Andowiak rudawy
| Thomasomys pyrrhonotus[1] | |||
| (O. Thomas, 1886) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
andowiak rudawy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Andowiak rudawy[4] (Thomasomys pyrrhonotus) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Andowiak rudawy występuje w Andach w północno-zachodnim Peru (Piura i Cajamarca)[5].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1886 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Hesperomys pyrrhonotus[2]. Holotyp pochodził z Tambilio, znad rzeki Malleta, w regionie Cajamarca, w Peru[6].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Thomasomys: Oldfield Thomas (1858–1929), brytyjski zoolog, teriolog; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
- pyrrhonotus: gr. πυρρος purrhos „koloru płomienia, czerwony”, od πυρ pur, πυρος puros „ogień”; -νωτος -nōtos „-grzbiety, -tyły”, od νωτον nōton „tył, grzbiet”[8].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 137–144 mm, długość ogona 190 mm, długość ucha 19,5–22 mm, długość tylnej stopy 30–31 mm; brak szczegółowych danych dotyczących masy ciała[9].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Występują w górskich lasach i krzewiastym paramo na wysokości od 2300 do 4000 m n.p.m.[3]. Andowiak rudawy prowadzi nocny tryb życia[9].
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Rzadko spotykany gatunek[3].
Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
Główne zagrożenia to wylesianie, fragmentacja siedliska i rolnictwo.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Thomasomys pyrrhonotus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b O. Thomas. Note on Hesperomys pyrrhorhinus, Pr. Max. „The Annals and Magazine of Natural History”. Fifth series. 18, s. 421, 1886. (ang.).
- ↑ a b c C. Barriga & V. Pacheco, Thomasomys pyrrhonotus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-22] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 256. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 424. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Thomasomys pyrrhonotus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-22].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 675, 1904. (ang.).
- ↑ pyrrhonotus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-22] (ang.).
- ↑ a b U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 497. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).