Artur Ziętek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez The Polish Bot (dyskusja | edycje) o 14:15, 16 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Artur Ziętek
porucznik pilot porucznik pilot
Data i miejsce urodzenia

12 października 1978
Radom

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 2010
Smoleńsk

Przebieg służby
Lata służby

2001–2010

Siły zbrojne

Siły Powietrzne

Jednostki

2 Ośrodek Szkolenia Lotniczego, 36 Specjalny Pułk Lotnictwa Transportowego

Stanowiska

pilot, nawigator, starszy pilot

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (pośm.) Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju

Artur Karol Ziętek (ur. 12 października 1978 w Radomiu, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – porucznik pilot Sił Powietrznych RP.

Życiorys

Urodził się 12 października 1978 w Radomiu[1]. Do ukończenia szkoły podstawowej mieszkał na osiedlu Ustronie[2].

W 1997 ukończył liceum lotnicze w Dęblinie[1]. W 2001 został absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie[3]. W latach 2001–2007 służył w 2 Ośrodku Szkolenia Lotniczego na stanowiskach pilota i starszego pilota. Od 2007 pełnił służbę jako starszy pilot klucza lotniczego, eskadry lotniczej w 36 Specjalnym Pułku Lotnictwa Transportowego. Jego ogólny nalot wynosił 1069 godzin, w tym na Tu-154M 60 godzin[4].

Na początku 2010 brał udział w pomocy humanitarnej dla ofiar trzęsienia ziemi na Haiti, za co 4 lutego 2010 został wyróżniony wraz z pozostałymi członkami personelu 36 SPLT przez dowódcę Sił Powietrznych RP gen. broni pil. Andrzeja Błasika[5].

Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej[3][6]. W trakcie lotu pełnił funkcję nawigatora w załodze samolotu[1], choć według wstępnych planów nawigatorem miał być Piotr Gawłowski – pilot, który był nawigatorem podczas lotu z 7 kwietnia 2010[7]. 24 kwietnia 2010 został pochowany z honorami wojskowymi na Cmentarzu Komunalnym w Radomiu[8][9]. W uroczystościach pogrzebowych wzięli udział m.in. bp Henryk Tomasik i dyrektor generalny MON Jacek Olbracht[10].

Pośmiertnie, decyzją ministra obrony narodowej Bogdana Klicha z 13 kwietnia 2010, został awansowany do stopnia kapitana[11].

Miał żonę Magdalenę oraz dwie córki: Patrycję i Martę[1].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d Załoga Tupolewa z 36 splt. lotniczapolska.pl, 2010-04-10. [dostęp 2010-04-18].
  2. ↑ R. Natorski: Nie zapomnimy. radom.pl, 2010-04-17. [dostęp 2010-07-17].
  3. ↑ a b Informacja o przedstawicielach Ministerstwa Obrony Narodowej i Sił Zbrojnych RP, którzy ponieśli śmierć w katastrofie. wp.mil.pl, 2010-04-10. [dostęp 2013-10-08].
  4. ↑ Komunikat Dowództwa Sił Powietrznych. sp.mil.pl, 2010-05-19. [dostęp 2012-05-17]. W komunikacie rosyjskiego Międzypaństwowego Komitetu Lotniczego (MAK) z 19 maja 2010 podano, że w charakterze nawigatora na Tu-154M wylatał 30 godzin, por. Tу-154М № 101 – 19.05.2010. mak.ru, 2010-05-19. [dostęp 2010-10-21]. (ros.).
  5. ↑ D. Sienkiewicz: Dowódca Sił Powietrznych osobiście podziękował personelowi 36.splt. sp.mil.pl, 2010-02-04. [dostęp 2012-02-07].
  6. ↑ Oni byli w roztrzaskanym samolocie. dziennik.pl, 2010-04-10. [dostęp 2010-04-18].
  7. ↑ J. Osiecki, T. Białoszewski, R. Latkowski, M. Prószyński: Ostatni lot. Raport o przyczynach katastrofy. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2011, s. 60. ISBN 978-83-7648-924-7.
  8. ↑ Pożegnano załogę Tu-154M. lotniczapolska.pl, 2010-04-26. [dostęp 2011-10-01].
  9. ↑ Artur Ziętek zginął w katastrofie w Smoleńsku. Tłumy pożegnały kapitana. dziennik wschodni.pl. [dostęp 2011-09-29].
  10. ↑ W Radomiu pochowano kapitana Artura Ziętka. rmf24.pl, 2010-04-24. [dostęp 2011-09-29].
  11. ↑ Pośmiertne awanse i odznaczenia dla ofiar katastrofy pod Smoleńskiem. wp.mil.pl, 2010-04-15. [dostęp 2013-10-08].
  12. ↑ Komunikat Nr 163/VI kad.. sejm.gov.pl, 2004-04-16. [dostęp 2010-04-18].
  13. ↑ Zginęli w katastrofie Tu-154M. sp.mil.pl, 2010-04-11. [dostęp 2010-04-18].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Artur_Ziętek&oldid=53226235”