rolnictwa, maszyny i urządzenia rolnicze oraz kierunek obróbka skrawaniem otwarty w 1969, gdzie była wychowawcą klas. Dwa lata później powstało technikum mechaniczne na podbudowie zasadniczej szkoły zawodowej, będąc i tutaj nauczycielem języka polskiego[3]. W 1971 objęła funkcję wicedyrektora szkoły. Była współinicjatorem powstania w 1972 przy Zespole Szkół Zawodowych ośrodka wypoczynkowego „Muszaki” w Zawadach koło Janowa, który był usytuowany w bezpośrednim sąsiedztwie ośrodka pracowników służby zdrowia – „Leśny Poranek”[4]. W 1977 szkole nadano imię mjr. Henryka Sucharskiego, wręczono sztandar, a dzień 12 listopada (urodziny mjr Sucharskiego), obchodzony został – Dzień Patrona Szkoły. Wicedyrektorem Zespołu Szkół Zawodowych była do 1978[3].

W 1978 Kurator Oświaty i Wychowania w Ostrołęce powołał ją na stanowisko dyrektora Zespołu Szkół Zawodowych w Przasnyszu[5]. Jednocześnie w okresie swojej pracy była nauczycielem dyplomowanym języka polskiego i wychowawcą. Udoskonaliła bazę materialną i warunki pracy nauczycieli i uczniów, którzy osiągali międzynarodowe, ogólnopolskie i regionalne sukcesy. Rozbudowano internat, unowocześniono klasopracownie i bibliotekę szkolną. Była inicjatorem praktyk zagranicznych[3]. W okresie 27 lat pracy (1963–1990) w Zespole Szkół Zawodowych w Przasnyszu zorganizowała wiele wycieczek, wyjazdów integracyjnych, obozów wędrownych dla uczniów oraz wycieczek zorganizowanych wspólnie z nauczycielami szkoły do Bułgarii, czy NRD. Była współorganizatorem, wraz z Teresą Lelińską i Józefem Stolarczykiem, powstania izby pamięci narodowej oraz izby historii i tradycji szkoły. Zapraszała do szkoły wielu ciekawych gości, w tym pisarzy, regionalistów, aktorów. Była przewodniczącym, członkiem wielu konkursów, szkolnych komisji egzaminacyjnych[3]. Funkcję dyrektora Zespołu Szkół Zawodowych w Przasnyszu piastowała do 1990[3]. W 1990 przeszła na emeryturę i zmieniła miejsce zamieszkania[3].

Aleksandra Rutkowska-Szwed
Aleksandra Rutkowska-Szwed (2014)
Tablica na 90. i 50-lecie
Szkoła ZSZ, była jej dyrektorem
Szkoła ZSP, była jej dyrektorem

W latach 1990–1996 pracowała w ZSZ w Markach. W roku 1992 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3]. W roku 1997 podjęła pracę w Liceum Ogólnokształcącym im. Norwida w Radzyminie. Inicjatorka „Kawiarenki literackiej” w radzymińskim liceum[6]. Jednocześnie realizowała autorski program edukacyjny „Przeżyj to z nami”[7], skierowany do młodzieży woj. mazowieckiego współpracując z Oddziałem Polskiego Towarzystwa Zapobiegania Narkomanii w Warszawie i Towarzystwem Przyjaciół Radzymina. Była egzaminatorem Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Warszawie z języka polskiego. W dniach 27–28 września 2014 uczestniczyła w uroczystości z okazji 90-lecia szkolnictwa zawodowego w Przasnyszu i 50-lecia powstania Technikum Mechanicznego podczas której w klasztorze ojców pasjonistów w Przasnyszu odsłoniła wraz z dyrektorami Zespołu Szkół Powiatowych tablicę pamiątkową poświęconą pamięci zmarłych pracowników i nauczycieli szkoły[8][9][10]. Była członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego[3]. Zmarła w czerwcu 2020[11], uroczystości pogrzebowe odbyły się 9 czerwca 2020 na cmentarzu katolickim w Markach[12].

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[3][13][edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Od 10 września 1968[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2022-09-10].
  2. Osoba w Krajowym Rejestrze Sądowym [online], rejestr.io [dostęp 2022-09-10].
  3. a b c d e f g h i Lemanowicz, Włodarczyk i Kruszewski 2014 ↓, s. 51.
  4. Lemanowicz, Włodarczyk i Kruszewski 2014 ↓, s. 69–70.
  5. Historia [online], zsp-przasnysz.edu.pl [dostęp 2022-09-09].
  6. Tu każdy jest prymusem [online], niedziela.pl [dostęp 2022-09-09].
  7. „Nie chcemy powiedzieć żegnaj, a do zobaczenia…” [online], kurier-w.pl [dostęp 2022-09-10].
  8. Lemanowicz, Włodarczyk i Kruszewski 2014 ↓, s. 42.
  9. Zjazd Absolwentów ZSP w Przasnyszu [online], Powiat Przasnysz [dostęp 2020-05-07] (pol.).
  10. Medyk w szpitalu [online], Tygodnik Ostrołęcki [dostęp 2020-05-26] (pol.).
  11. In memoriam [online], zsp-przasnysz.edu.pl [dostęp 2022-09-10].
  12. Pożegnanie Aleksandry Rutkowskiej – Szwed, byłej dyrektor ZSP w Przasnyszu [online], infoprzasnysz.com [dostęp 2022-09-09].
  13. Pożegnanie Aleksandry Rutkowskiej [online], zsp-przasnysz.edu.pl [dostęp 2022-09-09].
  14. Pamiętajmy o tych, którzy odeszli [online], marki.pl [dostęp 2022-09-09].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Edward Lemanowicz, Wojciech Włodarczyk, Bogusław Kruszewski: Szkoła wielu Pokoleń. Przasnysz: Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych, 2014. ISBN 978-83-921793-7-5.