Ambasada RP w Oslo
 Budynek ambasady | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Chargé d’affaires |
Tomasz Orłowski[1] |
| Adres | |
| Olav Kyrres plass 1, 0244 Oslo | |
Położenie na mapie Oslo  | |
Położenie na mapie Norwegii  | |
 59°55′08,3″N 10°41′46,4″E/59,918972 10,696222
| |
| Strona internetowa | |
Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Oslo (norw. Republikken Polens Ambassade i Oslo) – polska misja dyplomatyczna w stolicy Królestwa Norwegii.
Struktura placówki[edytuj | edytuj kod]
- Wydział Polityczno-Ekonomiczny
- Wydział Konsularny i Polonii
- Referat Administracyjno-Finansowy
- Ataszat Obrony
Historia[edytuj | edytuj kod]
Polska nawiązała stosunki dyplomatyczne z Norwegią w okresie międzywojennym w 1919[2]. Pierwszy Poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny RP w Królestwie Norwegii, Czesław Pruszyński złożył listy uwierzytelniające na ręce Króla Haakona VII 25 sierpnia 1919. W Norwegii pełnił misję do 1 kwietnia 1921. W 1920 r. powstała Norwesko-Polska Izba Handlowa. Następnie stworzone zostały podstawy traktatowe dla dwustronnych stosunków gospodarczych i handlowych, m.in. w 1926 podpisano dwustronną umowę o handlu i żegludze, w 1929 traktat koncyliacyjno-arbitrażowy, w 1935 układ taryfowy, a w 1937 porozumienie celne. 7 czerwca 1940 poseł RP w Oslo Władysław Neuman opuścił Norwegię wraz z królem Haakonem VII i jego rządem. Po zakończeniu II wojny światowej rząd norweski, po uprzednim wycofaniu uznania dla rządu polskiego w Londynie, uznał komunistyczne władze w Warszawie i nawiązał z nimi stosunki dyplomatyczne[3]. W 1946 podpisano umowę o wymianie towarowej i umowę płatniczą[4]. Polski minister spraw zagranicznych Adam Rapacki złożył oficjalną wizytę w Norwegii w 1958. W tym samym roku przebywała w Warszawie pierwsza w historii delegacja Stortingu i nawiązany został dialog polityczny. W latach 1959 i w 1967 oficjalne wizyty w Polsce złożył norweski minister spraw zagranicznych Halvard Lange. W latach 1960 i 1968 delegacje Sejmu przebywały z wizytami w Norwegii. W 1965 r. miała miejsce wymiana wizyt ministrów kultury i oświaty[5].
Przedstawiciele dyplomatyczni Polski w Norwegii[edytuj | edytuj kod]
Konsulaty honorowe RP w Norwegii[edytuj | edytuj kod]
Konsulaty honorowe RP w Norwegii znajdują się w[6]:
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Personel, Polska w Norwegii [dostęp 2024-01-15] [zarchiwizowane 2024-01-15].
- ↑ Norwegia - Polska w Norwegii - Portal Gov.pl [online], Polska w Norwegii [dostęp 2020-03-12].
- ↑ Polska i Norwegia podczas II wojny światowej [online], oslo.msz.gov.pl [dostęp 2018-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-18].
- ↑ Emilia Denkiewicz-Szczepaniak, Polsko-norweskie kontakty handlowe w latach 1945-1949, „Dzieje najnowsze”, Rocznik XXXVIII, 2006, ISSN 0419-8824.
- ↑ Michał Przepierski, Dyplomacja na peryferiach. „Specjalne kontakty” polsko-norweskie w latach 60. XX wieku, „STUDIA SCANDINAVICA”, 2(22)/2018.
- ↑ Konsulaty honorowe [online], Polska w Norwegii - Portal Gov.pl [dostęp 2024-01-15].