Aster nowobelgijski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aster nowobelgijski
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

Symphyotrichum

Gatunek

aster nowobelgijski

Nazwa systematyczna
Symphyotrichum novi-belgii (L.) G.L.Nesom
Phytologia 77: 287 (1995)[3]
Kwiatostan

Aster nowobelgijski (Symphyotrichum novi-belgii) – gatunek z rodziny astrowatych, dawniej tradycyjnie wyróżniany w ramach rodzaju aster w randze gatunku (jako Aster novi-belgii L.)[4][5][6]. Używana jest też inna polska nazwa – aster wirginijski, lub zwyczajowa – marcinki. Pochodzi z Ameryki Północnej[5]. Roślina jest uprawiana w wielu rejonach świata jako ozdobna.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodygi
Sztywne, wzniesione, wysokość do 1,5 m, jedynie górą kutnerowato owłosione.
Liście
Różnokształtne – od lancetowatych do jajowatych.
Kwiaty
Koszyczki średnicy 4 cm, zebrane w szczytową wiechę. Kwiaty języczkowate, różnobarwne (białawe, lila, niebieskawe, różowe). Kwiaty rurkowate żółte.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Rośnie nad rzekami. Kwitnie od sierpnia do listopada. Gatunek charakterystyczny związku Senecion fluviatilis[7].

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Gatunek zróżnicowany na cztery odmiany[8][3]:

  • Symphyotrichum novi-belgii var. crenifolium (Fernald) Labrecque & Brouillet
  • Symphyotrichum novi-belgii var. elodes (Torr. & A.Gray) G.L.Nesom
  • Symphyotrichum novi-belgii var. novi-belgii
  • Symphyotrichum novi-belgii var. villicaule (A.Gray) Labrecque & Brouillet

Odmiany ozdobne[edytuj | edytuj kod]

Wyhodowano liczne odmiany ozdobne, również o pełnych i półpełnych kwiatach[9]. M.in. są to[9]:

  • 'Court Herald' – o dużych, półpełnych kwiatach morwowej barwy
  • 'Ernest Ballard' – odmiana wysoka (do 1 m) o dużych purpurowoczerwonych kwiatach
  • 'Audrey' – odmiana niska (do 30 cm) o zwartym pokroju i lawendowoniebieskich kwiatach

Uprawa[edytuj | edytuj kod]

Nadaje się na rabaty kwiatowe i na kwiat cięty. W Polsce jest w pełni mrozoodporny (strefy mrozoodporności 3-9)[9]. Roślina łatwa w uprawie. Najlepiej rośnie na słonecznym stanowisku lub w półcieniu, na przepuszczalnej i żyznej ziemi. Powinna mieć stale wilgotną glebę. Odmianom wysokim należy zapewnić podparcie. Po przekwitnięciu rośliny przycina się przy ziemi. Rozmnaża się przez podział jesienią lub wiosną przez zdrewniałe sadzonki. Od wiosny do lata należy dość silnie nawozić. Rośliny mogą być atakowane przez mączniaka prawdziwego astrowatych, szarą pleśń, mszyce i ślimaki[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. a b c Symphyotrichum novi-belgii (L.) G.L.Nesom. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-03-14].
  4. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular Plants of Poland - A Checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 1995. ISBN 83-85444-38-6.
  5. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-06-15].
  6. Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105. 
  7. Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.
  8. The Plant List [dostęp 2014-01-24].
  9. a b c d Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.