Antoni Dezydery Biesiekierski

Antoni Dezydery Biesiekierski herbu Pomian (ur. 22 maja 1743, zm. 13 września 1818 w Płowcach^[1]) – szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1774 roku^[2], kasztelan kowalski, poseł na sejm, kawaler Orderu Świętego Stanisława (1790).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1764 roku podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego. Członek konfederacji Adama Ponińskiego w 1773 roku^[3]. Poseł na Sejm Rozbiorowy 1773–1775 z województwa inowrocławskiego. Jako członek delegacji był przedstawicielem opozycji^[4]. W 1775 nie podpisał ratyfikacji traktatu I rozbioru Polski. Z własnej kiesy dopłacił do sprawowanego mandatu posła 36 000 złp. Niejednokrornie później zrzekał się należnych mu wynagrodzeń ze skarbu Rzeczypospolitej. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego^[5].

↑ dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
↑ Antoni Magier, Estetyka miasta stołecznego Warszawy, 1963, s. 435.
↑ Actum in Curia Regia Varsaviensi Sabbatho ante Dominicam Misericordiae videlicet, die Vigesima Quarta Mensis Aprilis Anno Domini Millesimo Septingentesimo Septuagesimo Tertio, b.n.s.
↑ Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 557, 559.
↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 313.

Władysław Konopczyński, Andrzej Wojtkowski Antoni Biesiekierski, w: Polski Słownik Biograficzny, t. II, Kraków 1936, s. 88.-89.