Annie Russell Maunder
| |
| Imię i nazwisko urodzenia |
Annie Scott Dill Russell |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Małżeństwo | |
Annie Scott Dill Maunder z domu Russell (ur. 14 kwietnia 1868 w Strabane, zm. 15 września 1947 w Londynie)[1] – brytyjska astronomka pochodzenia irlandzkiego, żona Edwarda Maundera.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się 14 kwietnia 1868 w miasteczku Strabane, położonym na terytorium obecnej Irlandii Północnej. Uczęszczała do Ladies Collegiate School w Belfaście. W 1889 ukończyła Girton College Uniwersytetu w Cambridge, jednak bez uzyskania tytułu bakałarza – w owym czasie nie przyznawano go kobietom[1].
W 1891 zatrudniła się w Royal Observatory, gdzie przepracowała pięć lat jako asystentka naukowa. Ona i jej przełożony Edward Maunder, na podstawie analizy archiwalnych obserwacji astronomicznych, stwierdzili, że przełom XVII i XVIII stulecia był okresem osłabienia aktywności słonecznej; zjawisko to określa się dziś jako minimum Maundera. Odkrywcy pobrali się w 1895 roku. Annie Maunder jako mężatka nie mogła być pracownicą instytucji publicznej, dlatego też od tej pory brała udział w badaniach jako wolontariuszka[2][3].
W 1916, jako jedna z pierwszych kobiet, została członkiem Royal Astronomical Society[3].
Małżeństwo Maunderów upamiętnia Maunder – krater na księżycu; na cześć samej Annie nazwano teleskop w Royal Observatory: Annie Maunder Astrographic Telescope (AMAT)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b I.J. Falconer i inni, Annie Scott Dill Maunder, [w:] MacTutor History of Mathematics archive, School of Mathematics and Statistics, University of St Andrews.
- ↑ Andrzej Hołdys. Słoneczne przesilenie. „Wiedza i Życie”. 2019 (12), s. 43. Prószyński Media. ISSN 0137-8929.
- ↑ a b c Annie Russell Maunder. Royal Museums Greenwich. [dostęp 2020-03-22].