Alfonso Manrique de Lara y Solís
| Kardynał prezbiter | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1471/1476 |
| Data i miejsce śmierci |
28 września 1538 |
| Arcybiskup Sewilli | |
| Okres sprawowania |
1523–1538 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
22 lutego 1531 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
nieznana | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator |
nieznany | ||||||
| |||||||
Alfonso Manrique de Lara y Solís (ur. między 1471 a 1476 w Segura de León, zm. 28 września 1538 w Sewilli) – hiszpański kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się między 1471 a 1476 w Segura de León, jako syn Rodriga Manrique i Elviry Castañedy[1]. Studiował na Uniwersytecie w Salamance, gdzie uzyskał doktorat, a następnie został archidiakonem w Toro i kanonikiem kapituły w Salamance[1]. 6 września 1499 roku został wybrany biskupem Badajozu[2]. Po śmierci Izabeli Kastylijskiej, Manrique stanął po stronie Filipa I i jego syna Karola V, przeciwko Ferdynandowi Aragońskiemu[1]. Z tego powodu król uwięził biskupa i został on uwolniony dopiero po podpisaniu porozumienia przez Ferdynanda i Maksymiliana I[1]. W 1516 roku został przeniesiony do diecezji Kordoba, a siedem lat później został arcybiskupem Sewilli[2]. Był członkiem hiszpańskiej Rady Królewskiej i inkwizytorem generalnym[1]. 22 lutego 1531 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Callisto[2]. Zmarł 28 września 1538 roku w Sewilli[1].