Anthaxia ulmi
| Anthaxia ulmi | |
| Bílý, 2005 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Podrodzaj | |
| Gatunek |
Anthaxia (Anthaxia) ulmi |
Anthaxia ulmi – gatunek chrząszcza z rodziny bogatkowatych i podrodziny Buprestinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został w 2005 roku przez Svatopluka Bílego[1][2]. W obrębie rodzaju kwietniczek umieszczany jest we wprowadzonej w 1917 roku przez Jana Obenbergera "Anthaxia manca species group"[1][3] – palearktycznej grupie spokrewnionych gatunków, do której należą również: A. brodskyi, A. cupressi, A. hackeri, A. intermedia, A. magnifica, A. manca, A. senicula, A. simandli[1][4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości od 9,3 do 11 mm i szerokości od 2,9 do 3,1 mm, pokrojem i ubarwieniem zbliżony do A. deaurata. Stosunkowo mała głowa ma niemal płaskie, czarne, długo i biało owłosione czoło, płaskie ciemię złocisto czerwonej barwy i duże oczy nerkowatego kształtu. Rzeźba głowy obejmuje wielokątne komórki z ostrymi ziarenkami pośrodku. Czarne, długie, sięgające prawie do tylnych kątów przedplecza czułki mają gruszkowaty człon nasadowy, trójkątny człon trzeci, ostro piłkowane człony od czwartego do dziesiątego i trapezowaty do owalnego człon ostatni. Dwukrotnie szersze niż dłuższe przedplecze ma przednią krawędź głęboko dwufalistą, krawędzie boczne równomiernie zaokrąglone, a krawędź tylną niemal prostą. Ubarwienie przedplecza jest złotoczerwone z ciemnymi kątami przednimi i parą podłużnych plam na dysku, niedochodzących do jego brzegu przedniego ani tylnego. Rzeźba przedplecza obejmuje owalne i wielokątne komórki z dużymi ziarenkami pośrodku. Drobna, pięciokątna, czarna tarczka jest wypukła i delikatnie mikrorzeźbiona. Pokrywy są dłuższe i smuklejsze niż u innych przedstawicieli grupy gatunkowej manca, 2,3 raza dłuższe niż szerokie, wyraźnie klinowate z nabrzmiałymi barkami i głębokimi, poprzecznymi wciskami od barków do tarczki. Ubarwienie pokryw jest czarne z fioletowymi brzegami bocznymi i nasadowym oraz złocistozieloną przednią połową. Tylna połowa krawędzi bocznych pokryw jest ostro piłkowana. Rzeźba pokryw jest gęsta i gruboziarnista. Spód ciała jest błyszczący, ciemnozłocisto-fioletowy, grubo punktowany i biało owłosiony. Odnóża są czarne, porośnięte długimi, sterczącymi, białymi włoskami. U samców tylna para goleni jest powiększona i spłaszczona, co jest cechą unikalną na tle grupy gatunkowej manca. Genitalia samca charakteryzują się długim, smukłym edeagusem o tępym wierzchołku płata środkowego[1].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Larwy są ksylofagami. Przechodzą rozwój w wiązach[1].
Owad endemiczny dla Chin, znany tylko z prowincji Shanxi. Miejscem typowym jest Yongji w górach Zhongtiaoshan[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Svatopluk Bílý. Two new species in the Anthaxia (Anthaxia) manca (Linnaeus, 1767) species-group from China (Coleoptera: Buprestidae). „Zootaxa”. 965, s. 1–7, 2005. Magnolia Press.
- ↑ Chuck L. Bellamy: Anthaxia. [w:] The World of Jewel Beetles. Checklist [on-line]. [dostęp 2019-07-20].
- ↑ J. Obenberger. Holoarktische Anthaxien. Beitrag zu einer Monographie der Gattung. „Archiv für Naturgrschichte”. 82(A) (4), s. 9–45, 1917.
- ↑ Daniele Baiocchi. The Anthaxia (Anthaxia) manca (Linnaeus, 1767) species-group in Iran, with description of a new species and a new synonymy (Coleoptera: Buprestidae). „Zootaxa”. 3613 (5), s. 455–481, 2013. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.3613.5.3. ISSN 1175-5334.