Antonio Flores (muzyk)
| Imię i nazwisko |
Antonio González Flores |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 listopada 1961 |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
30 maja 1995 |
| Przyczyna śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
kompozytor, piosenkarz |
| Aktywność |
1980–1995 |
Antonio González Flores (ur. 14 listopada 1961 w Madrycie, zm. 30 maja 1995 tamże) – hiszpański aktor, kompozytor i piosenkarz pochodzenia romskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Loli Flores i Antonio Gonzáleza (znanego pod pseudonimem El Pescaílla), artystów flamenco[1][2], a także siostrzeńcem Carmen Flores. Jego dwie siostry, Lolita Flores i Rosario Flores, również są piosenkarkami, a brat cioteczny, Quique Sánchez Flores, piłkarzem[3].
Swój pierwszy album, Antonio, wydał w 1980, nie odniósł jednak komercyjnego sukcesu[1]. Także kolejne płyty, Al caer el sol (1984) i Gran Vía (1988), pozostały niezauważone. W latach 1988–1994 poświęcił się kinematografii, zarówno jako aktor, jak i kompozytor muzyki filmowej[4]. Szersze uznanie zdobył komponując muzykę na potrzeby albumu De ley (1992), wydanego przez jego siostrę.
Po śmierci swojej matki, zachorował na depresję i popadł w uzależnienie od narkotyków[1]. 30 maja 1995 popełnił samobójstwo, celowo przedawkowując heroinę[5]. Wraz ze śmiercią Antonio Floresa, odżyło zainteresowanie jego twórczością[4]. Jego ostatnia płyta, Cosas mías (1995) odniosła znaczny komercyjny sukces. Wydano również kilka pośmiertnych albumów.
Był mężem producentki teatralnej, Any Villi, z którą miał córkę, Albę Flores[6]. Małżeństwo zakończyło się rozwodem[7].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- Antonio (1980)
- Al caer el sol (1984)
- Gran Vía (1988)
- Cosas mías (1995)
- Wydawnictwa pośmiertne
- Antología (1996)
- Arriba los corazones (1999)
- Para Antonio Flores (2002)
- 10 años: La Leyenda de un Artista (2005)
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- El Taxi de los conflictos (1969) – syn Mariano Ozoresa
- Colegas (1980) – Eloy de la Iglesia
- Calé (1987) – Carlos Serrano
- Sangre y arena (1989) – Javier Elorrieta
- La Femme et le pantin (1990) – Mario Camus
- Cautivos de la sombra (1993) – Javier Elorrieta
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c 24 años sin Antonio Flores: su legado en 5 canciones. Europa Press, 2019-05-30. [dostęp 2020-02-28]. (hiszp.).
- ↑ Lola Flores. Encyklopedia Britannica. [dostęp 2020-02-28]. (ang.).
- ↑ Quique Sánchez Flores. Libertad Digital. [dostęp 2020-03-03]. (hiszp.).
- ↑ a b Antonio Flores. Catalogo de autores e intérpretes. [dostęp 2020-03-03]. (hiszp.).
- ↑ Antonio Flores. Last.fm. [dostęp 2020-02-28]. (ang.).
- ↑ David Gorman: Así es Ana Villa, la discreta madre de Alba Flores (y viuda de Antonio Flores). El Nacional, 2019-08-22. [dostęp 2020-03-03]. (hiszp.).
- ↑ Maria Costas: Ana Villa, la desconocida madre de la actriz Alba Flores, y viuda de Antonio Flores. Viva Futbol, 2020-02-01. [dostęp 2020-03-03]. (hiszp.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Antonio Flores w bazie IMDb (ang.)
- Antonio Flores w bazie Filmweb
- Antonio Flores w bazie Discogs.com (ang.)