Andowiak oliwkowy
| Thomasomys andersoni | |
| Salazar-Bravo & Yates, 2007[1] | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
andowiak oliwkowy |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 brak danych
| |
Andowiak oliwkowy[3] (Thomasomys andersoni) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Andowiak oliwkowy występuje na wschodnich stokach Andów w środkowo-zachodniej Boliwii (departamenty La Paz i Cochabamba)[4].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 2007 roku boliwijski zoolog Jorge Salazar-Bravo oraz amerykański zoolog Terry L. Yates na łamach czasopisma „University of California Publications in Zoology” i nadając mu nazwę Thomasomys andersoni[1]. Holotyp pochodził z Corani Hydroelectric Plant, w departamencie Cochabamba, w Boliwii[4]. Holotyp, którym był młody samiec, został schwytany przez Jorge Salazara-Bravo w karłowatym lesie zlokalizowanym w boliwijskiej prowincji Chapare (departament Cochabamba) 30 lipca 1993[1]. Okaz przechowywany jest w Museum of Southwestern Biology (NK 30587)[1]. Gatunek został po raz pierwszy opisany naukowo w 2007 na łamach czasopisma „University of California Publications in Zoology”[1].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy rozpoznają podgatunków[4].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Thomasomys: Oldfield Thomas (1858–1929), brytyjski zoolog, teriolog; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[5].
- andersoni: dr. Sydney Anderson (1927–2018), amerykański teriolog, emerytowany kurator Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej, autor publikacji „Mammals of Bolivia” wydanego w 1997 roku[6][7].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 108–110 mm, długość ogona 122–128 mm, długość ucha 20–21 mm, długość tylnej stopy 22–26 mm; masa ciała 35–38 g[8]. Andowiak oliwkowy jest gryzoniem o średniej wielkości. Ciało pokrywa stosunkowo długa sierść (około 11 mm). W części grzbietowej futro wybarwione na kolor brązowo-oliwkowy, po bokach przechodzący w płowoochrowy, zaś w części brzusznej płowożółty (z włosem szarym u jego nasady i matowo biały, przechodzący w płowożółty na końcach). Ogon stanowi 46–53% całkowitej długości. Łapy są stosunkowo krótkie i szerokie, podeszwy bez sierści[9].
Kariotyp[edytuj | edytuj kod]
Garnitur chromosomowy andowiaka oliwkowego tworzą 22 pary (2n = 44) chromosomów (FN = 42)[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Salazar-Bravo i Yetes 2007 ↓, s. 752.
- ↑ N. Roach, Thomasomys andersoni, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2019, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-22] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 255. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 426. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 675, 1904. (ang.).
- ↑ Salazar-Bravo i Yetes 2007 ↓, s. 753.
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 12. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ a b U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 500–501. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ Salazar-Bravo i Yetes 2007 ↓, s. 758–766.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Salazar-Bravo & T.L. Yates. A New Species of Thomasomys (Cricetidae: Sigmodontinae) from Central Bolivia. „University of California Publications in Zoology”. 134, s. 752, 2007. University of California, Berkeley. (ang.).