Antoni Kaflowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Kaflowski
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1892
Sokołów

Przebieg służby
Lata służby

do 1929

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

70 pułk piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola

Antoni Kaflowski (ur. 12 kwietnia 1892 w Sokołowie, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Antoni Kaflowski urodził się 12 kwietnia 1892 w Sokołowie, w ówczesnym powiecie stryjskim Królestwa Galicji i Lodomerii[1]. W 1912 ukończył C. K. Gimnazjum w Stryju[2].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. W latach 1917–1918 był oficerem c. i k. 73 pułku piechoty. Na podporucznika rezerwy piechoty (niem. Leutnant) został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916, natomiast na porucznika piechoty (niem. Oberleutnant) ze starszeństwem z 1 listopada 1916[3][4].

Do października 1919 pełnił służbę w Żandarmerii Krajowej, a następnie (do końca 1920) był dowódcą plutonu żandarmerii polowej. W 1921, jako kapitan piechoty był referentem śledczym w 9 dywizjonie żandarmerii wojskowej, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 10 pułku piechoty w Łowiczu[5]. W tym samym roku został przeniesiony z żandarmerii do macierzystego 10 pułku piechoty i pełnił w nim tymczasowo obowiązki dowódcy batalionu sztabowego. W latach 1922–1923 dowodził kompanią strzelecką[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 563. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W lipcu 1924 został przeniesiony do 6 pułku strzelców podhalańskich w Samborze[8][9]. W latach 1925–1926 był kwatermistrzem batalionu, a w 1926 adiutantem batalionu. 12 kwietnia 1927 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 16. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. 23 maja 1927 otrzymał przeniesienie z 6 pspodh do 70 pułku piechoty w Pleszewie na stanowisko dowódcy II batalionu[11].

W kwietniu 1928 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII[12][13]. W listopadzie 1928 otrzymał przeniesienie do 41 pułku piechoty w Suwałkach na stanowisko oficera sztabowego[14]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym przeniesieniem macierzyście do kadry i oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III[15]. Z dniem 30 września 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[16]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Stryj. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI, do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI[17]. Mieszkał w rodzinnym Sokołowie[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Antoni Kaflowski w czasie służby w c. i k. armii został odznaczony:

14 września 1936 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-21]..
  2. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Stryju za rok szkolny 1912. Stryj: 1912, s. 35, 55.
  3. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 246, 551.
  4. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 152, 700.
  5. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 50, 677.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 152, 409.
  7. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 46.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 60 z 27 czerwca 1924, s. 358.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 336, 354.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 118.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 23 maja 1927, s. 146.
  12. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 138.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 124, 180.
  14. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 337.
  15. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 22 marca 1929, s. 101.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929, s. 308.
  17. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 327, 970.
  18. ↑ Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918, Wiedeń 1918, s. 700.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Zestawienie przebiegu służby i kwalifikacji oficerów, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/121, s. 416.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antoni_Kaflowski&oldid=72072653”