Arnold Wall
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
Arnold Wall (ur. 15 listopada 1869, zm. 29 marca 1966) – poeta brytyjski i nowozelandzki[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Arnold Wall urodził się w miejscowości Nuwara Eliya na wyspie Ceylon (obecnie w państwie Sri Lanka)[2]. Jego rodzicami George Wall, plantator kawy i kupiec, i jego żona, Mary Ann Dixon[2]. Miał liczne rodzeństwo, w tym pięć starszych przyrodnich sióstr z pierwszego małżeństwa ojca[2]. Razem z niektórymi z rodzeństwa został wysłany na wychowanie do Anglii do rodziny mieszkającej w Clevedon pod Bristolem[2]. W 1879 poszedł do brytyjskiej szkoły pod Londynem[2]. Studiował angielski i francuski na University of London. Magisterium otrzymał w 1893[2]. Potem nauczał w University Correspondence College in Cambridge. Na tamtejszym uniwersytecie zrobił bakalaureat. Zajmował się wpływami skandynawskimi na język angielski[2]. Pracował na University College of Wales w Aberystwyth[2]. W 1898 złożył aplikację na stanowisko profesora języka angielskiego, literatury i historii w Canterbury College w Nowej Zelandii. Był wykładowcą na anglistyce przez 25 lat. Prowadził zajęcia z języka staroangielskiego i literatury anglosaksońskiej. Jako profesor był konserwatysta, utrzymującym dystans między sobą a słuchaczami. Podobno nigdy się nie uśmiechał. Studenci uważali jego wykłady za nudne i mało inspirujące[2]. W 1901 ożenił się z Elsie Kent Monro Curnow, córką kierownika szkoły[2]. Miał z nią dwie córki i syna[2]. Żona zmarła nagle na zapalenie płuc w 1924[2]. Arnold pozostał wdowcem do końca długiego życia[2]. W 1960 University of New Zealand wyróżnił go doktoratem honoris causa w dziedzinie literatury[2]. Wall cieszył się jasnym umysłem i dobrym zdrowiem do późnej starości. W dalszym ciągu oddawał się swojej pasji alpinistycznej. Zbierał też okazy roślin. Kiedy miał 84 lata wszedł na Mt. Isobel pod Hanmer, co jeszcze bardziej zwiększyło jego popularność[2]. Zmarł w Christchurch w wieku 96 lat[2].
Córka Arnolda Walla, Hillary, wyszła w 1926 za mąż za Normana Macdonalda Richmonda[3].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Arnold Wall był poetą i prozaikiem. Wydał dziesięć zbiorów poetyckich. Opublikował między innymi tomiki Blank Verse Lyrics i New Poems[4]. Pisał między innymi sonety. Wall najszerzej oddziaływał na odbiorców za pośrednictwem radia. Od początku 1955 prowadził regularne audycje edukacyjne pod tytułem The Queen’s English[2]. Zrezygnował z nich dopiero wtedy, gdy jego wzrok się wyraźnie pogorszył, w 1961. Wkrótce jednak, a miał już 91 lat, otworzył rubrykę w gazecie Press nazwaną The Jeweller's Window[2]. Pisał w niej o kwestiach językowych, filozoficznych i własnym życiu. W 1965 wydał autobiografię Long and Happy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Arnold Wall, w: The Christchurch Writers’ Trail. christchurchcitylibraries.com. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Story: Wall, Arnold. teara.govt.nz. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
- ↑ Story: Richmond, Norman Macdonald. teara.govt.nz. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
- ↑ Arnold Wall’s New Poems. paperspast.natlib.govt.nz. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Arnold Wall: Of the War: 24 Sonnets. digital.slv.vic.gov.au. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Arnold Wall: A Time Will Come. allpoetry.com. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).