Antoni Esiński
| Data i miejsce urodzenia |
1837 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 sierpnia 1863 |
| Przyczyna śmierci |
zginął w bitwie |
| Zawód, zajęcie |
urzędnik |
| Odznaczenia | |
| |
Antoni Esiński (ur. 1837 w Warszawie, zginął 15 sierpnia 1863 pod Szycami) – warszawski urzędnik, powstaniec, kapitan, dowódca oddziału kosynierów w czasie powstania styczniowego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w ubogiej warszawskiej rodzinie, był synem krawca, miał 2 siostry. Ukończył gimnazjum w Warszawie, po czym został urzędnikiem w Najwyższej Izbie Obrachunkowej. Po kilku latach awansował na stanowisko pomocnika naczelnika wydziału.
„Krzątał się też i wywierał nie mały wpływ nad tymi, którzy potrzebowali rozbudzenia ducha i poczucia praw obywatelskich wolności swej ziemi, przyjąjwszy za zadanie, kształcić umysły klas rzemieślniczych”[1]. W weekendy i wieczorami dorabiał jako korepetytor. Wraz z Romanem Żulińskiem (przyszłym członkiem Rządu Narodowego) prowadził wykłady popularne, „zwolna przygotowywał ze swych słuchaczy, do przyszłego powstania dzielnych obrońców ojczyzny”[1].
Po wybuchu powstania przystąpił (pociągnąwszy za sobą wielu słuchaczy jego wykładów) do kosynierskiego oddziału Aleksandra Waligórskiego. Początkowo był szeregowym żołnierzem, wkrótce został dowódcą kosynierów. 21 marca dowodził oddziałem w bitwie pod Igołomią. Gdy Waligórski wycofał się do Galicji, Esiński również udał się do Galicji, brał udział w wyprawie Józefa Wysockiego na Radziwiłłów. W czasie tej bitwy był ranny. Gdy Waligórski znów przekraczał granicę Królestwa, Esiński pospieszył „z nową energią w szeregi, gdzie jako kapitan kosynierów, zginął pod Szycami”[1] walcząc w oddziale Rumockiego[2].
Polegli powstańcy 1863 roku zostali odznaczeni przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego 21 stycznia 1933 roku Krzyżem Niepodległości z Mieczami[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Powstanie styczniowe – lista uczestników, powstańców, zesłańców, weteranów, osób wspierających powstanie. Materiały do historii rodów polskich. [dostęp 2013-01-13].
- ↑ Justyn Sokulski: Esterhazy. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 6: Dunin Rodryg – Firlej Henryk. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1948, s. 299.
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z mieczami poległym i zmarłym Powstańcom 1863 r. (M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 32).