Atanazy (Sienkiewicz)
| Aleksander Sienkiewicz | |
| archimandryta | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 sierpnia 1909 |
| Data i miejsce śmierci |
1996 |
| Proboszcz parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie Wielkopolskim | |
| Okres sprawowania |
1963–1984 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
do 1950 |
| Diakonat |
1948 |
| Prezbiterat |
1950 |
Atanazy, imię świeckie Aleksander Sienkiewicz (ur. 30 sierpnia 1909 w Wolnej, zm. 1996 w Gorzowie Wielkopolskim) – polski mnich prawosławny pochodzenia białoruskiego, jeden z organizatorów parafii prawosławnych na terenie diecezji wrocławsko-szczecińskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1948 został wyświęcony na diakona, zaś w 1950 – na kapłana. Został wówczas hieromnichem[1], życie zakonne rozpoczynał najprawdopodobniej w monasterze w Jabłecznej[2]. Pierwszymi placówkami duszpasterskimi, w których działał, były parafie Zabłociu oraz Kodniu[1]. Od 1952 służył na zachodnich Ziemiach Odzyskanych[1], będąc jednym z organizatorów sieci parafialnej diecezji wrocławsko-szczecińskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego[2].
Służył kolejno w parafiach w Lesznie Górnym (1958–1959)[3], Malczycach (1959–1960), Kożuchowie (1960–1962), Szczecinku (1962). W 1960 obsługiwał również filialną cerkiew w Lipinach[1].
Od jesieni 1962 organizował prawosławną parafię w Gorzowie Wielkopolskim. Kierował pracami, w czasie których zaadaptowano dawny budynek mieszkalny na cerkiew parafialną. W Wielkanoc 1963 odprawił pierwszą Świętą Liturgię w Gorzowie[2]. Proboszczem parafii w Gorzowie pozostawał do 1984, gdy zastąpił go ks. Bazyli Michalczuk[4]. On też kierował budową nowej cerkwi parafialnej, gdyż rozbudowa miasta zmusiła prawosławnych do opuszczenia dotąd zajmowanego budynku[2]. 21 października 1995, w czasie ceremonii poświęcenia nowej świątyni, otrzymał godność archimandryty z rąk metropolity warszawskiego i całej Polski Bazylego. W styczniu 1996 przeszedł udar mózgu i krótko potem zmarł[2]. Został pochowany na cmentarzu monasterskim na Grabarce[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d S. Dudra, Cerkiew w diasporze. Z dziejów prawosławnej diecezji wrocławsko-szczecińskiej, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2009, s. 259.
- ↑ a b c d e f S. Mołodczak, Był to cichy święty, Przegląd Prawosławny, nr 9 (291), wrzesień 2009.
- ↑ Serwis Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego – Leszno Górne: Historia parafii Narodzenia Bogurodzicy
- ↑ Historia parafii Narodzenia Bogurodzicy