Ali Asllani
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 listopada 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 grudnia 1966 |
| Narodowość |
albańska |
| Język |
albański |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
|
Hanko-Halla | |
Ali Asllani (ur. 28 listopada 1882 we wsi Vajzë k. Wlory, zm. 20 grudnia 1966 w Tiranie[1]) – albański działacz narodowy, dyplomata i poeta.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn muftiego Asllana Effendiego. Wcześnie osierocony, w 1888 ukończył szkołę Zosimaia w Janinie i wyjechał do Stambułu[2]. Tam studiował początkowo medycynę, ale szybko przeniósł się na studia z zakresu administracji. Po studiach odbywał staż w prefekturze w Janinie. W 1908 po rewolucji młodotureckiej, związał się z klubem Bashkimi (Zjednoczenie), skupiającym albańskich działaczy narodowych. Za współpracę z Ismailem Qemalem był przez krótki czas internowany w Syrii. W 1909 udało mu się opuścić miejsce internowania i wziąć udział w kongresie albańskich działaczy narodowych w Dibrze.
Zmiana sytuacji politycznej w Turcji w 1910, spowodowała, że mógł wrócić do Stambułu i ponownie pracować w osmańskiej administracji[1]. Tym razem władze osmańskie skierowały go daleko od ziem albańskich. Pracował jako podprefekt w Ellgenie i w Boskërze (wilajet Konya).
28 listopada 1912 po ogłoszeniu Deklaracji Niepodległości we Wlorze, kierujący rządem albańskim Ismail Qemal powierzył mu stanowisko sekretarza generalnego gabinetu. Po dymisji rządu w 1913 objął stanowisko podprefekta w Fierze. W 1914 wyjechał na krótko do Włoch, ale rok później powrócił do kraju by nadal pracować w administracji lokalnej. Koniec I wojny światowej zastał go na stanowisku burmistrza Wlory[2].
W latach 1921-1922 powrócił na stanowisko sekretarza rządu albańskiego. Od roku 1922 pracował w służbie dyplomatycznej, początkowo jako konsul w Trieście, Sofii, a od 1930 był ministrem pełnomocnym Albanii w Atenach[2].
W latach 1934–1939 ponownie piastował stanowisko burmistrza Wlory, które sprawował do inwazji włoskiej w 1939[2]. W czasie wojny wycofał się z polityki i osiadł w rodzinnej wsi.
Od czasów szkolnych pisał wiersze, ale dopiero w 1942 zostały po raz pierwszy wydane drukiem. W 1944 należał do grona organizatorów Ligi Pisarzy i Artystów Albanii[1]. W ostatnich latach życia doczekał się publikacji kilku tomów swoich utworów, ale w tym czasie nie miał stałego źródła dochodów i żył w nędzy.
Dzieła literackie[edytuj | edytuj kod]
- 1942: Hanko-Halla (poemat)
- 1960: Vidi - vidi pëllumbeshë
- 1961: Shqipëria kryesorja (Albania jest najważniejsza)
- 1964: Vajzat dhe dallëndyshet (Dziewczęta i jaskółki)
- 1966: Kur merr zjarr rrufeja (Kiedy ogień ogarnia dach)
- 1996: Poezi të zgjedhura (Poezje zebrane)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Elsie: A Biographical Dictionary of Albanian History. I.B. Tauris: 2012, s. 19-20. ISBN 978-1-78076-431-3.
- Hasan Hasani: Leksikoni i shkrimtareve shqiptare 1501-2001. Prisztina: 2003. ISBN 9951-06-034-X. (alb.).
- Kajtaz Rrecaj: Ali Asllani: jeta dhe vepra letrare. Prisztina: 2008. ISBN 978-9951-06-214-5. (alb.).