Azotyn etylu

Azotyn etylu
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C2H5NO2
Masa molowa	75,07 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	109-95-5
PubChem	8026
SMILES
	CCON=O
InChI
	InChI=1S/C2H5NO2/c1-2-5-3-4/h2H2,1H3
	InChIKey
	QQZWEECEMNQSTG-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	0,9062 g/cm³ (8,8 °C); ciecz; 0,90 g/cm³ (15 °C); ciecz
Temperatura topnienia	−50 °C
Temperatura wrzenia	17 °C
Temperatura rozkładu	90 °C (rozkład wybuchowy)
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-02-01]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H220, H302, H312, H332
Zwroty P	brak wiarygodnych danych
	Na podstawie; 10–20% roztwór azotynu etylu w etanolu
Zwroty H	H225, H319
Zwroty P	P210, P280, P305+P351+P338, P337+P313, P403+P235
Temperatura zapłonu	−35 °C
Temperatura samozapłonu	90 °C
Granice wybuchowości	3,0–50%
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Azotyn etylu – organiczny związek chemiczny z grupy azotynów, ester kwasu azotawego i etanolu.

Otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]

Azotyn etylu można otrzymać w wyniku reakcji etanolu, azotynu sodu i stężonego kwasu siarkowego^[5]:

Inną metodą syntezy jest reakcja azotynu srebra z jodoetanem^[6].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Ethyl nitrite, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 490145 [dostęp 2018-02-01] (niem. • ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Ethyl nitrite, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 8026 (ang.).
↑ Azotyn etylu, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2018-02-01] (ang.).
↑ Ethyl nitrite solution (nr 309923) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2018-02-01]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ L.W.L.W. Semon L.W.L.W., V.R.V.R. Damerell V.R.V.R., Dimethylglyoxime, „Organic Syntheses”, 2, 1943, s. 204, DOI: 10.15227/orgsyn.010.0022 (ang.).
↑ Donald L.D.L. Pavia Donald L.D.L., Gary M.G.M. Lampman Gary M.G.M., George S.G.S. Kriz George S.G.S., Organic Chemistry, t. 2, Ohio: Thompson Custom Publishing, Mason, 2004, ISBN 0-03-014813-8 (ang.).